Τελικά πως τα πάει, πως τα φέρνει η μοίρα, να 'μαι κι εγώ στον πολυαγαπημένο ανά την Ελλάδα (π)ΟΤΕ. Ο μεγαλύτερος πελάτης στη χώρα μας και παράλληλα η μεγαλύτερη απογοήτευση. Και όποιος δεν έχει παράπονα από αυτόν ας σηκώσει το πόδι [σσ. Τα χέρια είναι σε φάση κεραίας για καλύτερο σήμα...].
Τώρα βέβαια άλλαξα γνώμη. Από μέσα είναι ακόμα χειρότερα. Μόνο το κόκκινο φανάρι λείπει απ' έξω και αυτό είναι θέμα χρόνου. Για τι να πρωτομιλήσω; Έχω δει μπουρδέλα και μπουρδέλα, αλλά αυτό εδώ τα πατάει όλα. Η Φυλής μπροστά στον "δημόσιο πάροχο" μοιάζει με παιδικό σταθμό.
Ο "εργαζόμενοι" εδώ είναι παντού και πουθενά. Θα τους βρεις στις καφετέριες (μία ανά όροφο φυσικά) και στο εστιατόριο. Στις γειτονικές τράπεζες και μαγαζιά. Στο γραφείο τους όχι βέβαια. Εκεί μόνο κάτι αράχνες, αλλά και αυτές με νοοτροπία δημόσιου υπάλληλου.
Αλλά και εμείς νομίζετε καλύτερα; Η κατάσταση είναι μια από τα ίδια. Κώδικας σπαγγέτι, αναλυτές που μόλις βγήκαν από το πτυχίο τους περιδιαβαίνουν μέσα στο περιβάλλον παραγωγής. Βαπτισμένοι έξπερτς κρατάνε στα χέρια τους την ομαλή λειτουργία του επικοινωνιακού δικτύου της χώρας.
Και τις προάλλες κάποιος [σσ. Μα το Θεό, όχι εγώ... ;-)] διέγραψε τη πληροφορία για το ποια σταθερά είναι απόρρητα!! Γιούπι!!
Βέβαια, δε πρέπει να παραλείψω να αναφέρω ότι εδώ πέρα υπάρχουν περισσότερα φέουδα από ότι υπάρχουν άτομα. Ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, και με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι συντριπτική πλειοψηφία είναι για πολλές σφαλλλλλιάρες [σσ. Αριθμός "λ" ανάλογος της δύναμης κρούσης της παλάμης στο μάγουλο.]. Σου συμπεριφέρονται λες και είναι οι πρώτοι του χωριού. Παλικάρια, είμαστε στη πόλη! Και εδώ πέφτουν ανάποδες πριν το καταλάβεις.
Πάρτε λοιπόν κανά τηλέφωνο όσο προλαβαίνετε. Ποιός ξέρει. Μπορεί αύριο να σβηστούν πιο σημαντικά πράγματα ;-).
Αναρτήσεις
