Η επόμενη μέρα... περίπου

Και να 'μαστε μία βδομάδα και κάτι μετά το Συμβάν. Έτσι πρέπει να αναφερόμαστε πια. Η Ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται από Συμβάντα. Δεν μπορούμε αλλιώς να προσδιοριστούμε. Έχουμε τη γεννιά του 40, του εμφυλίου, της Χούντας, του Πολυτεχνείου, της οχταετίας, των €700, των Ίμο, του Αλέξανδρου.

Το Συμβάν λοιπόν που λέτε προκάλεσε ταραχές πρωτοφανείς για τα χρονικά. Ένας δεκαπεντάχρονος πυροβολήθηκε, από εξοστρακισμό καταπώς λένε τα δεδομένα, από αστυνομικό. Το παλικάρι υπέκυψε στα τραύματά του. Αυτός είναι ο "όμορφος" τρόπος για να λες ότι πέθανε. Και το πανηγύρι άρχισε.

Πώς μπορεί ο θάνατος ενός, όσο τραγικός και να είναι να δικαιολογεί αυτό που έγινε; Και δεν μιλάμε για κατοχή, πόλεμο, επανάσταση, ή κάτι τέτοιο. Μιλάμε για μία δημοκρατική χώρα με δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Γιατί η κυβέρνηση την οποία κατηγορούμε τώρα την ψηφίσαμε. Όλοι μας. Οπότε αν υπάρχει κάποιος μαλάκας στην όλη υπόθεση αυτός είναι ο κάθε ένας από εμάς. Βέβαια όσο βολευόμαστε εμείς και τα παιδιά μας επειδή ο "υπουργός μας" μας "έφτιαξε" δεν υπάρχει πρόβλημα. Όταν όμως κάτι πάει στραβά κλοτσάμε.

Αδικαιολόγητος ο θάνατος του νεαρού. Ό,τι και αν έκανε [σσ. Σχεδόν...]. Υπάρχουν βέβαια και όρια, αλλά, εκτός και αν έβγαλε όπλο και πυροβόλησε, δε νομίζω να τα έφτασε ποτέ. Αδικαιολόγητη όμως και η συνέχεια. Λάθος της κυβέρνησης που δεν τους μάζεψε τους ταραξίες. Λάθος της κοινωνίας που δεν κατέβηκε στους δρόμους να σταματήσει τους ταραξίες [σσ. Και εμένα βάζω μέσα. Αδιαφόρησα πλήρως.]. Από τον καναπέ όλοι μπορούμε να κάνουμε κριτική. Λάθος των πανεπιστημιακών που δε μπορούν να διαφυλάξουν τους χώρους υπευθύνης τους εμμένοντας σε αντιλήψεις που ίσχυαν πριν από τριάντα χρόνια.

Ένας νεκρός νεαρός. 300 ανίκανοι. Μία κοινωνία χαμένη στο διάστημα. Κανένας στοίχημα για το ποιόν θα ψηφίσουμε σε ένα χρόνο;

Κώλ-αση...

Και να 'μαστε να θρηνούμε και θύματα. Στον Αλέξανδρο έκατσε ο λαχνός να είναι το θύμα που περιμέναμε εδώ και χρόνια. Γιατί το περιμέναμε. Γνωρίζαμε ότι θα γίνει. Γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή με τα επεισόδια κάποιος θα χάσει τη ζωή του. Κάποιος θα σηκωθεί το πρωί και δεν θα ξέρει ότι είναι το τελευταίο του. Δεν θα θυμήσει στους γονείς του ότι τους αγαπάει. Δεν θα πάρει τον κολλητό του τηλέφωνο που τσακώθηκαν το προηγούμενο βράδυ. Δεν θα κάνει πολλά.

Ποιός φταίει; Για να κοιταχτούμε όλοι μαζί στον καθρέφτη. Ναι, ναι. Για εμάς λέω. Όλους μας. Ο Επαμεινώνδας [σσ. Ναι. Τον αστυνομικό τον λένε Επαμεινώνδα και όχι γουρούνι, μπάτσο, φονιά, κτλ.] είναι απλά αυτός που θα τιμωρηθεί, αν γίνει και αυτό στην χώρα που ζούμε. Την ευθύνη όμως τη φέρουμε όλοι μας.

Οι πολιτικοί, που από τ0 74' και μετά έχουν κόψει τ' αρχίδια της αστυνομίας [σσ. Και του στρατού, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.], φταίνε. Δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε τα μπούτια τους. Φοβούνται να δώσουν την εντολή "Συλλάβετέ τους". Λόγοι; Πολλοί και διάφοροι. Μπορεί να είναι τα παιδιά τους που κάνουν τις φασαρίες. Μπορεί να είναι οι μίζες που παίρνουν. Μπορεί απλά να είναι θρασύδειλα υποκείμενα.

Η αστυνομία, που δεν μπορεί να εκπαιδεύσει τους υπαλλήλους της να αποστασιοποιούνται από τις μαλακίες του καθενός, φταίει. Φταίει που άφησε έναν υπάλληλό της επί 8 χρόνια στο τμήμα Εξαρχείων. Όπως είπε και η κυρία Κανέλλη "φτιάχνεις βεντέτες σε 8 χρόνια". Ποιός ξέρει τι πέρασε αυτά τα 8 χρόνια ο Επαμεινώνδας. Ποιός ενδιαφέρθηκε για τη ψυχολογία του και τη ψυχική του υγεία. Αδικαιολόγητος για τη πράξη του, αν όντως την έκανε όπως περιγράφεται, αλλά ήταν στα καλά εκείνη τη στιγμή; Έβλεπε τον Αλέξανδρο ή όλους τους τραμπούκους και θρασύδειλους που είχε αντιμετωπίσει 8 χρόνια στα Εξάρχεια;

Τα ΜΜΕ, που κρίνουν και καταδικάζουν τους πάντες και τα πάντα [σσ. Με τους ίδιους να μένουν στο απυρόβλητο φυσικά.], φταίνε. Σύμφωνα με εσάς κύριοι και κυρίες των ΜΜΕ [σσ. Μεγάλοι Μαλάκες Είμαστε.] πρέπει να κρεμάσουμε τον Επαμεινώνδα. Σύμφωνα με εσάς ξύπνησε ο αστυνομικός το πρωί και είπε θα σκοτώσω απόψε. Και το μήνυμά σας; "Βγείτε έξω!" "Δικαιολογημένα τα όσα κάνουν οι διαδηλωτές!" Και αμέσως μετά: "Η αστυνομία απλά παρακολουθεί." Αν έβγαινε όμως η αστυνομία και τους μάζευε κακήν κακώς θα λέγατε βιαιότητες και μαλακίες από το όργανο του φασισμού.

Οι διαδηλωτές, που έσπασαν, έκλεψαν, κι έκαψαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους με δικαιολογία τον Αλέξανδρο, φταίνε. 34 χρόνια έχουν περάσει από το Πολυτεχνείο και το μόνο που αποκόμησαν ήταν να τα κάψουν όλα. Έχουν το θράσος να συγκρίνουν τον εαυτό τους [σσ. Και αρκετοί πολιτικοί επίσης. Ονόματα δεν λέμε κ. Αλαβάνε...] με τους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου. Δυστυχώς τα ιδανικά δεν εκομοιώνονται με το πλιάτσικο και τον εμπρισμό περιουσίας αθώων. Το Κωλονάκι γιατί δεν το κάψατε ρε μουνιά; Την Εκάλη και την Κηφισιά γιατί τις αφήσατε; Εκεί δεν ζουν οι προύχοντες; Εκεί δεν ζουν οι πολιτικοί που λέτε ότι μισήτε; Τα μαγαζιά στην Ερμού και το Μοναστηράκι σας μάραναν; Το περίπτερο που κάψατε σας χάλαγε; Ο ηλικιωμένος στη πολυκατοικία δίπλα στο Πολυτεχνείο μήπως;

Οι καθηγητές των πανεπιστημίων, που μετά από 2.5 εικοσιτετράωρα οδομαχιών και εμπρησμών φοβούνται να πουν στην αστυνομία να βγάλει έξω από τους πανεπιστημιακούς χώρους τους ταραξίες, φταίνε. Τι στο διάολο ρε καραγκιόζη αρχι-δια-πρύτανη της Νομικής Σχολής να το κάνω που μου λες ότι "τα συγγράματα της σχολής καίγονται" όταν δεν έχεις το θάρρος να τα προστατεύσεις; Ζήτα από τα ΜΑΤ να βγάλουν έξω τους ταραξίες και να δεις για πότε σταματάνε όλα. Αλλά όχι! Ποτέ δεν θα μπει ξανά όργανο της τάξης μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι καλύτερα να κατηγορούμε την αστυνομία που κάθεται και παρακολουθεί.

Οι μαθητές, που κάθε μα κάθε φορά αφήνουν τους ταραξίες στις τάξεις τους να σπέρνουν τον πανικό, φταίνε. "5-10 άτομα κάνουν κατάληψη. Δεν φταίμε εμείς." "Καμιά 50αριά μαθητές άρχισαν τα επισόδεια. Δεν φταίμε εμείς." "Άλλη ομάδα συνομήλικών μας επιτέθηκε στο περιπολικό. Δεν φταίμε εμείς." Ποτέ δεν φταίτε εσείς. Παραμείνετε Emo ρε παιδιά. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Και δεν εννοώ το ντύσιμο μόνο και τη συμπεριφορά, αλλά τον τρόπο ζωής. "Ο κόσμος είναι κακός, αλλά δεν φταίω εγώ. Εγώ καθόμουν στη γωνία και τον κοίταζα." Φταις ρε μαλακισμένο. Φταις με την απραξία σου. "Ο κόσμος πάει σκατά γιατί οι ενάρετοι κάθονται και παρακολουθούν, αλλά δεν πράττουν."

Φταίμε και εμείς. Φταίμε που αφήσαμε τα πράγματα να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Που ψηφίζουμε κάθε φορά τους 300 μαλάκες. Με 300 Σπαρτιάτες ο Λεωνίδας έγραψε στις Θερμοπύλες με χρυσά γράμματα. Εμείς με 300 αρχίδια καταστρέψαμε τα πάντα. Το μόνο που έχει απομείνει από εκείνη την εποχή είναι το όνομα της χώρας, ο γεωγραφικός χώρος, και η γλώσσα [σσ. Και αν κρίνω από τα ορθογραφικά μου πάει και αυτή για φούντο...].

Τρία 24-ωρα χρειάστηκαν. Τρία. Ένας νεκρός ανήλικος. Δύο οικογένειες κατεστραμένες [σσ. Ναι. Και του Επαμεινώνδα καταστράφηκε. Και ναι. Άνθρωπος είναι και αυτός.]. Δεκάδες περιουσίες καμμένες ή/και κατεστραμένες. Όνειρα ζωής απλά κάρβουνα. Και γιατί; Για ποιο λόγο;

Στις εκλογές θα ψηφίσουμε κάτι διαφορετικό μήπως; Του χρόνου δεν θα έχουμε επισόδεια; "Εις μνήμην του αδικοχαμένου Αλέξανδρου" θα γράφουν τα πανώ και θα καίνε στο όνομά του. Η αστυνομία, που θα παραμένει ακόμα πιο αμέτοχη δεχόμενη πυρά από παντού, θα αλλάξει μήπως; Ή πιστεύετε ότι οι καθηγητές πανεπιστημίων θα αλλάξουν επιτέλους στάση και θα κλείσουν έξω από το μαντρί τους ταραξίες; Αρχίδια.

Γιατί δεν φεύγω; Γιατί και έξω τα ίδια σκατά είναι. Οι πολιτισμένες χώρες που μας νοιάζει τι θα πουν και που "γίναμε ρεζίλι διεθνώς":

• Γυμνάσιο Columbine
• Oclahoma
• Νεκρός άραβας στο Λονδίνο από πυρά αστυνομικών
• Επεισόδια στο Παρίσι [σσ. 1 μήνα παρακαλώ, όχι 3 μέρες.]
• Ρατσιστικές επιθέσεις Νεο-Ναζί στο Βερολίνο
• κτλ.

Το μόνο που εύχομαι είναι να μπορέσω να μάθω στα παιδιά μου να προσέχουν. Μέχρι τότε νομίζω ότι καιρός είναι να αγοράσω ένα Σφυρί. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα γίνει η επόμενη διαδήλωση/"επανάσταση".

"Θα προτιμούσα να πεθάνω..."

"... παρά να έμενα ανάπηρη μετά το τροχαίο."

Δεν το είπα εγώ, αν και δε νομίζω ότι δεν θα το έλεγα, αλλά η Δέσποινα Βανδή. Και εγέννετο χάος.

Έπεσαν όλοι να την φάνε. Ανάπηροι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, παπάρες και κάθε καρυδιάς καρύδι. Και τι είπε η κοπέλα; Ότι προτιμάει να πεθάνει [σσ. Κατά γενική ομολογία κωλοκατάσταση γιατί έχουμε μάθει να φοβόμαστε το θάνατο.] από το να μείνει τετραπληγική. Γούστο της και καπέλο της. Και εγώ μαζί της. Φοβάμαι να χάσω την υγεία μου γενικότερα. Φοβάμαι να χάσω κάποιο άκρο. Φοβάμαι να χάσω την ακοή μου. Φοβάμαι να μείνω παράλυτος. Φοβάμαι να μην είμαι ολόκληρος. Το φοβάμαι γαμώ το μου! Πώς να το κάνουμε!

Και έπεσαν όλοι να πουν ότι πρέπει να ζητήσει συγγνώμη η Βανδή. Ρε δε πάτε να γαμηθείτε όλοι σας με τις μικροπρέπειές σας; Γιατί να ζητήσει συγγνώμη ρε; Επειδή δεν σου άρεσε; Ή μήπως επειδή είσαι ανάπηρος εσύ; Και; Τι θέλεις να κάνουμε; Μήπως εσύ κ. ανάπηρε πρέπει να ζητάς συγγνώμη για κάθε μέρα που περνάει και έχεις φαγητό να φας επειδή υπάρχουν παιδιά στην Κένυα / Ουγκάντα /κτλ. που πεινάνε; Φυσικά και όχι. Θα προτιμούσα να πεθάνω από το να ζω σε τέτοιες συνθήκες και όποιος διαφωνεί μπράβο του. Είσαι καλύτερος από εμένα στις αντοχές (ψυχικές και σωματικές). Θα πρέπει να σου ζητήσω συγγνώμη; ΌΧΙ!

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να φοβάται ό,τι θέλει. Πολλές φορές φοβόμαστε και πράγματα που δεν θέλουμε, αλλά αυτό είναι απλά ανθρώπινη φύση. Αλλά όχι. Πρέπει να πείτε τις μαλακίες σας. Και σε ποιόν; Σε μία γυναίκα που τουλάχιστον από όσο ξέρω έχει δώσει μέχρι και συναυλίες για ιδρύματα όπως το Χαμόγελο του Παιδιού. Έχει δώσει λεφτά σε ιδρύματα για αναπήρους. Φιλανθρωπίες. Και την κράζετε; Πάτε καλά στον εγκέφαλο;

Πιστεύω ότι σαν τραγουδίστρια η Βανδή θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα, αλλά δική της ζωή είναι και μαγκιά της. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσω μαζί σας. Πάτε να κάνετε θέμα γιατί σχεδόν κανένας δήμος δεν έχει προβλέψει για τους ανάπηρους δημότες του και μη [σσ. Και εκεί που προβλέπει να τραβάει γερά πρόστιμα στου ασυνείδητους παραβάτες (βλέπε παρκάρισμα πάνω σε διάβαση για αναπηρικά καροτσάκια).] και μετά ελάτε να μου πείτε για τα πιστεύω του καθενός. Άντε σπιτάκια σας να κάνετε τους μάγκες εκεί που πρέπει.

Ψιτ. Και που είσαστε. Προτιμώ ανάπηρος παρά Εβραίος στο Ολοκαύτωμα. Για πείτε μου. Ποιός παρεξηγείτε από αυτό περισσότερο;

Στον οδοντίατρο...

Σε πρόσφατη [σσ. Μαζί με τη γέννηση του Χριστού...] επίσκεψή μου στον οδοντίατρο [σσ. Δε φοβάμαι τον τροχό. Απλά δεν εμπιστεύομαι άτομα που βάζουν τα χέρια τους στο στόμα τους.] θυμήθηκα κάτι που είχα δει παλαιότερα και μου ξανα-θύμησε κάποιος:

Περιττό να σας πω ότι το ραντεβού επαναπρογραμματίστηκε... Περαστικά σε όλους!

Απογαλακτίστηκες;

Φαντάσου σκηνικό:

Ετοιμάζεσαι να βγεις. Έχεις πλυθεί, ντυθεί, σενιαριστεί και είσαι 2,78mm από την πόρτα, όταν ακούγεται η μητέρα σου από τη κουζίνα: "Τι ώρα θα γυρίσεις;"!! Κάτι δεν σου πάει καλά και αναρωτιέσαι τι είναι αυτό. Το γεγονός ότι είσαι 24άρων, είναι Σαββάτο βράδυ και έχεις περάσει 6 χρόνια φοιτητής μόνος σου σε άλλη πόλη ίσως;

Ή ακόμα καλύτερα. Είσαι έξω και σε παίρνει ο πατέρας σου τηλέφωνο για να σου "θυμήσει" ότι δεν πρέπει να ξενυχτάς, και "τι πράγματα είναι αυτά" και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Και προσπαθείς να καταλάβεις ποιό επισόδειο έχουν χάσει οι δικοί σου. Το ότι είσαι παντρεμένος; Το ότι έχεις δικά σου παιδιά; Το ότι έχετε βγει με τη γυναίκα σου και, γαμώ το φελέκι μου, θα το κάψετε αν γουστάρετε το μαγαζί;

Αμ το άλλο; Ετοιμάζεσαι να κάνεις οικογένεια. Είσαι πανικοβλημένος ούτως ή άλλως και σε παίρνει τηλέφωνο η "μαμά" για να σε κράξει που έχεις: πολλά έξοδα, γραμμάτια, ακριβό ενοίκιο, ακριβό αμάξι/δάνειο, και που πήγες να πάρεις (μετά από 3.5 χρόνια) καινούργιο κινητό. Τι να της πεις; "Δεν με ... και εσείς με τους παροξυσμούς σας";

Ας το παραδεχτούμε. Σε αυτή τη χώρα [σσ. Βλέπε "(γ)Ελλάδα".] η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκεται στα σπάργανα. Δεν έχει καταφέρει να μεγαλώσει. Όχι μόνο λόγο συμπεριφοράς, αλλά και κοινωνίας. Μεγαλώνουμε στον 21ο αιώνα με τις απόψεις ακόμα του 19ου άντε 20ου. Αυτό που θα πει η μαμά και ο μπαμπάς είναι αρχή και νόμος. Μας νοιάζει ακόμα το "τι θα πει ο κόσμος", "πώς ντύνεσαι έτσι", "ακόμα να κάνεις οικογένεια", "ντύνεσαι ζεστά"... Και φυσικά, το ολ-τάιμ-κλάσσικ:

Γονείς - Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείς.

Εσύ - Σας ευχαριστώ. Τώρα που το λέτε έχω ένα μικρό προβληματάκι. Έχω μείνει πίσω μία δό...

Γονείς - ΤΙ;;; Δε ντρέπεσαι; Νομίζεις ότι θα είμαστε εδώ για πάντα; Έχουμε κι εμείς έξοδα και δάνεια. Είσαι ανεύθυνος...

Τι να απαντήσεις μετά;

Ελπίζω μόνο όταν γίνω πατέρας να τα θυμάμαι αυτά...

INTERLUDE: The Road Not Taken

Two roads diverged in a yellow wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

Though as for that the passing there

Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black.

Oh, I kept the first for another day!

Yet knowing how way leads on to way,

I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I-

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

Πετρέλαιο βάλατε;

Για μία ακόμη φορά μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ζούμε σε μία χώρα παρτάλι. Πρέπει να είμαστε, σύμφωνα πάντα με αυτά που βλέπουμε στις ειδήσεις και στο ιντερνέτι, η μοναδική χώρα στην οποία η τιμή του πετρελαίου αυξάνεται οτιδήποτε και να γίνεται στις διεθνείς χρηματαγορές.

Όταν πέρσι αυξανόταν η τιμή του μαύρου χρυσού [σσ. Θα θυμόνται όλοι τα $140 δολλάρια που είχε φτάσει.] αυτομάτως αύξαναν τις τιμές στα βενζινάδικα. Δικαιολογία; Φυσικά η υψηλή τιμή στο εξωτερικό. Όταν όμως πέφτουν οι τιμές μας λένε ότι το πετρέλαιο έχει ήδη αγοραστεί με παλαιότερες τιμές και μόνο σε κανά μήνα δύο θα δούμε την αλλαγή.

Στο λεξικό μου αυτό είναι απάτη, αισχροκέρδια και ένας πολύ καλός λόγος για να φάει κάποιος πολύ, μα πάρα πολύ ξύλο.

Εγώ τουλάχιστον δε βρίσκω άλλη λύση. Από βενζινάδες μέχρι διϋλιστήρια θα πρέπει να τους πιάσουμε έναν έναν και να τους κοπανάμε χωρίς οίκτο. Σκηνές χωρίς λυπαντικό έρχονται στο μυαλό για τους ασυδωσίες στα νησιά (μη σφυράτε ανέμελα... ξέρετε ποιούς εννοούμε).

Και βγαίνει μετά ο κάθε παπάρας Πρωθυπουργός (όλοι παπάρες είναι) και σου λέει ότι θα δώσουμε "βοήθημα πετρελαίου". Να σε πω ρε παλικάρι, δε τραβάς καλύτερα το αυτάκι από τους υπευθύνους της τιμής του πετρελαίου; Έτσι για αλλαγή. Να γλυτώσεις και υποσχέσεις εκατομμυρίων βρ' αδερφέ! Αλλά ξέχασα. Σε λαδώνουν, έτσι δεν είναι; Πιστεύεις ότι δεν θα ψηφίσουν αν τους τραβήξεις το αυτάκι και έχεις δίκιο. Το ότι δε θα σε ψηφίσει ο λαός το ξέχασες; Α, ναι. Σωστά. Δεν ανησυχείς. Γιατί; Γιατί οι Έλληνες σαν λαός είμαστε πολύ μεγάλοι μαλάκες. Και θα σε ξαναψηφίσουμε. 'Η τον αντίπαλό σου, αλλά διαφορά δεν υπάρχει και το ξέρεις. Από δύο κουραδάκια τι να πρωτοδιαλέξεις άραγε;

"Will work for gasoline!"

Η Θεωρία του Σφυριού

Με "σφυρί" φυσικά και δεν εννοώ καμιά βαριοπούλα. Φυσικά και όχι κάτι τόσο ελαφρύ! Εννοούμε το μικρό, ποταπό, κούτσικο αυτοκίνητο Hummer. Και βέβαια όχι το H3 που είναι για λελέδες του Κολωνακίου. Μιλάμε για το αυθεντικό H1. Στρατιωτικό. Θωρακισμένο. Αρκετά πλατύ ώστε ο οδηγός με απλωμένο το χέρι να μην ακουμπάει τον συνοδηγό!

Ποιά είναι η Θεωρία [σσ. Με κεφαλαίο Θ παρακαλώ.] θα μου πείτε.

1. Στην Ελλάδα μόνο με H1 βγαίνεις βόλτα ή εκδρομή.
   
2. Ό,τι και να σου συμβεί στον δρόμο μπορείς να το αντιμετωπίσεις με ένα H1.

Ας πάρουμε όμως διάφορες περιπτώσεις για να δούμε πως λειτουργεί η Θεωρία.

Πορείες

Κατεβαίνεις κέντρο για ψώνια Τετάρτη πρωί [σσ. Με κοπάνα από τη δουλειά που θα καλύψουμε στην επόμενη παράγραφο.] και οι ΓΤΚΜΠΠ-18567 [σσ. Γαμώ Την Καταδίκη Μου, Πάλι Πορεία #18567.] βρήκαν τη μέρα να κλείσουν δρόμους. Κανένα πρόβλημα. Μπορείς κάλλιστα να περάσεις. Μπλόκο της αστυνομίας δεν σε σταματάει. Πέτρες δεν σε σταματάνε. Μολότοφ δεν σε σταματάνε. Και στην αφύσικα ευχάριστη περίπτωση που κάποιος θέλει να σας κόψει το δρόμο περνάτε από πάνω του [σσ. Τα λάστιχα είναι αυτόματα ρυθμιζόμενα από μέσα για δύσβατο έδαφος (βλέπε απεργούς).]!

Δουλειά

Οποιαδήποτε ώρα θέλεις μπορείς να την κάνεις από τη δουλειά για να πας να τελειώσεις "προσωπικές υποθέσεις". Ο διευθυντής σίγουρα δεν θα σου πει τίποτα, ειδικά αν έχει προηγηθεί "υπόσχεση στούκας" με τον ίδιο στο τιμόνι της κάμπριο SLK του και εσάς στο H1 με τη μούρη του τουτού στα 25 χιλιοστά από την πόρτα του. Μαρσάροντας.

Φαναριοδόροι

Στο φανάρι δεν σας ενοχλεί κανένας. Ο καθαριστής τζαμιών θα πρέπει να κάνει τον Ταρζάν για να φτάσει το παρμπριζ. Το γυφτάκι/κουτσός-ταχυρευτής/μυξομαντηλοπώλης δεν σας φτάνουν για να κάτσουν 2 λεπτά κοιτώντας σας από το παραθύρι με μάτια σαν Ταϊλανδέζικος μουσώνας . Ακόμα και ο εκάστοτε υαλοκαθαριστεναποθέτης αφισών, μηνυμάτων και λοιπών μαλακιών δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Στο 1,5 μέτρο που ξεκινάει το μπροστινό σας παράθυρο δεν μασάτε από τέτοια.

Εκδρομές

Μπορείτε ανά πάσα ώρα και στιγμή να πάτε όπου θέλετε βόλτα. Έχει χιονίσει; Δεν σας απασχολεί καθόλου. Ο Κηφισός αποφάσισε να κάνει βόλτα μέχρι την Ομόνοια; Δεν σας σταματάει καθόλου. Ακόμα και στην δύσκολη περίπτωση απεργίας φορτηγατζήδων ή αγροτών μπορείτε κάλλιστα να βγείτε από τον δρόμο, να περάσετε από το πλάι και να συνεχίσετε την πορεία σας. Ακόμα και αν θελήσουν να σας πυροβολήσουν δεν υπάρχει θέμα. Η θωράκιση του H1 σας καλύπτει για οτιδήποτε μικρότερο αντιαρματικού [σσ. Προσοχή λοιπόν στη Κρήτη...].

Παρκάρισμα

Εδώ σίγουρα δεν αντιμετωπίζετε κανένα πρόβλημα. Εκτός και αν σας έχουν κλείσει δύο αρματοφορείς μπορείτε να παρκάρετε ή να ξεπαρκάρετε από οπουδήποτε θέλετε. Πέρσοναλ φέιβορ είναι όταν κολλάει πάνω σας ο καραγκιόζης της γειτονιάς με την καινούργια M5. Την σπρώχνεις λιγάκι μπρος-πίσω και τσουπ... βγήκες/μπήκες! Χαριστικά παίρνεις παραμάσχαλα και τον καθρέφτη.

Οδήγηση στην πόλη

Φυσικά θα έχετε παρατηρήσει ότι εμείς οι Έλληνες σαν λαός δεν δίνουμε και μεγάλη σημασία στον Κ.Ο.Κ., ειδικά όσον αφορά το παρκάρισμα. Πρώτη περίπτωση ο καραμήτρος που έχει παρκάρει τσίμα τσίμα στη γωνία και δεν μπορεί να στρείψει ούτε πιτσαδόρος από εκεί. Με το H1 τον καβαλάς κανονικότατα και, για περισσότερη φάση, κάνεις και όπισθεν. Δεύτερη περίπτωση, το "ιδιωτικό πάρκινγκ" σε διάφορες περιοχές της πόλης [σσ. Βλέπε παραλιακή, κοντά σε ιν μαγαζιά, σε δημόσιους χώρους που προσφάτως κάποιος επιτήδειος έβαλε παράνομα ταρίφα, κτλ.]. Καθώς "πρέπει" να παρκάρεις για να πας σπίτι σου, πέραν της ατυχίας να βρίσκεσαι δίπλα σε τέτοιο χώρο, αφήνεις κανονικότατα το τουτού σε οιοδήποτε χώρο γουστάρεις και σε οιαδήποτο γωνία. Αν πλησιάσει ο μπράβος/υπεύθυνος περνάς από πάνω του και το παρκάρεις φάτσα κάρτα στην είσοδο του μαγαζιού/περιπτέρου [σσ. Περίπτερο = Μικρό, τετράγωνο παράπηγμα στην είσοδο του πάρκινγκ.].

Κουβάλημα

Επειδή στην Ελλάδα είμαστε πάντα πρόσχαροι να βοηθήσουμε τον κολλητό μας [σσ. Και σχεδόν όλοι είμαστε κολλητοί...] εμφανίζεται συχνά η περίπτωση να χρειαστούμε για μεταφορά/μετακόμιση. Και δεν μιλάμε για ένα δύο κουτάκια με βιβλία. Μιλάμε για κρεβάτια, σομόν, έπιπλα τηλεόρασης, τηλεοράσεις [σσ. Εκείνη τη 50" που αγόρασε πρόσφατα ο φίλος σας.], κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία, καθώς και τα παιχνίδια της μικρής [σσ. Ικανά να εξοπλίσουν ένα Jambo για κανά μήνα.]. Με το Hummer δε μασάτε. Τα κουβαλάτε. Και έχετε χώρο και για τον φίλο σας και το πανέρι για τα ψημμένα τοστάκια και τις μπύρες.

Η Θεωρία καλύπτει και πολλές άλλες περιπτώσεις. Η ζωή στην πόλη μας δίνει κάθε μέρα ιδέες για του τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν είχαμε ένα Hummer. Φυσικά είναι πολύ πιο πιθανό να βρεθούμε στην άλλη όχθη. Να θυμόμαστε ότι ο ιδιοκτήτης του H1 μπορεί να εφαρμόσει τη Θεωρία είτε επειδή το θέλει, είτε επειδή είναι άσχετος.

Φανταστείτε χαζή ξανθιά, 1,50 ύψος, που πήρε το δίπλωμα "ξάπλα", με Hummer στην Κυψέλη. Και εσάς με το Yugo να έρχεστε ανάποδα στο δρόμο...

Κομιούνιτη Εβέντ 2.1

Και έλαβε χώρα το 2 Κομιούνιτη Εβέντ! Γιούπι!!

Βροχερή μέρα. Ό,τι πρέπει για τη διάθεσή μας. Δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε Σαββατιάτικα. Όχι βέβαια. Αντί να καθήσουμε σπιτάκι μας, με ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα να ακούγεται η βροχούλα και να μυρίζει βρεγμένο χώμα έπρεπε να τρέχουμε στη Βραυρώνα [σσ. Για όνομα του Θεού!!]. Αντί να ανάψουμε τζάκι για το καλωσόρισμα του φθινοπώρου [σσ. Σήμερα πρώτη μέρα του Φθινωπόρου για όσους δεν ξέρουν...] ανάψαμε τα αίματά μας στην Αττική Οδό.

Η πρώτη νεροποντή με έπιασε Μαρκόπουλο. Τηλέφωνο από το υπερπέραν. Ο Φατ Μπάσταρντ. Περίεργο και όμως αληθινό, αλλά ήταν στο μπροστινό αμάξι και είχε χαθεί.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και εκεί μας περίμεναν για την εγγραφή φυσικά. Ψέμματα. Η εγγραφή ήταν "strictly between 10 and 11". Εμείς είμασταν εκεί 11:05. Η εγγραφή έλαβε χώρα στις 12:00. Μέχρι και ο διευθύνων σύμβουλος μας ήρθε αργοπορημένος. Μόνο όσοι ήθελαν να φάνε πολύ τσάμπα ήταν εκεί. Και να πεις ότι το πρωινό ήταν και καλό. Μπα... Τα κλασσικά που περιμένεις σε ένα ξενοδοχείο που θέλει να περνιέται για 5 αστέρων, αλλά στη πραγματικότητα είναι 4 προς 3.

Και πάνω που έχεις κάνει τη καρδιά σου πέτρα [σσ. Και το στομάχι σκουπιδοφάγο...] μας καλούν επιτέλους για την εγγραφή και βουρ στην αίθουσα για τις παρουσιάσεις. Και τι παρουσιάσεις! Μία φωτοτυπία των περσινών. Μα καμία διαφορά! Ίσως κάποιες μικροδιαφορές στα νούμερα, αλλά σε γενικές γραμμές οι ίδιες παπαριές.

• Είχαμε πολύ καλά κέρδη! [σσ. Αυξήσεις θα δούμε;]
• Διατηρούμε τη πολύ καλή θέση μας στην αγορά! [σσ. Αυξήσεις μήπως;]
• Αυξήσαμε τον αριθμό μας και φτάσαμε αισίως τα 187 άτομα! [σσ. Άρα αυξήσεις δύσκολο, ε;]
• Ανοίγουμε καινούργιο τμήμα για καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών! [σσ. Καλύτερη αμοιβή των μισθωτών;]
• Μπλα, μπλα, μπλα... [σσ. Μπλαμπλάμπλα;]

Και έτσι χάνεις 3-4 ώρες από τη ζωή σου. Ευτυχώς που ήρθε το μεσημεριανό. Απλά για να ξεγελάσεις την πείνα σου. Καταναλώθηκε σε dt και κατευθείαν για το αμάξι. Δεν άντεχα να κάτσω άλλες 4 ώρες να ακούσω τις παπαριές του καθενός. Και "υποχρεωτικά" μάλιστα! Βρε δε πάτε να δείτε αν έρχομαι!

Κίνητρο για να μείνουμε μέχρι το τέλος [σσ. Μιας και σπα, πισίνα, πάρτυ, κτλ δεν παίζει λόγο βροχής.]: Κλήρωση για ένα iPhone! Yeah! Yippy! Την παλεύετε μπρε; Για να καταλάβετε πόσο αυθόρμητο ήταν, μέχρι τις 19:00 δεν είχαν καν το κινητό! Και προάγουν και τη παρανομία. Γιατί iPhone θα πρέπει να κάνεις με συμβόλαιο στην Ελλάδα. Εσύ πώς το δίνεις τσάμπα; Θα πληρώνει η εταιρία το κινητό μου; ;-) Για πες μάγκα μου!

Στο επόμενο outing ίσως κληρώσουν κανά μπιτονάκι πετρέλαιο. Έτσι πως πάει η κρίση θα το χρειαστούμε σίγουρα!

Κάηκες;

Πιστεύεις ότι είσαι ο τελευταίος, τελειωμένος, πλήρως καμμένος υπάλληλος που υπάρχει; Στα παλιά σου τα παπούτσια όλα; Χα. Τι μας λες. Για δες αυτό και ξανασκέψου το!

Un- ή De-;

Un- ή De-; Ποιά είναι η άποψή σας; Ναι. Σωστά. Γιατί πράγμα μιλάς ρε Καραμήτρο; Μιλάω για το UNmotivated και το DEmotivated. Δύο έννοιες τόσο κοντά μεταξύ τους, αλλά στη πραγματικότητα η μία εδώ και η άλλη στο φεγγάρι.

Με την αυγούλα [σσ. Κατά τις 15:00 γιατί αργήσαμε σήμερα...] καλεί ο σίνιορ εξέκιουτιβ συνάντηση για τα προβλήματα του προηγούμενου πρόχεκτ. Το τι ειπώθηκε δεν έχει σημασία [σσ. Σε άλλο ποστ οι λεπτομέρειες.]. Αυτό που έχει σημασία είναι η πρόταση του πολυαγαπημένου Διευθυντή Προσωπικού:

ΕΣΑΜ παιδί μου έχεις εμφανίσει σημάδια άσχημα. Είσαι unmotivated.

Όπα μπάρμπα. Κόψε κάτι γιατί θα σε πάρουν με τις σάπιες.

Το να είσαι unmotivated σημαίνει ότι σαν υπάλληλος δεν έχεις κίνητρο να δουλέψεις. Βαριέσαι. Πιστεύεις ότι χάνεις τον καιρό σου. Δεν έχεις καθόλου όρεξη. Είσαι λαμόγιο. Τρως τα λεφτά του εργοδότη και πουλάς φανφάρες. Ψάχνεσαι να την κάνεις και με την πρώτη ευκαιρία έχεις αφήσει πίσω σου καμμένη γη.

Εγώ όμως κύριε διευθυντά είμαι demotivated! Ποιά η διαφορά; Λεπτή και σημαντικότατη. Αισθάνομαι όλα τα ως άνω στο 100% και κάτι παραπάνω. Με μία μικρή διαφορά όμως. Εσύ ρε λαμόγιο δεν μου έχεις δώσει κίνητρο! Και όχι μόνο δεν μου έχεις δώσει, αλλά μου παίρνεις και αυτό που είχα.

Γιατί με το να μην δίνεις λεφτά, με το να τρως από τις υπερωρίες μου, με το να κόβεις από τις αυξήσεις, με το να μου επιβάλεις να χάνω τα Σαββατοκύριακά μου με την κάθε μαλακία που σκαρφίζεσαι, με το να απουσιάζεις από το πρόχεκτ και με το που πάει κάτι στραβά να μου τη λες, κτλ... Ε. Λίγο θέλει; Μου παίρνεις ότι κίνητρο είχα μέσα από τα δόντια.

Μετάφραση γιατί μάλλον δε καταλαβαίνεις τις μεγάλες προτάσεις. ΦΤΑΙΣ [σσ. Που είσαι σαν κεφτές...] που εγώ ΔΕΝ θέλω να δουλεύω πια για τη παρεούλα σου. Μέχρι να το καταλάβεις πλήρωνε με μαλάκα.

Πάω να σερφάρω. Τουλάχιστον έχουμε ιντερνέτι ακόμα... Μέχρι να μας το φορολογήσεις και αυτό...

Κάλος στο τιμόνι ντούο

Παρακολουθούσα λιγάκι τη κίνηση σήμερα στην Αττική Οδό και συνειδητοποίησα ότι έχουμε άλλες τρεις επιλογές για το πόσο πολύ ή λίγο μαλάκας μπορείτε να είστε [σσ. Για τα περαιτέρω διαβάστε και το προηγούμενο ποστ.].

δ. Ο τυπάς σας αφήνει να τον έχετε στο κατόπι. Σας εκνευρίζει με την οδήγησή του ακόμα περισσότερο πατώντας απότομα φρένα, κάνοντας χειρονομίες προς το πρόσωπό σας [σσ. Κωλοδάχτυλα, βασιλικές, και τα τοιαύτα για τους αδαής.]. Κάποια στιγμή, σε σχετικά έρημη περιοχή σταματάει. Κατεβαίνει και εσείς ακολουθείτε για να ζητήσετε τα ρέστα. Παρατηρείτε πολύ καλά το σαραντάποντο λοστό που κρατάει και εύχεστε να αφήσει τίποτα για την αναγνώριση.

• Σπασμένα δόντια και μασέλα - €15.000
• Σπασμένο αριστερό [σσ. Η δεξί. Καθαρά προτίμησή σας.] - €600
• Σπασμένο αμάξι - €4500
• Μάθημα ζωής "δεν-κάνω-το-μαλάκα" - Αξία ανεκτίμητη

Φυσικά μπορεί και να μην είναι μόνος του, αλλά με παρέα [σσ. Στην εποχή μας υπάρχει κάτι που λέγετε "κινητό".] που μπορεί απλά να σας βουτήξουν το αμάξι ή να το κάψουν [σσ. Πέραν του έξτρα ξύλου που θα φάτε.]

ε. Το ίδιο σενάριο με το δ με τη διαφορά ότι κρατάει περίστροφο. Στη καλύτερη περίπτωση τη γλυτώνετε με διαμπερή τραύματα. Στη χειρότερη καλό είναι να έχετε κάνει ασφάλεια ζωής για να μπορούν τα παιδάκια σας να μεγαλώσουν και να μην λένε απλά "Ο μαλάκας πήγε και σκοτώθηκε για μία σφήνα και μας άφησε και το φέσι. Μαλάκα, ε μαλάκα.".

στ. Από τα καλύτερα. Μπορεί να γίνει σε συνδιασμό με το δ ή το ε. Η διαφορά είναι ότι ο πισινός σας γίνεται κολυμπήθρα. Πώς σας φαίνετε [σσ. Στην περίπτωση που επιζήσετε.] να σας μετατρέψουν από Βαγγέλη σε Ευτέρπη; Ωραία δεν είναι; "Μπαμπά; Γιατί περπατάς με ανοιχτά τα πόδια και χρειάζεσαι μαξιλαράκι για να κάτσεις;"

Βάλτε λίγο τον εγκέφαλο να δουλεύει. Της προάλες ένας "μάγκας" κατέβηκε από το αμάξι και κοπανούσε την πόρτα του αμαξιού της μητέρας μου γιατί σταμάτησε με πορτοκαλί προς κόκκινο [σσ. Εσείς οι Ελληνάρες/Μπουρτζόβλαχοι ξέρετε τι εννοώ.]. Αν εκεί δίπλα ρε παλικάρι τύγχανε ο πατέρας μου καταλαβαίνεις τι θα γινόταν; Θα σε μάζευαν από την άσφαλτο και θα έλεγες και συγγνώμη.

Για να σοβαρευτούμε λιγάκι. Σκεφτήτε λιγάκι πριν κάνετε τη μαλακία σας. Να επαναλαμβάνετε στον εαυτό σας:

Μπορώ σήμερα να μην κάνω μαλακία.

Μπορώ σήμερα να μην κάνω μαλακία.

Μπορώ σήμερα να μην κάνω μαλακία.

...

Αφιερωμένο στους προ 85'

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό,
κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Βy Άγνωστος

Κομιούνιτη Εβεντ 2

Και όμως ναι! Το κακό συνεχίζεται. Και φέτος Κομιούνιτη Εβέντ όπως και πέρσι. Αλλά φέτος είναι τα καλύτερα! Εμ βέβαια. Τι νομίζατε; Ότι θα είχατε απαλλαγή; Πριτς!!

Πρώτο θετικό είναι ότι φέτος το εβέντ δεν θα γίνει καθημερινή απόγευμα. Όχι βέβαια. Θα γίνει Σαββάτο! Το πενθήμερο καταργείται επισήμος. Θα παρέχετε τα άμοιρα κορμιά σας και το Σαββάτο στις υπηρεσίες της αυτοκρατεταιρίας.

Αλλά για να κάνουμε το πρώτο θετικό γαμηστερότερο προσθέτουμε το δεύτερο θετικό. Το εβέντ είναι υποχρεωτικό! Και όποιος δεν παρεβρεθεί θα τον φάει η μαρμάγκα. Σε λίγο θα φωνάζουν και τον μπαμπούλα για να δουλεύουμε περισσότερο.

Και φυσικά (τρίτο θετικό), όποιος δεν παρεβρεθεί θα μαστιγωθεί παραδειγματικά. Για του λόγου το αληθές [σσ. Ντιρέκτ κουόουτ]:

"Late arrivals or inexcusably non-shown employees will take full responsibility of any cost or event management constraints".

Είπατε κάτι; Α... νόμιζα.

Φυσικά το τέταρτο θετικό, για να μην είμαστε και αχάριστοι, είναι ότι παρόλο που θεωρείται από την εταιρία ότι τα εβέντ είναι "φόρμαλ τρέινινγκ" ουδείς λόγως για να μπει στο εξοδολόγιο [σσ. Τρελοί είμαστε; Να μας χρεώσουν όλοι οι υπάλληλοι 15 διπλές υπερωρίες λόγω Σαββάτου;].

Και για πέμπτο θετικό να πούμε ότι οι (υποχρεωμένοι από τον δυνάστη) υπάλληλοι πρέπει να πάνε στο εβέντ με δικό τους μεταφορικό μέσο! Τσα! Και φυσικά, όπως αναφέραμε [σσ. Εμείς οι πολλοί.] και πριν τα έξοδα των υπαλλήλων.

Ρε καραμήτροι, μας ρωτήσατε αν μπορούμε; Ένα γαμημένο Σαββάτο έχουμε και εμείς. Δεν θέλω να δω τις φάτσες σας ρε! Θέλω να περάσω την μέρα μου στο σπίτι με σαγιονάρα, playstation, καφεδάκι και καμιά μπυρίτσα με φίλους. Και η κοπέλα μου θέλει και σεξ. Δεν παραπονιέμαι . Μην το πάρετε στραβά. Αλλά όσο να 'ναι το πρόγραμμά μου καθώς βλέπετε είναι πιεσμένο.

Και μου λέτε να μπω και στη διαδικασία με δικά μου έξοδα. Μήπως το παρατραβάμε λιγάκι; Δε ξέρω. Εσείς τι λέτε; Λιγουλάκι μόνο. Ε; Λίγο;

Και, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν θέλω να έρθω πάλι σε εβέντ και να ακούω παπαριές για την καλή πορεία της εταιρίας όταν, καθώς φαίνεται, στις αυξήσεις θα πάρω "τρία και φεύγα". Να μην ξεχνάμε ότι ο πληθωρισμός, κατά το κράτος, είναι στο 4.7%. Ο λαϊκός πλυθωρισμός έχει χτυπήσει 7%. Τι στο διάολο αύξηση θα μου δώσετε για να έχω κίνητρο να έρθω; Πέρσι ήταν 1,5%. Φέτος;

Άντε πάνετε λοιπόν και αφήστε με στην ησυχία μου. Το ΣΚ σεξ θα κάνω ούτως ή άλλως. Από αυτό που μου αρέσει όμως!

Κάλος στο τιμόνι

Ξεκινάς το πρωί σου με το μελωδικό ήχο του ξυπνητηρίου [σσ. Ναι... Μελωδικός. Μπορείς να χρησιμοποιείς το κινητό σου και να ακούς άρπες και όχι τον Σπούτνικ...], φιλάς τη γυναίκα σου [σσ. Όποιος δεν έχει γυναίκα το σκύλο του. Η τρίτη κατηγορία να ανοίξει τον υπολογιστή και να παίξει ένα επίπεδο WoW.], πλένεσαι, ντύνεσαι, πίνεις το καφεδάκι σου και ξεκινάς για τη δουλειά.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή είναι που δοκιμάζονται τα νεύρα σου.

Σου πετάγεται ένας μαλάκας από τα δεξιά στην Εθνική και παραλίγο να σε τρακάρει. Για να φτιάξουμε περισσότερο ατμόσφαιρα [σσ. Σε περίπτωση που τα νεύρα σας δεν έχουν αρχίσει να τρέμουν.] ο εν λόγω οδηγός σας γράφει γενικότερα. Στ' αρχίδια του ότι του παίζετε φώτα και του κολλάτε. Στ' αρχίδια του που έρχεστε δίπλα στο αμάξι και κατεβάζετε εκκλησίες. Ούτε βλέφαρο δεν παίζει. Ούτε που σας κοιτάζει. Και για κερασάκι στη τούρτα, κατεβάζει ταχύτητα, σας χαιρετάει από τον καθρέφτη [σσ. Γιατί είναι ακόμα μπροστά σας.] και απομακρύνεται πριν καταλάβετε αν σας ειρωνεύεται ή όχι.

Τι κάνετε εσείς;

Υπάρχουν τρεις (3) επιλογές. Είναι το όριο μεταξύ μαλάκα και σωστού οδηγού. Ανάλογα με την αντίδρασή σας χάνετε ή όχι το δίκιο σας.

α. Είστε μαλάκας. Με περικεφαλαία. Αρχίζετε και τον κυνηγάτε. Μέσα στην Εθνική Οδό. Εν ώρα αιχμής. Με το 15-ετίας τετράτροχο της γυναίκας σας [σσ. Ξέρω, ξέρω. Η δεύτερη (σκύλο) και τρίτη (WoW) κατηγορία με το σαραβαλάκι του μπαμπά σας.]. Και αρχίζετε ελιγμούς. Και αντί να πάτε στη δουλειά σας βγαίνετε στην έξοδο που βγαίνει και αυτός. Και συνεχίζετε να τον κυνηγάτε στους κεντρικούς της Κηφισιάς παρόλο που αυτός σας γράφει επιδεικτικά. Και κάποια στιγμή κάνει μία απότομη μανούβρα και σας ξεφεύγει. Χάνεται από τα μάτια σας. Δεν τον ξαναβλέπετε ποτέ. Πολύ ωραία. Μόλις χάσατε τουλάχιστον 40 λεπτά από τη ζωή σας για μία μαλακία. Έχετε μείνει με τα νεύρα, δεν είστε στον προορισμό σας, θα καθυστερήσετε και έχετε σίγουρα κάνει και κάμποσες παραβάσεις του ΚΟΚ.

β. Είστε χοντρός μαλάκας. Με περικεφαλαία. Και με λοφιοφόρο κράνος πάνω στη περικεφαλαία. Κάνετε ότι και στην επιλογή α με μία μικρή διαφορά. Τρακάρατε. Τρακάρατε κάποιον άσχετο. Και θα τον πληρώνετε. Και να εύχεστε να μην έχει πάθει και τίποτα. Ή ακόμα χειρότερα. Τρακάρατε αυτόν που κυνηγάτε. Την έκφραση "αλάτι στις πληγές" την ξέρετε; Θα τον πληρώνετε εφ' όρου ζωής. Γιατί φταίτε. Ό,τι και να πείτε φταίτε. "Παράνομη προσπέραση; Μάλλον με μπερδέψατε με κάποιον άλλο κύριέ μου." Τρεχάτε τώρα στα δικαστήρια να του πληρώσετε τον κούκο αηδόνι και με το που τελειώσει η δίκη και πληρώσετε να σας κλείσει το μάτι συνομωτικά και να σας στείλει και ένα φιλάκι. Περαστικά στη μαλακία που σας δέρνει!

γ. Η μόνη σωστή λύση. Τον αγνοείτε. Τελείως. Μα τελείως! Ούτε δεύτερη σκέψη. Δεν σας τράκαρε, δεν χτύπησε κανέναν οπότε αφήστε το. Πηγαίνετε στη δουλειά σας. Αφήστε κανέναν άλλο μαλάκα να τον κυνηγήσει. Το πολύ πολύ πάρτε τη πινακίδα του και ενημερώστε την τροχαία. Που ξέρετε. Μπορεί και να τον τσιμπήσουν πουθενά.

Απλά σκεφτείτε και το ενδεχόμενο ο άνθρωπος να τρέχει για κάτι πολύ πιο έκτακτο από τη μαλακισμένη σας δουλειά. Σκεφτείτε πόσους βάζετε σε κίνδυνο με τις μαλακίες σας.

Προς του απανταχού που το παίζουν "άντρας πολλά βαρύς": "Πάντα υπάρχει και κάποιος με πιο βαριά οπότε χαλαρώστε. Αν αυτός που κυνηγάτε κατέβει με κανένα λοστό ή περίστροφο τι θα κάνετε; Τουλάχιστον έχετε καθαρό σόβρακο; Γιατί όταν θα σας στείλει στο νοσοκομείο στην καλύτερη των περιπτώσεων να μην σας δουν οι γιατροί και με βρώμικα εσώρουχα!"

Ζήτω η Ν.Δ.!

Προσφάτως έπεσα σε αυτό το κείμενο. Ιντζόυ...

---

Σας παρουσιάζω αναλυτικά τους 10 λόγους που άλλαξαν τη ζωή μου τον τελευταίο χρόνο με αποτέλεσμα να έχω χεστεί στο χρήμα λόγω της πολύ καλής οικονομικής πολιτικής της Ν.Δ. που με ανάγκασε να εξοικονομήσω χρήματα. Το έκανε για μένα,για εσάς, για όλους.

Οι 10 λόγοι:

1. Έκοψα το τσιγάρο (έκανα 2 πακέτα την ημέρα..)
2. Έκοψα το φαγητό απ' έξω (Goody's σε πακέτο κάθε μέρα)
3. Έκοψα το αυτοκίνητο (χρησιμοποίησα τις γαμάτες μεταφορές με ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ)
4. Πούλησα το αυτοκίνητο (εξοικονόμησα 4.000 ευρώ από την πώληση)
5. Έκοψα τις εξόδους (ήθελα 50 ευρώ κάθε Παρασκευή για clubing)
6. Έκοψα τη σύνδεση του κινητού (έχω κάρτα και κάνω αναπάντητες)
7. Έκοψα τις άμεσες επαφές με φίλους (και το chat καλό είναι.)
8. Σταμάτησα να αγοράζω ρούχα
9. Σταμάτησα να κάνω και δώρα (εννοείται)
10. Με χώρισε η γκόμενα μου (λογικό)

Η "σούμα":

1. Τσιγάρο: 6 ευρώ Χ 365 μέρες = 2.190 ευρώ
2. Goody's: 5 ευρώ Χ 365 μέρες= 1.825 ευρώ
3. Βενζίνη: 50 ευρώ Χ 52 εβδομάδες= 2.600 ευρώ
4. Πώληση αυτοκινήτου: 4.000 ευρώ
5. Clubbing: 50 ευρώ Χ 52 εβδομάδες= 2.600 ευρώ
6. Σύνδεση κινητού: 40 ευρώ Χ 12 μήνες= 480 ευρώ
7. Φίλοι: 52 καφέδες Χ 4 ευρώ= 208 ευρώ
8. Ρούχα: 500 ευρώ
9. Δώρα: 500 ευρώ
10. Γκόμενα - Χωρισμός: Αξία ανεκτίμητη

Αποτέλεσμα...:

Δεκατέσσερις χιλιάδες εννιακόσια τρία ευρώ!!!!

Για να μην αναφέρω και... ότι γλίτωσα από:

1. Καρκίνο πνευμόνων
2. Διαιτολόγο
3. Τροχαία
4. Εφορία
5. Αλκοτέστ
6. Φλυαρία
7. Παρεξηγήσεις
8. Κινέζικες απομιμήσεις
9. Υποχρεώσεις
10. Προφυλακτικά και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη

Το γονίδιο της "απιστίας"

Τελικά "βρέθηκε" και το γονίδιο της απιστίας! Το "βρέθηκε" σε εισαγωγικά γιατί ακόμα δεν είναι σίγουροι. Απλά έχουν μερικές ενδείξεις.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι όλοι οι άπιστοι επιτέλους δικαιώνονται. Δεν μπορείς μαντάμ να κατηγορήσεις τον άντρα σου ότι ξενοπηδάει. Ο άνθρωπος έχει γενετική πάθηση. Πρέπει να τον φροντίζεις και να τον αγαπάς. Και εσύ παλικάρι μου το ίδιο. Καταλαβαίνω ότι η κοπέλα σου, ο έρωτας της ζωής σου, το μαξιλάρι του πόνου σου έχει "περάσει ένα χέρι [σσ. Και άλλα μέρη του σώματός της...]" όλο το κολλέγιο, αλλά πρέπει να της συμπαρασταθείς γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Αν έχετε παρατηρήσει καθόλου τις "επιστημονικές" ειδήσεις των τελευταίων χρόνων, θα διαπιστώσετε αρκετές μη-επιστημονικές δηλώσεις. Έχουμε και λέμε:

• Το γονίδιο του τσιγάρου.
• Το γονίδιο της απιστίας.
• Το γονίδιο της πίστης.
• Το γονίδιο της υπακοής.
• Το γονίδιο του αλτρουισμού.
• κτλ...

Το γονιδίωμά μας που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 3,5 εκατομύρια χρόνια κατάφερε μέσα σε 10.000 χρόνια να εντάξει στο κώδικά του όλες της βλακείες του σύγχρονου ανθρώπου.

Μα είμαστε με τα καλά μας; Δηλαδή πραγματικά πιστεύετε ότι δεν ευθύνεστε για τίποτα; Επειδή εμένα δηλαδή μία ορμόνη με προδιαθέτει να κοπανίσω με μπαλτά τον κάγκουρα που δοκιμάζει τη κομμένη εξάτμησή του Κυριακή μεσημέρι κάτω από το σπίτι σημαίνει ότι δεν είμαι υπεύθυνος της πράξης μου;

Ή μήπως πιστεύετε ότι αν ρίξεις κέρατο [σσ. Ή να φας... Ποτέ δε ξέρεις...] δεν είναι αποτέλεσμα δική σου απόφασης; Για προσπάθησε να πείσεις το σύντροφό σου και αν δε βρεθείς με πλάστη ενσωματομένο στο κεφάλι θα σου κάνω προτομή [σσ. Με τον πλάστη...].

Μάλλον έχουμε καταντήσει "κοινωνία ανευθύνων". Συνεχώς και με οιονδήποτε τρόπο να ρίξουμε το φταίξιμο σε τρίτους (λόγους και ανθρώπους). Ειδικά όταν ο λόγος είναι ιατρικός η καλύτερή μας! "Έχω γενετική πάθηση στην απιστία." Και εγώ ρε παλικάρι έχω το γονίδιο του επιδειξία! Με βλέπεις να έχω αμολύσει καλούμπα;

Άντε σοβαρευτείτε λιγάκι! Υπάρχουν και πραγματικά προβλήματα στον κόσμο. [ΕΣΑΜ - Ναι κύριε μάναχερ. Πάσχω από οξεία-σταρχιδίτιδα. Να και η ιατρική γνωμάτευση.]

Οδηγίες μητρός προς νεαρά φοιτήτρια (εν έτει 92')

Μην Ξεχνάς

1. Κάθε βράδυ να αδειάζεις όλους τους κάλαθους και να πηγαίνεις κάτω τα σκουπίδια. [σσ. Να είσαι έτοιμη για το επόμενο πάρτυ.]
2. Μέρα παρά μέρα τουλάχιστον να πλένεις το μπαλκόνι. [σσ. Ποτέ δεν ξέρεις ποιός θα ξεμείνει από το χθεσινό πάρτυ και που να τον βολεύεις τώρα.]
   
3. Να καθαρίζεις το μικρό μπαλκόνι και τα κάγκελα για να απλώσεις. [σσ. Το άπλωμα πάνω σε κοιμησμένους συμφοιτητές δεν ενδύνκειται. Και τα κάγκελα συνήθως έχουν αποτσίγαρα.]
   
4. Τα ρούχα να μην τα αφήνεις ποτέ στον ήλιο. [σσ. Χαλάει το ξεπλυμέ του τζιν και χαλάει την ηλιοθεραπεία τον προαναφερθέντων συμφοιτητών.]
   
5. Να κοιτάς το ψυγείο κι αν κάτι έχει λυώσει να το πετάς. [σσ. Μόνο αν έχει λυώσει. Να θυμάσαι: Η πενικιλίνη είναι φίλη μας.]
   
6. Να μην καπνίζεις ποτέ στο δωμάτιο που κοιμάσαι και ποτε ξαπλωμένη. Μπορεί να αποκοιμηθείς και να αρπάξεις φωτιά. [σσ. Ας φοβόμαστε μόνο για spontaneous human combustion.]
   
7. Να μαγειρεύεις και να μην τρως πρόχειρα. Πάντα να τρως και σαλάτα μαζί. [σσ. Οι τραπεζίτες (τα δόντια) είναι φίλοι μας. Κάνουν καλό στα mohitos και στο μάσημα καπνού.]
   
8. Το τηλέφωνο το χρησιμοποιείς με μέτρο. [σσ. Πρέπει να προλάβεις να ειδοποιήσεις όλο το κόσμο για το βραδινό πάρτυ.]
   
9. Πάνω απ' όλα να θυμάσαι ότι πρέπει να διαβάσεις. [σσ. Να έχεις αποστηθίσει τη παρασκευή ποτών, τα ονόματα πορτιέρηδων και τα σημεία ενέδρας για αλκοτέστ.]

Προς τους απανταχού άρρεν φοιτητές:
Βρείτε συμφοιτήτρια που ακολουθεί πλήρως τους ως άνω κανόνες! Αν θέλετε οικογένεια παντρευτείτε το σπασικλάκι τσιράκι της.

Δημόσιο Φορέβα!

Ο λόγος που όταν αραιά και που πατάτε το πόδι σας σε δημόσια υπηρεσία και δε βρίσκεται κανέναν είναι, πιθανώς, η παρακάτω επιγραφή:

Παρακαλούνται οι κύριοι συνάδελφοι που έρχονται λίγο καθυστερημένα το πρωϊ να περπατούν στη δεξιά πλευρά του διαδρόμου για να μη συγκρούονται με τους συναδέλφους που φεύγουν λίγο πιο νωρίς το μεσημέρι.

Καλό χειμώνα!

Ημέρα 11,324 (εντ κάουντινγκ)

Άλλη μία μέρα μπήκε. Και; Τι με αυτό; Σαν σήμερα στην πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας:

• 1710 - Ήττα του Ναπολέωντα στη μάχη της Σαραγόσσα από τους Αυστριακούς.
• 1741 - Ανακάλυψη της Αλάσκα από τον Δανό Vitus Bering.
• 1908 - Η διοίκηση του Ελεύθερου Κονγκό (Ζαΐρ) μεταφέρεται από το βασιλιά Λεπόλδο ΙΙ στη Βέλγικη Κυβέρνηση [σσ. Σκανδαλάκι με σκλαβοπάζαρα.].
• 1913 - Πρώτη έκχυση ανοξείδωτου ατσαλιού.
• 1914 - Κατάληψη των Βρυξελλών από Γερμανικά στατεύματα (Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος).
• 1916 - Πρώτη κατάρριψη Γερμανικού Ζέπελιν από συμμαχικό αεροσκάφος.
• 1924 - Ο Άγγλος σπρίντερ Eric Liddell αρνήται να τρέξει στους προκριματικούς των 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι γιατί πέφτει Κυριακή.
• 1940 - Η γνωστή ρίση του Winston Churchill προς τη RAF για τη νίκη της επί των Γερμανών στη Μάχη της Βρετανίας:

Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few

• 1944 - Αιχμαλώτιση 50,000 Γερμανών στρατιωτών από συμμαχικά στρατεύματα δυτικά του Παρισίου. Διάλυση της 7ης Στρατιάς του Γερμανικού στρατού.
• 1968 - Εισβολή στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοδίας στη Τσεχοσλοβακία για την επιβολή του Σοβιετικού κατεστημένου.
• 1975 - Εκτόξευση του Viking I με κατεύθυνση τον Άρη. Τον Ιούλιο του 1976 είναι το πρώτο αντικείμενο κατασκευασμένο από τον άνθρωπο που προσγειώνεται στον Κόκκινο Πλανήτη.
• 1980 - Ο Ιταλός Reinhold Messner είναι ο πρώτος άνθρωπος που ανεβαίνει μόνος του στη κορυφή του Έβερεστ.
• 1995 - Ένα από τα χειρότερα σιδηροδρομικά ατυχήματα στην ιστορία της Ινδίας. 2 τρένα με κατεύθυνση το Δελχί συγκρούονται. Τουλάχιστον 350 νεκροί.
• 1998 - 229 νεκροί από πτώση αεροπλάνου της Swissair από Νέα Υόρκη προς Γενεύη.
• 1998 - Αντίποινα των ΗΠΑ για τις βομβιστικές επιθέσεις στις Πρεσβείες της χώρας στην Κένυα και τηνΤανζανία. Πυραυλικές επιθέσεις διατάσσονται από τον Bill Clinton ενάντια σε στρατόπεδα τρομοκρατών στο Αφγανιστάν και εργοστασίου χημικών όπλων στο Σουδάν.

Κάθε μέρα έχει την ιστορία της. Κάθε μέρα κάτι καλό ή κακό θα συμβεί. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Μπορεί σήμερα να βρουν το φάρμακο για το HIV. Μπορεί κάποια από τις πολλές χώρες με πυρηνικά όπλα να πει σήμερα "δε γαμιέται" και να γίνουμε όλοι μαζί μία ωραία, πράσινη, φωσφορίζουσα μάζα. Χίλιες δυο πιθανότητες.

Το μόνο σίγουρο που ξέρω είναι πως σήμερα κλείνω τα 31. Για να δούμε τι μου επιφυλλάσουν οι επόμενες 365 μέρες.

Ο πλανήτης Άρης και τα... emails του!

Μία φορά το χρόνο τέτοια εποχή λαμβάνω το συγκεκριμένο email:

O πλανήτης Άρης θα είναι ο ορατός στον ουρανό νύχτας αυτόν τον Αύγουστο.

- Θα φανεί τόσο μεγάλος όσο η Πανσέληνος στο γυμνό μάτι.
- Καλύτερη στιγμή να το παρατηρήσετε θα είναι στις ## Αυγούστου στις ##:## AM το βράδυ όταν ο Άρης θα έρθει σε απόσταση 34.65Μ μίλια από τη γη.
- Να προσέξετε τον ουρανό στις ## του Αυγούστου ##:## AM.
- Θα μοιάσει σαν να έχει η Γη 2 φεγγάρια.

ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ...
Η επόμενη φορά που ο Άρης θα έρθει τόσο κοντά θα είναι το 2287 [σσ. Εννοίοτε και κάτι ψιλά...].

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μοιραστείτε το με τους φίλους σας δεδομένου ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ δεν θα ξαναδεί τέτοιο θέαμα. [σσ. Όπου ## βάλτε ένα valid νούμερο...]

Το λαμβάνω κάθε χρόνο. Το λαμβάνω κάθε χρόνο τα τελευταία 15 χρόνια. Γαμώ τον Άρη μου και τα περάσματά του πια! Και γαμώ και τα spam! Μα καλά, στην εποχή του Internet, που ο καθένας σας περνάει ατελείωτες ώρες μέσα σερφάροντας, γιατί μου το στέλνετε κάθε [σσ. Μα κάθε!!] φορά αυτό το email;

Διαβάστε και λίγο. Θα περάσετε 5 λεπτάκια από τη ζωή σας, αλλά θα μου γλιτώσετε αμέτρητα λεπτά σβησίματος του εν λόγω email [σσ. Για να μην πούμε τίποτα για το οικολογικό καλό που θα κάνετε στο πλανήτη που θα γλυτώσει από μερικά δις emails κάθε Αύγουστο...].

Πάω να πάρω ένα καλό, μεγάλο σκληρό δίσκο για τα τρισέγγονά μου. Το 2287 θα τους χρειαστεί με τα emails που θα σταλθούν...

Επίσκεψη στο ΙΚΑ - Ημέρα 5η

Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε "δεν είναι δυνατό"! Και όμως. Για όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο "Neverending Story" ή έστω έχουν δει τις ταινίες θα καταλάβουν τι εννοώ.

Για τέταρτη (4) φορά έφερα τα χαρτιά του ΙΚΑ μαζί με τις γνωματεύσεις γιατρού στην εταιρία. Το email που εστάλθει τη προηγούμενη μέρα ήταν "ενθαρρυντικότατο":

Since your case is an unusual one (Approval of sickness days 6 months after the event) and in order to be in the safe side I would like to have your “vivliario asteneias” in order to double check with IKA the validity of the decision.

Καθώς η περίπτωσή σου [σσ. Ναι... ενικός...] είναι ασυνήθιστη (Έγκριση ασθένειας 6 μήνες κατόπιν του γεγονότος) και για να είμαστε απόλυτα σίγουροι, θα ήθελα να έχω το "βιβλιάριο ασθένειάς" σου ούτως ώστε να διπλο-ελέγξω με το ΙΚΑ την εγκυρότητα της απόφασης.

Μπορεί πράγματι να "διαβάζω πολλά" [σσ. "Reading too much into this" για τους μη Αγγλομαθείς...], αλλά με τα όσα έχουν συμβεί δε δικαιολογούμαι να νομίζω ότι με θεωρούν και απατεώνα;

Και φυσικά η ιστορία με δικαιολογεί απόλυτα. Η απάντηση από τη διευθύντρια παροχών του ΙΚΑ είναι σαφέστατη: "Δεν δικαιούμαι επιστροφή χρημάτων και ενσήμων γιατί η έγκριση από την υγειονομική επιτροπή ήταν εκπρόθεσμη"! :-)

Και αναρωτιέται ο ποιητής. Τα χαρτιά κατατέθηκαν εντός προθεσμίας και χωρίς κανένα πρόβλημα. Η επιτροπή κανονίστηκε για ένα μήνα μετά την κατάθεση. Σε ερώτημα αν αυτό δημιουργεί πρόβλημα, η επιτροπή και το γραφείο κατάθεσης απάντησαν ότι δεν τίθεται καν θέμα διότι τα χαρτιά κατατέθηκαν εμπρόθεσμα. Ένα μήνα αργότερα η επιτροπή με δέχεται και εγκρίνει την άδεια (όλη την άδεια) χωρίς κανένα πρόβλημα. Σημειώνει δε ότι τα χαρτιά κατατέθηκαν οριακά, αλλά εμπρόθεσμα(!). Πώς λοιπόν η υπεύθυνη παροχών δίνει άκυρο; Ή μάλλον, γιατί θα πρέπει εγώ να πάθω εγκεφαλικό επειδή η υπεύθυνη παροχών είναι αγάμητη το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και δεν έχει ιδέα από τις διαδικασίες για τις οποίες είναι υπεύθυνη;

Γκαζάκια και εκρηκτική μηχανισμοί σε δημόσιες υπηρεσίες; Πείτε μου σε ποιό λογαριασμό να καταθέσω χρήματα για βοήθεια των τρομοκρατών/απεγνωσμένων πολιτών!

Η Γενιά της Γραβάτας

Μη μου πείτε ότι δεν τη γνωρίζετε! Είναι παντού γύρω σας. Από τους ανάλαφρους Μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρι τους ψυχολογικά-κομμάτια "σύμβουλους επιχειρήσεων", όπου και να κοιτάξεις εκεί βρίσκονται. Μόνο στα φανάρια δεν έχουν ακόμα εκπροσώπους, αλλά σε κανά χρόνο δύο ποιός ξέρει!

Και τι είναι δηλαδή η γραβάτα; Ένα φαλλικό σύμβολο για την "υπεροχή" του άντρα; Μήπως επειδή τα κοσμήματα στο λαιμό του άντρα δεν είναι πολύ in στο χώρο εργασίας; Ή πιθανότατα η άνευ-λόγου επιτυχία μια ηλίθιας άποψης κάποιου σχεδιαστή μόδας; Όπως και να έχει όποτε βάζω γραβάτα μου φαίνομαι σαν τον Φρεντ Φλίντστοουν.

Θα με κάνει η γραβάτα πιο επαγγελματία; Μήπως ο πελάτης θα αισθανθεί καλύτερα αν με δει με γραβάτα; Η γραβάτα με κάνει αυτομάτως σούπερ-ντούπερ-με-έξτρα-πατάτες καλύτερο στη δουλειά μου; Δείχνω περισσότερο σεβασμό σε κάποιον αν φοράω (ή φοράει) γραβάτα;

Σου έρχονται (μεταξύ αυτών και εγώ) οι "σύμβουλοι επιχειρήσεων", παιδάκια που μόλις βγήκαν από το πανεπιστήμιο/κολλέγιο και φόρεσαν ένα κουστούμι και μία γραβάτα [σσ. Τουλάχιστον χαριτωμένου γούστου...] και σου λένε πως να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου, πως να οργανωθείς, πως, πως, πως... Ενώ αυτά δεν έχουν καν καταλάβει τι θα ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους. Σου φέρνουν ατελείωτες ντάνες με στατιστικά δεδομένα και δε παραδέχονται με τίποτα το γεγονός ότι η ψυχρή αλήθεια τους κοιτάει στα μάτια με αντικρουόμενα στοιχεία. Και μετά σου δίνουν και το λογαριασμό και σου φεύγει το καφάσι...

Ή ο τελειωμένος μάναχερ στην νεοσύστατη, καταπληκτική εταιρία αιχμής [σσ. Έτος ίδρυσης: 1852. Αντικείμενο Εργασίας: Χωματουργικαί, Λιπάσματα και Τεχνολογία.] με το σανδάλι, τζινάκι φθαρμένο [σσ. Ποιο πολύ δε πάει...], πουκαμισάκι [σσ. Λυγδιασμένο απαραιτήτως από προχτεσινό πίτα-κεμπάμπ με απ' όλα.] και γραβατούλα [σσ. Κόκκινη με λαχανί, πουά ελεφαντάκια.]. Αν δεν πας από εγκεφαλικό, κατά την επανάσταση των αισθήσεών σου, θα τον ξυλοφορτώσεις ή όχι; Θα τον εμπιστευτείς που φόρεσε γραβάτα;

Κατά τ' άλλα πρέπει να φοράμε γραβατούλα παρόλο τους 45 βαθμούς Κελσίου έξω [σσ. Και την παντελή φυσικά έλλειψη κλιματιστικού γιατί "είμαστε οικολόγοι".]. Και λένε εμένα Νεάντερταλ.

Βάλτε γραβατούλα και πουλήστε κύρος. Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα είσαι αυτό που λες ότι είσαι. Καμιά φορά και πολλά που δεν είσαι...

"Πολιτισμένη" αναίδεια

Ο πολιτισμένος άνθρωπος έχει λιγότερους τρόπους από τον βάρβαρο, διότι γνωρίζει ότι αν είναι αναιδής δεν θα βρεθεί με σφυρί στο κεφάλι.

Κόναν*

Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Πιστεύετε ότι η δημόσιος υπάλληλος του ΙΚΑ [σσ. Τυχαίο παράδειγμα...] θα μιλούσε με τη φιλενάδα της στο τηλέφωνο 45 λεπτά ενώ η ουρά έχει φτάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο; Ή μήπως ο μαλάκας του διπλανού τραπεζιού θα κάπνιζε τη πουράκλα του σε χώρο μη καπνιστών; Ακόμα καλύτερα, θα έκανε το τσαμπουκά το 12-χρονο μαλακιστίρι στη δασκάλα του; Ή μήπως ο πατέρας του εν-λόγω μαλακιστιρίου [σσ. Θα ξεχάσουμε και τα Ελληνικά μας εδώ μέσα...] θα το έπαιζε νταής στη δασκάλα (ενώ δίπλα είναι ο 2.05m, 120kg άντρας της);

Θα τολμούσε ο κάγκουρας να σου ακουμπήσει το παρκαρισμένο αμάξι ή να στο γδάρει το κωλόπαιδο που δεν έμαθε ποτέ του τρόπους; Και δε νομίζω να πηδούσε πάνω στο καπό σου, σε κάθε φανάρι, το γυφτάκι για λεφτά ή ο αλλοδαπός για να σου πλύνει με το έτσι θέλω το τζάμι. Δεν έχω τίποτα με αυτές τις ομάδες ανθρώπων, αλλά πως να το κάνουμε, δε θέλω να μου ακουμπάει κανείς τ' αμάξι βρ' αδερφέ! Μόλις το έβγαλα από το πλυντήριο και το ακριβοπλήρωσα γαμώ το φελέγγι μου!

Αμ το άλλο. Σκας μύτη στον ΟΤΕ και τους λες "Με συγχωρείτε, αλλά περιμένω εδώ και 5 μήνες τη γραμμή που αιτήθηκα και μου είχατε πει ότι παίρνει max 5 εργάσιμες". Ο ΟΤΕτζής μόνο που δε σε δέρνει που του χαλάς το ζαχάρωμα της νεαρής γραμματέας. Και σε γράφει στ' αμελέτητά του. Θα το έκανε αυτό αν έσκαγες μύτη με το τσεκούρι της Πυροσβεστικής παραμάσχαλα; Ή, γιατί σας βλέπω να με λέτε υπερβολικό, αν ήξερε ότι οι μαλακίες πληρώνονται όχι μόνο με απόλυση, αλλά και πρόστιμο;

Θα τολμούσε ποτέ μία τράπεζα να σου πει "Ξέρετε, φαληρίσαμε από μαλακία μας και χάσατε τα λεφτά σας [σσ. Που δουλεύατε 40 χρόνια να τα βγάλετε.]. Και πάλι συγγνώμη."; Ή ακόμα χειρότερα να σου πει "Κατάσχουμε το σπίτι σας γιατί δεν πληρώσατε εγκαίρως την τελευταία δόση του δανείου [σσ. Παρόλο που έχεις ήδη πληρώσει 25 χρόνια πλυν 1 μήνα στην ώρα σου.].". "Μας συγχωρείτε, αλλά τώρα που βγήκατε στη σύνταξη δεν θα πάρετε εφάπαξ γιατί τα φάγαμε."

Έρχετε το γαμήδι ο δημοσιογράφος και σου τραβάει φωτογραφίες και video χωρίς καν να σε ρωτήσει. Σου λένε ότι πρέπει να πας επίτηδες να υπογράψεις για διασφάλιση των προσωπικών σου δεδομένων και πάλι δεν είσαι απόλυτα ασφαλής ότι θα μείνουν κρυφά!

Δε λέω, καλώς ο πολιτισμός, αλλά μήπως πληρώσαμε πολύ υψηλό τίμημα; Μήπως έχουμε χάσει λίγο τη μπάλα; Γιατί πρέπει να ανέχομαι τον κάθε μαλάκα που με κοροϊδεύει με Αγγλικό χαμόγελο μεσ΄τη μούρη; Γιατί πρέπει να δέχομαι τη ψεύτικη ευγένεια του καθενός; Γιατί να δέχομαι την κάθε παπαριά του κάθε υπαλληλίσκου που η μόνη βαριά δουλειά που έκανε κάποτε ήταν η αφισοκόλληση για το κόμμα του;

Πάω να εφοδιαστώ με ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ [σσ. Εγγύηση ποιότητας!]. Δε θα πετύχω το μουν*κι το γιατρό στο Ερρίκος Ντυνάν που με έκανε να τρέχω 7 μήνες με την ασφαλιστική για μια μαλακία του; Θα τον πετύχω. Πού θα μου πάει;!

* Ναι ρε! Κόναν! Διαβάστε και κανένα κόμικ! Η αλήθειες δεν είναι μόνο στα βιβλία, αλλά σε κάθε καλιτεχνική έκφραση. Και σίγουρα όχι στα πρωινάδικα... Προς θεού!

Αφιερωμένο στα λάθη μου...

Όταν κάθεσαι και σε κράζει ο φίλος σου και έχει δίκιο τι κάνεις;

Στην αρχή αμύνεσαι. Μετά αλλάζεις θέμα. Προσπαθείς να τον καλοπιάσεις. Επανέρχεται το θέμα. Ό,τι και να γίνει δεν μπορείς να το αποφύγεις. Πρέπει να κάτσεις και να τ' ακούσεις. Και πρέπει συγκαταβατικά να τα δεχτείς όλα [σσ. Σχεδόν... Είπαμε κιόλας...].

Παράκληση λοιπόν σε ένα φίλο από τα παλιά που με παρεξηγεί (δικαίως) αρκετά συχνά: Έχεις δίκιο, αλλά μη με κάνεις να νιώθω μαλάκας και από το τηλέφωνο. Τα νιώθω αυτά και όταν βρισκόμαστε.

Παρόλ' αυτά μη ξεχνάς. Είμαι εκεί για ό,τι χρειάζεσαι. Και ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες. Και θα είμαι.

Αφιερωμένο στα λάθη που έφεραν τα μονοπάτια μας κοντά:

Ντούπλεξ Επαγγελματισμός

Η συζήτηση γνωστή σε όποιον έχει προσπαθήσει να ζητήσει αύξηση ή ανέλιξη στην εταιρία. Αφού φας πρώτα στη μάπα τους πανέμορφους μορφασμούς του αφεντικού (ακόμα χειρότερα όταν είναι του άλλου φύλου) αναγκάζεσαι στη συνέχεια να ακούσεις την υπέρτατη σοφία/μαλακία: Θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα στην εταιρία ότι αξίζεις.

Και ναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό ισχύει. Αλλά μέχρι πότε; Εκεί είναι και το κλου της βραδιάς. Μέχρι πότε πρέπει να αποδείξεις στην εταιρία ότι αξίζεις; Μέχρι πότε θα πρέπει να ξημεροβραδιάζεσαι άνευ [σσ. Φυσικά και πάντα είναι "άνευ".] έξτρα αμοιβής; Ποιό είναι το όριο που μπορεί ο εργαζόμενος να πει στον εργοδότη "Μπάστα! Σειρά σου να δώσεις κάτι!";

Θεωρητικά από τη πρώτη στιγμή. Γιατί; Γιατί η συμφωνία που γίνεται, το συμβόλαιο αν θέλετε (γραπτό και προφορικό) ισχύει από τη πρώτη στιγμή. Πρέπει να δουλεύω 8-ωρο; Κανένα πρόβλημα. Πρέπει (βάση συμβολαίου) να είμαι σε δικό μου γραφείο; Να το φροντίσεις από τη πρώτη στιγμή.

Εκεί είναι που εμφανίζονται τα καρφάκια στην επαγγελματική σχέση. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να καθυστερήσει κάτι γιατί:

1. Υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες.
2. Είχαμε καθυστέρηση.
3. Είμαστε σε μεταβατική περίοδο.
4. Είναι περίοδος διακοπών.
5. Θα κανονιστεί σε βάθος χρόνου.
6. κτλ...
7. κτλ...
8. και μπλαμπλά...

Ενώ ο υπάλληλος δεν έχει κανένα δικαίωμα. Πρέπει από τη πρώτη στιγμή να δώσει το 100% του! Πρέπει να μπορεί να κάτσει υπερωρίες άνευ (συνήθως) αμοιβής. Είναι υποχρεωμένος να έρχεται νωρίτερα και να φεύγει αργότερα. Το 8-ωρο δεν δείχνει ντεντικέσιον. Πρέπει να δουλεύεις παραπάνω. Τουλάχιστον 10-ωρο αλλιώς δε κάνεις για την εταιρεία [σσ. Δε κατάλαβα. Τι νόμιζες; Ότι σε καλύπτει το συμβόλαιο;]!

Κάντε λοιπόν ότι νομίζετε και ότι λέει η συνείδηση του καθενός. Εγώ δεν δουλεύω στο 100%. Δεν δουλεύω καν στο 80% [σσ. Το ξέρουμε ρε παλικάρι... Πώς γίνεται να δουλεύεις και να γράφεις και στο μπλογκ;;!!]! Γιατί; Γιατί η εταιρεία δεν μου έδωσε ποτέ αυτά που υποσχέθηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε πολλά έκοψε κιόλας. Και καθυστερεί σε πολλά θέματα να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις [σσ. Βλέπε κεφάλαιο Ένσημα.]. Οπότε εγώ γιατί θα πρέπει να προσπαθώ;

Το κίνητρο δεν υπάρχει. Μου λένε συνεχώς "Πρέπει να είσαι επαγγελματίας". ΟΚ. Να είμαι. Αλλά δε θέλω να είμαι μαλάκας. Επαγγελματίας όταν και ο άλλος είναι επαγγελματίας. Όταν ο άλλος είναι γύφτος, ψεύτης και αλήτης τότε γιατί εγώ πρέπει να είμαι επαγγελματίας; Το χρωστάω σε κανέναν; Είναι ο σκοπός της ζωής μου να φροντίζω την εταιρεία κάποιου άλλου και δεν το ξέρω; Δε πάτε να δείτε αν έρχομαι;

Ουφ... Έσκασα. Πάω τώρα γιατί με φωνάζει το καθήκον. Πρέπει να δηλώσω υπερ-αυξημένες, αδούλευτες υπερωρίες [σσ. Εφόσον δε πληρώνουν κάποια, θα πληρώσουν κάποια άλλα...]...

Φιλία

Τι θεωρείς φιλία; Ναι. Εσένα ρωτάω. Εσένα που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και δε δουλεύεις. Το ξέρει το αφεντικό σου; Θα μου πεις, ποιός τον *** [σσ. Συγκρατήσου... Σήμερα δε μιλάμε για δουλειά...] και αυτόν; Για πες λοιπόν; Φιλία; Ποιόν θεωρείς πραγματικά φίλο;

Έχουμε ένα άτομο που έχει δύο ας πούμε γνωστούς στη ζωή του:
α. Ο πρώτος γνωστός σε παίρνει τηλέφωνο πολύ συχνά. Μαθαίνει τα νέα σου. Σου φέρνει πάντα δώρο στις γιορτές. Σου θυμώνει όταν χάνεσαι. Δεν έχετε μαλώσει ποτέ. Διακοπές πάτε συχνά μαζί. Διασκεδάζετε μαζί. Ξενυχτάτε μαζί. Είναι ελιτιστής. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Θυμώνει όταν δεν κάνεις τα χατήρια στη γκόμενά του. Το πρόγραμμά σου πρέπει να συμβαδίζει με το δικό του. Στα χειρότερά σου είναι απών.
β. Ο δεύτερος σε ξεχνάει. Σε παίρνει τηλέφωνο μια στο τόσο. Στην αρχή της γνωριμίας σας είχε ριχτεί στην κοπέλα που σου άρεσε. Έχετε τσακωθεί περισσότερες φορές από όσο μπορεί να θυμάται άνθρωπος. Σε έχει γειώσει αρκετές φορές. Είναι εκεί να σε ακούσει για ό,τι και αν του πεις. Έχει κάτσει να ακούσει τη μητέρα σου όταν είσαι στα χειρότερά σου. Κάνει το ψυχολόγο στη πρώην σου επειδή του το ζήτησες.

Τελικά ποιόν θεωρείς φίλο; Εσείς οι αναγνώστες;

Πολλές φορές διατηρούμε φιλίες από συνήθεια. Μπερδεύουμε το συναίσθημα της συνήθειας με αυτό της αγάπης [σσ. Αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων βρε! Κατευθείαν στο πονηρό το μυαλό σας.]. Και φτάνουμε στο σημείο να στεναχωριόμαστε για άτομα τα οποία εν τέλει δεν αξίζουν. Καταλήγουμε σε φιλίες με προϋποθέσεις.

Ένας πραγματικός φίλος δε ζητάει ποτέ ρέστα ή αντίτιμο. Είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί. Αρκεί να του φέρεσαι σαν ίσο.

Πάω να τα ψάλω στον κολλητό μου. Χρωστάει μπύρες...

Γίαρ 1 - Όβερ!

Πέρσι σαν σήμερα ξεκίνησα το blog μου! Άντε και Χρόνια μας Πολλά!

Ελπίζω να σας διασκέδασα. Ελπίζω να περάσατε καλά. Ελπίζω να μάθατε και τίπτις.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται. Για φέτος να βάλουμε έναν στόχο μαζί; Κανά comment ρε παιδιά! Να παίρνω και θάρρος!

Άντε... Και του χρόνου! Φιλάκια στα μπατζάκια και καλές διακοπές σε όλους!

Τραπεζικών το Εγκώμιο

Νέο πρότζεκτ, νέες ευθύνες, νέες μαλακίες. Το προηγούμενο, για ιστορικούς λόγους, ήταν απόλυτη επιτυχία! Πήραμε και συγχαρίκια από το Καθιστό Βούβαλο [σσ. Ο μεγάλος αρχηγός για το γραφείο της εταιρίας στη χώρα.]!

Το καινούργιο είναι φυσικά αλλιώς και είναι σε γνωστή τράπεζα... δυστυχώς...

Βασικό στοιχείο η πλήρης αλλαγή του αντικειμένου. Πρότινως χρειαζόμουν μπέιμπισίττερ. Τώρα εγώ έχω αυτή τη δουλειά. Υπέροχα [σσ. Lovely για τους αγγλομαθείς...]!

Windows Admins. Βεντέτες. Με τη πλήρη σημασία της λέξης. "Άμα θέλουμε δουλεύουμε." "Άμα θέλουμε βοηθάμε." "Αν μας πρήξεις πολύ την κάνουμε άμεσα." κτλ. κτλ. Εντάξει ρε παιδιά. Γαμάτε και δέρνετε. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Είσαστε και οι πρώτοι. [σσ. Μισό να πέσει η ανατριχίλα.]

Network Admins. Προβληματικές προσωπικότητες. Χαρακτηριστική συζήτηση:

ΕΣΑΜ - Εκείνες τις πληροφορίες πότε αποφασίστηκε να παραδοθούν; Παρασκευή ή Δευτέρα;
NetAdm - Κοίτα να δεις, εδώ δεν έχουμε πιέσεις χρόνου. Δε μπορούμε να πούμε ημέρα και ώρα, κατάλαβες; Για αν είναι να τα πείτε με το διευθυντή μου. Και δε θα γίνει κιόλας γιατί αλλιώς δουλεύουμε εδώ πέρα, ok; Άντε τώρα γιατί έχουμε και δουλειά [σσ. Να βγάλετε το αγγούρι από τον πισινό ίσως;].

Database Administrators. Εκεί τι να πεις. Τα παιδιά απίκο. Τα πάντα επαγγελματικά:

Νυχτερινή Βάρδια - (19:30) Δεν ανταποκρίνεται η βάση της παραγωγής!
DBA - (20:30 μέχρι να το σηκώσουμε και να το σκεφτούμε...) Ε... Και τι θες να κάνω εγώ τώρα; Έχω (ξε)φύγει... Το πρωί αν προλαβαίνω...

Project Management Organization. Για τους άσχετους είναι η ομάδα που οργανώνει το πρόχεκτ και βοηθάει τον Πρόχεκτ Μάναχερ [σσ. Ανυπεύθυνο Έργου.]. Τα παλικάρια θέλουν μαστίγωμα. Συνεχώς. Φίδια σε επίπεδο 24-μηνίτη φαντάρου στον 25 μήνα [σσ. Με τις φυλακές φυσικά...] και βάλε.

Και μέσα σε όλα αυτά να προσπαθώ να καταλάβω τι παίζει. Ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Για να καταλάβουν οι εκάστοτε "υπαλληλίσκοι" του εκάστοτε μπουρδέλου: Οι εξωτερικοί συνεργάτες/σύμβουλοι να ξέρετε ότι είναι στα παλιά τους τα παπούτσια. Δεν θέλετε να κάνετε κάτι; Χεστήκαμε. Εμείς θα πληρωθούμε. Και όσο καθυστερείτε τόσο πληρωνόμαστε. Και δεν είμαστε και φιλαράκια επειδή έχουμε το χαμόγελο. Να μην μπερδευόμαστε. Θα σας δώσουμε στον προϊστάμενό σας στα ίσια. Χωρίς καν ένα σφίξιμο στη καρδιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη.

Γιατί; Μα το ρωτάτε; Δεν είμαστε εδώ να κάνουμε το ψυχολόγο στο κάθε μαλακισμένο που νομίζει ότι είναι δημόσιο. Είμαστε εδώ για να κάνουμε μία δουλειά για την εταιρία στην οποία δουλεύετε. Αν δε κάνετε τη δουλειά σας, απλά ενημερώνεται ο από πάνω σας. Τελεία. Δεν έχει κάτι άλλο. Άντε, για να καταλάβουμε τις θέσεις μας.

Που έβαλα τη μαύρη κουκούλα γαμώτο;;;

Το κινητό ΜΟΥ

Πρωταγωνιστές:

• Human Resource Manager a.k.a. HRM
• ΕΣΑΜ a.k.a. Ειλικρινά Στ' Αρχ*** Μου

HRM - Για ποιό λόγο δε σηκώνεις το κινητό σου; Σε παίρνουμε πόση ώρα!!
ΕΣΑΜ - Το κινητό μου;
HRM - ΝΑΙ!! Είσαι σε ώρα εργασίας! Πρέπει να το σηκώνεις!
ΕΣΑΜ - Το κινητό μου; Το προσωπικό μου κινητό;
HRM - ΝΑΙ!! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ!
ΕΣΑΜ - Το κινητό μου; Το προσωπικό μου κινητό; Το κινητό που πήρα έξι (6) χρόνια πριν μάθει η εταιρία ότι υπάρχω;
HRM - ΜΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΑΚΙΑ!!
ΕΣΑΜ - Τον εξυπνάκια; Που ΔΕΝ θέλω να σηκώσω το κινητό ΜΟΥ; Το κινητό που δεν ακουμπάνε ούτε η κοπέλα μου, ούτε οι γονείς μου; Το κινητό ΜΟΥ που πληρώνω από την τσέπη και μου ανήκει εξ' ολοκλήρου; Για αυτό το κινητό μιλάμε;
HRM - Αυτό που έχ...
ΕΣΑΜ - Το κινητό ΜΟΥ, που μπορώ ανά πάσα ώρα και στιγμή να κάψω και να μην δώσω λογαριασμό σε κανέναν;
HRM - ...
ΕΣΑΜ - Το κινητό ΜΟΥ, που έδωσα για το τυπικό και διατηρώ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ το δικαίωμα να σηκώσω ή όχι;
HRM - ...
ΕΣΑΜ - Το κινητό ΜΟΥ, που ΧΑΡΙΣΤΙΚΑ σας έδωσα ενώ η εταιρία ΔΕΝ προβλέπει κινητό για τη θέση μου, ενώ προβλέπει για συναδέλφους στο ίδιο επίπεδο, αλλά σε άλλο τμήμα;
HRM - Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τις ώρες εργασίας...
ΕΣΑΜ - Τις ώρες εργασίας το κινητό ΜΟΥ παραμένει ΔΙΚΟ ΜΟΥ και θα το σηκώνω ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ! Καταλάβατε;
HRM - ...

Αυτή η συζήτηση έγινε τη Παρασκευή που μας πέρασε. Απλά για να θέσουμε και κάποια όρια. Δεν είμαστε σκλάβοι. Και τα περουσιακά μας στοιχεία ΔΕΝ ανήκουν στην εταιρία. Το ότι έχω κινητό και μπορούν να με βρουν οι γονείς μου, η κοπέλα μου, οι φίλοι μου ανά πάσα ώρα και στιγμή, ΔΕΝ σημαίνει ότι είμαι και υποχρεωμένος να το σηκώνω για τον κάθε μαλάκα που το έχει.

Πάω να βάλω και "ιδιαίτερο" μηνυματάκι για όταν γειώνω κλήσεις...

Η Αναγέννηση του Φοίνικα

Φυσικά και δε μιλάω για την επιστροφή του βασιλιά στην (γ)Ελλάδα. Ήδη του πληρώσαμε πάρα πολλά για να την κάνει [σσ. Και έχουμε και πολλούς που τον θέλουν πίσω...].

Μιλάω για το project που πέθανε πριν από λίγες μέρες. Τα τελευταία νέα είναι ότι παραιτήθηκε/παραίτησαν τον Χαλίφη [σσ. Εμ, τι ήθελες να γινόταν; Όταν έχεις ετήσιο τζίρο €19.000.000 και χάνεις από μαλάκυνση τα 2... Ε! Είναι χοντρή μαλακία, δε νομίζεις;].

Με το που "παραιτήθηκε" το project ξανάνοιξε! Ενδιαφέρουσα σύμπτωση, ε;

Και πάνω απ' όλα μου πρότειναν να επιστρέψω! Θα ήταν πραγματικά κίνηση καριέρας να επιστρέψω σε μία χιλιομπαλωμένη βάρκα χωρίς ρότα και άνευ καπετάνιου.

Μα καλά, γιατί τα κρατάτε μυστικά αυτά τα πράγματα; Πιστεύετε ότι δε θα συζητηθούν; Μήπως είσαστε της άποψης ότι όσο τα αφήνετε τόσο θα παίρνουν διαστάσεις ρινόκερου [σσ. Μη ρωτήσεις κανείς για τη χρήση του κεράτου...]; Ή μήπως πιστεύετε ότι οι υφιστάμενοι δεν γνωρίζουν;

Εκεί είμασταν! Βλέπαμε τι γίνεται! Γνωρίζαμε ότι έχει πέσει η δουλειά στο μηδέν σχεδόν και είμασταν στις συναντήσεις για να καταλάβουμε ότι κάποιο λάκο έχει η φάβα [σσ. Μα καλά, δεν μπορούν να τις στρώσουν αυτές τις λακούβες τόσα χρόνια;]. Εκτός, φυσικά, και αν μας θεωρείτε τόσο ηλίθιους, οπότε τίθεται το ερώτημα "Γιατί μας προσλάβατε;".

Ένιγουέι. Πάω να δω τι άλλη συνομωσία παίζει γιατί έχουμε αρχίσει να βαριόμαστε εδώ μέσα.

Επίσκεψη στο ΙΚΑ - Ημέρα 4η

Να 'μαστε και πάλι! Ε, μη μου πείτε ότι δεν το περιμένατε! ΙΚΑ είναι αυτό. Θέλει το χρόνο του. Βέβαια σήμερα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Το προσωπικό ήταν άψογο [σσ. Να θυμηθώ να πάω να κάνω ένα ευχέλαιο...], αλλά οι διαδικασίες του ΙΚΑ ήταν απαράδεκτες.

Σήμερα λοιπόν που λέτε πήγα να περάσω από την Ανώτατη Υγειονομική Επιτροπή, a.k.a. ΑΥΕ [σσ. Ανεύθυνα Υπογράφουμε Εμείς]. Το ραντεβού ήταν στις 09:25 και παραδόξως πέρασα 09:25!!! Θα φταίει ότι πολλοί δεν ήρθαν στο ραντεβού τους, αλλά το προσπερνάμε. Μπαίνοντας μέσα ήμουν προετοιμασμένος για όλα [σσ. Τσαντάκι πρώτων βοηθειών, προστατευτικό για τη μασέλα, ζώνη δερμάτινη για μαστίγωμα, τη Βίβλο για κοπάνημα και προσευχή, καθώς και καλά ακονισμένα δόντια και νύχια για τυχόν μαλλιοτραβήγματα.]

Με υποδέχτηκαν ένας φαλακρούλης γιατρός και 3 κοπελιές [σσ. Επαναλαμβάνουμε: Κοπελιές στο ΙΚΑ = άνω των 50.], ευγενικότατοι όλοι τους. Η όλη διαδικασία κράτησε δε κράτησε 3 λεπτά. Έγραψαν την έγκριση και μου πρότειναν και περαιτέρω εξετάσεις αν εμφανιστεί ξανά ο πόνος! Έκαναν τη δουλειά τους και τέρμα οι άνθρωποι!! Απίστευτο...

Εκεί αρχίζει το πανηγύρι. Σε ποιό ΙΚΑ ανήκετε; Είστε σίγουροι;

Για την Αστυνομία ανήκω στο Μαρούσι. Για τον ΟΤΕ το ίδιο. Για τη ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Κτηματολόγιο, Σχολικό Συγκρότημα, Κομματικό Γραφείο, Εφορία, Μεγαλέμπορα Ναρκωτικών, Δίωξη Εγκλήματος, Στρατολογικό Γραφείο, Εκλογική Περιφέρεια, Πρόβλεψη Καιρού και Ωροσκόπο ανήκω στο Μαρούσι. Για ποιο γαμημένο λόγο για το ΙΚΑ ανήκω στο γαμημένο Χαλάνδρι [σσ. Χωρίς παρεξήγηση για τους κατοίκους Χαλανδρίου...];;; Δηλαδή πόσο μαλάκες είσαστε ρε παλικάρια εκεί στη διοίκηση του ΙΚΑ;

Τι να πει κανείς; Και πού να βρει το δίκιο του; Μετά σου λένε "να κρατάτε τη ψυχραιμία σας". Ποιά ψυχραιμία; Αυτή την έχασα λίγο πριν πάω φαντάρος...

Δε πειράζει όμως. Τη Δευτέρα θα πάω να πάρω τα λεφτά μου από το ΙΚΑ!!!! [σσ. Καλά... Φάε και λίγο γλαρόσουπα... Καλό κάνει στη ψυχραιμία...]

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!

Μου φαίνεται ότι φέτος το καλοκαίρι θα μας κάνει τη διαφορά. Ξεκινήσαμε με σεισμό. Και όχι ποταπό σεισμό. Εγκέλαδος με μπάλες [σσ. Το αρχίδια λογοκρίθηκε μαζί με τον Μπομπ το Σφουγγαράκι...]. 6.5 βαθμοί στου Ρίχτερ το κλιμάκι. Και 2 νεκροί. Και μία κατοστάρα τραυματίες. Και τον κάθε πολιτικό να βγαίνει και να λέει τα δικά του: "Η κυβέρνηση φταίει.", "Η αντιπολίτευση φταίει.", "Ο δικομματισμός φταίει.", κτλ, κτλ.

Και ακούω και στο ράδιο ειδήσεις. Διαβάζω εφημερίδα. Με πηχαίους τίτλους "Η πυροσβεστική είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα πάντα!" [σσ. Τα Πάντα; Εκείνα να χνουδωτά, όμορφα αρκουδάκια;]. Οπότε δε χρειάζεται να φοβάμαι φέτος. Φυσικά και είναι έτοιμη. Δεν έχει μείνει τίποτα να καεί. Ότι δεν κάηκε είναι επειδή μάλλον δεν έχει θέα παραλία ή δεν φτάνουν τα λεφτά για καινούργια αυθαίρετα.

Και δεν υπάρχει ανησυχία για ναυτικά ατυχήματα. Πρώτα απ' όλα το λιμάνι του Πειραιά αγοράστηκε από Κινέζικο όμιλο που αυτομάτως σημαίνει

1. Φθηνότερα εισιτήρια [σσ. Μιας και ακολουθούν την ίδια πολιτική με τα παιχνίδια τους.].
2. Πιο συχνά δρομολόγια [σσ. Χιλιάδες βάρκες από τα κανάλια της Σανγκάης και του Χονκ Κονγκ θα είναι στη διάθεσή μας για τις μεταφορικές μας ανάγκες. Μία τσικίτα ανά οικογένεια στον κοπηλάτη.].
3. Ασφάλεια υψηλών προδιαγραφών [σσ. Γιατί τα σαπιοκάραβα του πέρσι βάφτηκαν και δεν έχουν πάνω τους τη σαπίλα ενός ακόμα έτους.].

Να μη σας πω ότι φέτος οι διακοπές μας θα είναι εδώ γύρω. Το πετρέλαιο είναι το μόνο που πάει διακοπές. Προς το βουνό μάλιστα. Στα απλησίαστα. Εκεί δίπλα, μαζί με το γάλα και το νερό.

• 1 λίτρο βενζίνης = €1.3 μέση τιμή
• 1 λίτρο γάλα = €1.2 μέση τιμή
• 1 λίτρο νερό = 1.1 μέση τιμή [σσ. Και ανεβαίνει όσο πλησιάζεις σε τουριστικό μέρος.]

Μήπως να αρχίζαμε να χρησιμοποιούμε μπύρα για όλες μας τις ανάγκες; Ούτως ή άλλως φτηνά δε τι βγάζουμε. Τουλάχιστον να μεθύσουμε και να μην τα σκεφτόμαστε. Άντε και καλές μας διακοπές!

Ελευθερία του Λόγου

Δυστυχώς το σημερινό post είναι απάντηση προς το δεύτερο (!) και τρίτο (!) comment που δέχτηκε το blog μου. Η ιστορία έχει ως εξής:

"Πάνω στης Τροίας τα βουνά, που 'ναι σαν κωλ..."... Χμμ... Όχι... Συγγνώμη... Αυτό είναι από άλλη ιστορία...

Εχθές, μετά από το post/απάντηση για τον "Έρωτα στα Χρόνια της Χολέρας" ανέβηκε ένα σχόλιο που ήταν ανορθόγραφο [σσ. Στο μυαλό σας φέρτε την ορθογραφία ταμπέλας που κυκλοφορεί σε chain-mails.] (μάλλον επίτηδες), υβριστικό σε βαθμό κακουργήματος [σσ. Είπαμε να κατεβάζουμε καντήλια, αλλά η ύβρης δεν είναι θεμιτή.] και ανώνυμο [σσ. Το ψευδώνυμο Joey Knish που φτιάχτηκε μόνο και μόνο για την ανάρτηση του σχολίου δεν μας καλύπτει...].

Το σχόλιο το διέγραψα για έναν συγκεκριμένο λόγο που θα αναλύσω πιο κάτω. Η συνέχεια σκάει μύτη με δεύτερο σχόλιο του ιδίου. Για την ακρίβεια αυτό δεν ήταν σχόλιο, αλλά έκθεση ιδεών. Ένα καταπληκτικό κολάζ απόψεων αρχαίων Ελλήνων, Ελληνικής νομοθεσίας και θέσεις συγγραφέων και λοιπά πεφωτισμένων ατόμων περί Ελευθερίας Λόγου. 5 γαμημένες σελίδες Α4!!! Μα 5 σελίδες; Έτοιμες τις είχες ρε φίλε;

Και εκεί είναι που πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Αγαπητέ Joey Knish διάβασε να μάθεις!

1. Η Ελευθερία (σου) του Λόγου σταματάει λες και συνάντησε τοίχο, 200m πάχος από ενισχυμένο σκυρόδεμα, όταν πάει να μπει στην Ελευθερία μου.
2. Η Ελευθερία (σου) του Λόγου δεν ισχύει παντού. Αν για παράδειγμα βρίσκεσαι στη Κίνα δεν έχεις αυτό το δικαίωμα [σσ. Παραδείγματος χάριν: Πλατεία Τιάνανμεν.]. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για μένα οπότε και δεν θα μπορούσα να σου επιτρέψω να λες ότι θέλεις στο χώρο μου.
3. Που μας φέρνει στο πλέον σημαντικό. Ποιός μαλάκας σου είπε ότι έχεις Ελευθερία Λόγου στο blog τρίτου; Σε μία εφημερίδα σε αφήνουν νομίζεις να γράφεις ότι θέλεις;
4. Έχεις βγει στη Πλατεία Συντάγματος, μιας και διατυμπανίζεις το Σύνταγμα, να βρίσεις κάποιο μέλος της Κυβέρνησης; Πιστεύεις ότι δεν θα σε μπουζουριάσουν;
5. Η Ελευθερία του Λόγου ισχύει όταν είσαι και επώνυμος. Τα ανώνυμα στέλνονται κατευθείαν στις Πυραμίδες [σσ. Γείωση με Κάιρο, γιατί μάλλον παπαγαλάκι είσαι και δε ξέρεις τι σημαίνει...].

Οπότε, για να καταλάβεις κ. Joey Knish, για ποιον ακριβώς λόγο δεν εμφανίζονται τα σχόλιά σου:

Θεωρώ ότι είσαι ένας θρασύδειλος ευνούχος και είμαι της άποψης ότι δεν έχεις δικαίωμα λόγου στο blog μου γιατί:

• Είσαι ανώνυμος και δε δίνεις δικαίωμα στον άλλο να σου απαντήσει.
• Το blog διατηρεί το δικαίωμα να απορρίψει σχόλια που δεν του αρέσουν.
• Η Ελευθερία (σου) του Λόγου δεν ισχύει εδώ.
  
• Γιατί έτσι γουστάρω ρε παλικάρι! Δε με λένε ΕΣΑΜ για το τίποτα!

Όταν αποφασίσεις να βγεις επώνυμα το ξανασυζητάμε, οκ;

"Επόμενος παρακαλώ! Τι θέλετε εσείς; Περι υβριστικού περιεχομένου στο blog; Ναι. Μισό λεπτό να σας ανακατευθύνουμε προς Κάιρο"...

"Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας" - ΠΛηρωμένη απάντηση...

Και ναι... Υπήρχε περίπτωση να μη μου απαντήσουν; Ευτυχώς που μου το έστειλαν κείμενο και όχι σε μορφή πλάστη!

---

Τι ακριβώς σχολιάζεις στο συγκεκριμένο postάκι??... τις διαφορετικές προτιμήσεις που έχουν οι - διαφορετικές - γυναίκες?? Σας δυσκολεύει το γεγονός ότι δεν θέλουμε όλες ακριβώς τα ίδια, ώστε να ξέρετε κι εσείς πώς να πορευτείτε?? Θα ήταν λίγο κουραστικό όμως... να θέλαμε όλες τα ίδια... τότε θα το είχατε πάρει χαμπάρι και ο κόσμος θα ήταν - υποθετικά - γεμάτος από τέλειους άντρες...

Εκεί να δεις ανταγωνισμός...

Ενώ με τους άντρες τα πράγματα είναι πιο απλά...

• "Θέλω μια γυναίκα που να έχει άποψη" (συγκεκριμένα, θέλω μια γυναίκα που να έχει την άποψή μου)
• "Δεν με ενδιαφέρει πόσες εμπειρίες είχε πριν από εμένα" (αρκεί ο αριθμός να είναι μικρότερος του 5 - και αυτό επειδή είμαι πολύ προοδευτικός)
• "Αντιμετωπίζω τη γυναίκα που είναι δίπλα μου ως ίση" (δεν είναι ότι δεν θέλω να βοηθάω, απλά δεν ξέρω να μαγειρεύω, να πλένω, να σιδερώνω... ενώ αυτή είχε 20 στα οικοκυρικά...)
• "Μου αρέσουν οι γυναίκες που παίρνουν πρωτοβουλίες και κάνουν το πρώτο βήμα" (αλλά έχω τρελό απωθημένο με τη Λίτσα που δεν μου έκατσε στην τρίτη λυκείου)
• "Δεν θέλω να είναι καταπιεστική και ζηλιάρα" (μου δημιουργεί επιπλέον τύψεις όταν της τα φοράω)
• "Θέλω δίπλα μου μία έξυπνη γυναίκα" (χα χα χα!)
• "Οι γυναίκες είναι υπολογίστριες και κυνηγάνε μόνο λεφτάδες με ακριβά αυτοκίνητα" (μισό να παρκάρω το ΤΤ)

PS. Από το "παίζω με τα μάτια" μέχρι το "ρίχνω σούπα" υπάρχει ένα στάδιο που λέγεται "πρώτη συζήτηση" και ναι, είναι σημαντικό στάδιο...

---

Τι να πω;;!! Έχω φρίξει ο άθρωπας!! Ευτυχώς που δεν είμαι ο φίλος της!!! [ΕΣΑΜ. Moira... ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΤΗΓΑΝΙ!!!]

INTERLUDE: To His Coy Mistress

To His Coy Mistress

Had we but world enough, and time,
This coyness, Lady, were no crime
We would sit down and think which way
To walk and pass our long love's day.
Thou by the Indian Ganges' side
Shouldst rubies find: I by the tide
Of Humber would complain. I would
Love you ten years before the Flood,
And you should, if you please, refuse
Till the conversion of the Jews.
My vegetable love should grow
Vaster than empires, and more slow;
An hundred years should go to praise
Thine eyes and on thy forehead gaze;
Two hundred to adore each breast,
But thirty thousand to the rest;
An age at least to every part,
And the last age should show your heart.
For, Lady, you deserve this state,
Nor would I love at lower rate.

But at my back I always hear
Time's wingèd chariot hurrying near;
And yonder all before us lie
Deserts of vast eternity.
Thy beauty shall no more be found,
Nor, in thy marble vault, shall sound
My echoing song: then worms shall try
That long preserved virginity,
And your quaint honour turn to dust,
And into ashes all my lust:
The grave's a fine and private place,
But none, I think, do there embrace.

Now therefore, while the youthful hue
Sits on thy skin like morning dew,
And while thy willing soul transpires
At every pore with instant fires,
Now let us sport us while we may,
And now, like amorous birds of prey,
Rather at once our time devour
Than languish in his slow-chapt power.
Let us roll all our strength and all
Our sweetness up into one ball,
And tear our pleasures with rough strife
Thorough the iron gates of life:
Thus, though we cannot make our sun
Stand still, yet we will make him run.

Για κάποιον/α που ξέρει...

Ευρωβίζιτα 2008

Πάπαλα και ο διαγωνισμός Eurovision 2K8!

Και τι καταλάβαμε; Ακόμα ένας τρόπος για να συνειδητοποιήσουμε τα εξής:

• Το ανατολικό μπλοκ όχι μόνο καλά κρατεί, αλλά, ανεξαρτήτως επέκτασης Ε.Ε., αντιπυραυλικής ασπίδας, επέκτασης ΝΑΤΟ [σσ. Πούντο;][ΕΣΑΜ. Νάτο... 1-0], κτλ., ισχυροποιείται καθημερινά. Ο Πούτιν έχει αρχίσει να αναδιοργανώνει τη Ρωσία και τα κράτη δορυφόρους της.
• Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να κλαίγεται. Ανακοινώθηκε ότι "δεν είναι πράγματα αυτά" [σσ. Για τα μπλόκα...] και ότι "θα αποχωρίσει από τη Eurovision". Εμ βέβαια. Όταν σάρωναν τα βραβεία ήταν καλά. Όταν ΟΛΟΣ ο αγγλόφωνος κόσμος τους ψήφιζε δεν είχαν πρόβλημα.
• Ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος είναι FTP [σσ. Φορ Δε Πίνας = Gia Ton Pou***]. Όταν έχεις τον πρωθυπουργό της χώρας (!) [σσ. Της Μπανανίας...], ξέρετε ποιον λέω... το παιδοβούβαλο. Όταν, λέγω, έχεις τον πρωθυπουργό να βγαίνει να ασχοληθεί με το κακομοιράκι αυτό πώς σε χαρακτηρίζει σαν κάτοικο της χώρας; Ρε παλικάρι, μερικές λέξεις μόνο: ασφαλιστικό, υγεία, Μακεδονικό, Γκρίζες ζώνες, G700, παιδεία, κτλ. Σου λένε τίποτα; Με τη Καλομοίρα βρήκες να ασχοληθείς;;!!
• Οι Έλληνες έχουν γούστο ισοδύναμο με αυτό τετραπληγικού πιθήκου σε ναρκωτικά και με εμφανή σημάδια παράνοιας. 12 βαθμούς στην Ισπανία;;;; Μα, 12 ΒΑΘΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ;;; Σας άρεσε τόσο πολύ το "Le Robocop";
• Οι αδερφές παρουσιάστριες είναι ο καινούργιος μαϊντανός στη ΤιΒί. Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι είμαι ο μοναδικός Έλληνας που τις θεωρεί ηλίθιες; Τα σχόλια τους τα γράφει μπαμπουίνος σε οίστρο ή τα βγάζουν μόνες τους;
• Η Ελλάδα έλαβε βαθύτατο χτύπημα μετά την αποτυχία της πιτσιρίκας [σσ. Που ακόμα να μάθει Ελληνικά...]. Εμ βέβαια. Το μόνο που μας απασχολεί είναι που δεν μας ψήφισαν.

Τελικά σαν λαός είμαστε για τα μπάζα. Τα Ημισκούμπρια πέτυχαν το στόχο με το "Της Ελλάδος τα παιδιά". Είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Τέρμα η γκρίνια για σήμερα. Ας δούμε και τίποτα ποιοτικό: