Αφιερωμένο στα λάθη μου...

Όταν κάθεσαι και σε κράζει ο φίλος σου και έχει δίκιο τι κάνεις;

Στην αρχή αμύνεσαι. Μετά αλλάζεις θέμα. Προσπαθείς να τον καλοπιάσεις. Επανέρχεται το θέμα. Ό,τι και να γίνει δεν μπορείς να το αποφύγεις. Πρέπει να κάτσεις και να τ' ακούσεις. Και πρέπει συγκαταβατικά να τα δεχτείς όλα [σσ. Σχεδόν... Είπαμε κιόλας...].

Παράκληση λοιπόν σε ένα φίλο από τα παλιά που με παρεξηγεί (δικαίως) αρκετά συχνά: Έχεις δίκιο, αλλά μη με κάνεις να νιώθω μαλάκας και από το τηλέφωνο. Τα νιώθω αυτά και όταν βρισκόμαστε.

Παρόλ' αυτά μη ξεχνάς. Είμαι εκεί για ό,τι χρειάζεσαι. Και ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες. Και θα είμαι.

Αφιερωμένο στα λάθη που έφεραν τα μονοπάτια μας κοντά:

Ντούπλεξ Επαγγελματισμός

Η συζήτηση γνωστή σε όποιον έχει προσπαθήσει να ζητήσει αύξηση ή ανέλιξη στην εταιρία. Αφού φας πρώτα στη μάπα τους πανέμορφους μορφασμούς του αφεντικού (ακόμα χειρότερα όταν είναι του άλλου φύλου) αναγκάζεσαι στη συνέχεια να ακούσεις την υπέρτατη σοφία/μαλακία: Θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα στην εταιρία ότι αξίζεις.

Και ναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό ισχύει. Αλλά μέχρι πότε; Εκεί είναι και το κλου της βραδιάς. Μέχρι πότε πρέπει να αποδείξεις στην εταιρία ότι αξίζεις; Μέχρι πότε θα πρέπει να ξημεροβραδιάζεσαι άνευ [σσ. Φυσικά και πάντα είναι "άνευ".] έξτρα αμοιβής; Ποιό είναι το όριο που μπορεί ο εργαζόμενος να πει στον εργοδότη "Μπάστα! Σειρά σου να δώσεις κάτι!";

Θεωρητικά από τη πρώτη στιγμή. Γιατί; Γιατί η συμφωνία που γίνεται, το συμβόλαιο αν θέλετε (γραπτό και προφορικό) ισχύει από τη πρώτη στιγμή. Πρέπει να δουλεύω 8-ωρο; Κανένα πρόβλημα. Πρέπει (βάση συμβολαίου) να είμαι σε δικό μου γραφείο; Να το φροντίσεις από τη πρώτη στιγμή.

Εκεί είναι που εμφανίζονται τα καρφάκια στην επαγγελματική σχέση. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να καθυστερήσει κάτι γιατί:

1. Υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες.
2. Είχαμε καθυστέρηση.
3. Είμαστε σε μεταβατική περίοδο.
4. Είναι περίοδος διακοπών.
5. Θα κανονιστεί σε βάθος χρόνου.
6. κτλ...
7. κτλ...
8. και μπλαμπλά...

Ενώ ο υπάλληλος δεν έχει κανένα δικαίωμα. Πρέπει από τη πρώτη στιγμή να δώσει το 100% του! Πρέπει να μπορεί να κάτσει υπερωρίες άνευ (συνήθως) αμοιβής. Είναι υποχρεωμένος να έρχεται νωρίτερα και να φεύγει αργότερα. Το 8-ωρο δεν δείχνει ντεντικέσιον. Πρέπει να δουλεύεις παραπάνω. Τουλάχιστον 10-ωρο αλλιώς δε κάνεις για την εταιρεία [σσ. Δε κατάλαβα. Τι νόμιζες; Ότι σε καλύπτει το συμβόλαιο;]!

Κάντε λοιπόν ότι νομίζετε και ότι λέει η συνείδηση του καθενός. Εγώ δεν δουλεύω στο 100%. Δεν δουλεύω καν στο 80% [σσ. Το ξέρουμε ρε παλικάρι... Πώς γίνεται να δουλεύεις και να γράφεις και στο μπλογκ;;!!]! Γιατί; Γιατί η εταιρεία δεν μου έδωσε ποτέ αυτά που υποσχέθηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε πολλά έκοψε κιόλας. Και καθυστερεί σε πολλά θέματα να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις [σσ. Βλέπε κεφάλαιο Ένσημα.]. Οπότε εγώ γιατί θα πρέπει να προσπαθώ;

Το κίνητρο δεν υπάρχει. Μου λένε συνεχώς "Πρέπει να είσαι επαγγελματίας". ΟΚ. Να είμαι. Αλλά δε θέλω να είμαι μαλάκας. Επαγγελματίας όταν και ο άλλος είναι επαγγελματίας. Όταν ο άλλος είναι γύφτος, ψεύτης και αλήτης τότε γιατί εγώ πρέπει να είμαι επαγγελματίας; Το χρωστάω σε κανέναν; Είναι ο σκοπός της ζωής μου να φροντίζω την εταιρεία κάποιου άλλου και δεν το ξέρω; Δε πάτε να δείτε αν έρχομαι;

Ουφ... Έσκασα. Πάω τώρα γιατί με φωνάζει το καθήκον. Πρέπει να δηλώσω υπερ-αυξημένες, αδούλευτες υπερωρίες [σσ. Εφόσον δε πληρώνουν κάποια, θα πληρώσουν κάποια άλλα...]...

Φιλία

Τι θεωρείς φιλία; Ναι. Εσένα ρωτάω. Εσένα που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και δε δουλεύεις. Το ξέρει το αφεντικό σου; Θα μου πεις, ποιός τον *** [σσ. Συγκρατήσου... Σήμερα δε μιλάμε για δουλειά...] και αυτόν; Για πες λοιπόν; Φιλία; Ποιόν θεωρείς πραγματικά φίλο;

Έχουμε ένα άτομο που έχει δύο ας πούμε γνωστούς στη ζωή του:
α. Ο πρώτος γνωστός σε παίρνει τηλέφωνο πολύ συχνά. Μαθαίνει τα νέα σου. Σου φέρνει πάντα δώρο στις γιορτές. Σου θυμώνει όταν χάνεσαι. Δεν έχετε μαλώσει ποτέ. Διακοπές πάτε συχνά μαζί. Διασκεδάζετε μαζί. Ξενυχτάτε μαζί. Είναι ελιτιστής. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Θυμώνει όταν δεν κάνεις τα χατήρια στη γκόμενά του. Το πρόγραμμά σου πρέπει να συμβαδίζει με το δικό του. Στα χειρότερά σου είναι απών.
β. Ο δεύτερος σε ξεχνάει. Σε παίρνει τηλέφωνο μια στο τόσο. Στην αρχή της γνωριμίας σας είχε ριχτεί στην κοπέλα που σου άρεσε. Έχετε τσακωθεί περισσότερες φορές από όσο μπορεί να θυμάται άνθρωπος. Σε έχει γειώσει αρκετές φορές. Είναι εκεί να σε ακούσει για ό,τι και αν του πεις. Έχει κάτσει να ακούσει τη μητέρα σου όταν είσαι στα χειρότερά σου. Κάνει το ψυχολόγο στη πρώην σου επειδή του το ζήτησες.

Τελικά ποιόν θεωρείς φίλο; Εσείς οι αναγνώστες;

Πολλές φορές διατηρούμε φιλίες από συνήθεια. Μπερδεύουμε το συναίσθημα της συνήθειας με αυτό της αγάπης [σσ. Αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων βρε! Κατευθείαν στο πονηρό το μυαλό σας.]. Και φτάνουμε στο σημείο να στεναχωριόμαστε για άτομα τα οποία εν τέλει δεν αξίζουν. Καταλήγουμε σε φιλίες με προϋποθέσεις.

Ένας πραγματικός φίλος δε ζητάει ποτέ ρέστα ή αντίτιμο. Είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί. Αρκεί να του φέρεσαι σαν ίσο.

Πάω να τα ψάλω στον κολλητό μου. Χρωστάει μπύρες...

Γίαρ 1 - Όβερ!

Πέρσι σαν σήμερα ξεκίνησα το blog μου! Άντε και Χρόνια μας Πολλά!

Ελπίζω να σας διασκέδασα. Ελπίζω να περάσατε καλά. Ελπίζω να μάθατε και τίπτις.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται. Για φέτος να βάλουμε έναν στόχο μαζί; Κανά comment ρε παιδιά! Να παίρνω και θάρρος!

Άντε... Και του χρόνου! Φιλάκια στα μπατζάκια και καλές διακοπές σε όλους!

Τραπεζικών το Εγκώμιο

Νέο πρότζεκτ, νέες ευθύνες, νέες μαλακίες. Το προηγούμενο, για ιστορικούς λόγους, ήταν απόλυτη επιτυχία! Πήραμε και συγχαρίκια από το Καθιστό Βούβαλο [σσ. Ο μεγάλος αρχηγός για το γραφείο της εταιρίας στη χώρα.]!

Το καινούργιο είναι φυσικά αλλιώς και είναι σε γνωστή τράπεζα... δυστυχώς...

Βασικό στοιχείο η πλήρης αλλαγή του αντικειμένου. Πρότινως χρειαζόμουν μπέιμπισίττερ. Τώρα εγώ έχω αυτή τη δουλειά. Υπέροχα [σσ. Lovely για τους αγγλομαθείς...]!

Windows Admins. Βεντέτες. Με τη πλήρη σημασία της λέξης. "Άμα θέλουμε δουλεύουμε." "Άμα θέλουμε βοηθάμε." "Αν μας πρήξεις πολύ την κάνουμε άμεσα." κτλ. κτλ. Εντάξει ρε παιδιά. Γαμάτε και δέρνετε. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Είσαστε και οι πρώτοι. [σσ. Μισό να πέσει η ανατριχίλα.]

Network Admins. Προβληματικές προσωπικότητες. Χαρακτηριστική συζήτηση:

ΕΣΑΜ - Εκείνες τις πληροφορίες πότε αποφασίστηκε να παραδοθούν; Παρασκευή ή Δευτέρα;
NetAdm - Κοίτα να δεις, εδώ δεν έχουμε πιέσεις χρόνου. Δε μπορούμε να πούμε ημέρα και ώρα, κατάλαβες; Για αν είναι να τα πείτε με το διευθυντή μου. Και δε θα γίνει κιόλας γιατί αλλιώς δουλεύουμε εδώ πέρα, ok; Άντε τώρα γιατί έχουμε και δουλειά [σσ. Να βγάλετε το αγγούρι από τον πισινό ίσως;].

Database Administrators. Εκεί τι να πεις. Τα παιδιά απίκο. Τα πάντα επαγγελματικά:

Νυχτερινή Βάρδια - (19:30) Δεν ανταποκρίνεται η βάση της παραγωγής!
DBA - (20:30 μέχρι να το σηκώσουμε και να το σκεφτούμε...) Ε... Και τι θες να κάνω εγώ τώρα; Έχω (ξε)φύγει... Το πρωί αν προλαβαίνω...

Project Management Organization. Για τους άσχετους είναι η ομάδα που οργανώνει το πρόχεκτ και βοηθάει τον Πρόχεκτ Μάναχερ [σσ. Ανυπεύθυνο Έργου.]. Τα παλικάρια θέλουν μαστίγωμα. Συνεχώς. Φίδια σε επίπεδο 24-μηνίτη φαντάρου στον 25 μήνα [σσ. Με τις φυλακές φυσικά...] και βάλε.

Και μέσα σε όλα αυτά να προσπαθώ να καταλάβω τι παίζει. Ε, πολύ θέλει ο άνθρωπος;

Για να καταλάβουν οι εκάστοτε "υπαλληλίσκοι" του εκάστοτε μπουρδέλου: Οι εξωτερικοί συνεργάτες/σύμβουλοι να ξέρετε ότι είναι στα παλιά τους τα παπούτσια. Δεν θέλετε να κάνετε κάτι; Χεστήκαμε. Εμείς θα πληρωθούμε. Και όσο καθυστερείτε τόσο πληρωνόμαστε. Και δεν είμαστε και φιλαράκια επειδή έχουμε το χαμόγελο. Να μην μπερδευόμαστε. Θα σας δώσουμε στον προϊστάμενό σας στα ίσια. Χωρίς καν ένα σφίξιμο στη καρδιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη.

Γιατί; Μα το ρωτάτε; Δεν είμαστε εδώ να κάνουμε το ψυχολόγο στο κάθε μαλακισμένο που νομίζει ότι είναι δημόσιο. Είμαστε εδώ για να κάνουμε μία δουλειά για την εταιρία στην οποία δουλεύετε. Αν δε κάνετε τη δουλειά σας, απλά ενημερώνεται ο από πάνω σας. Τελεία. Δεν έχει κάτι άλλο. Άντε, για να καταλάβουμε τις θέσεις μας.

Που έβαλα τη μαύρη κουκούλα γαμώτο;;;