Καμιά ιδέα για λεφτά;

Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από τη στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι χρειαζόμαστε λεφτά δηλαδή, ψάχνουμε να βρούμε την ιδέα που θα μας κάνει να τα ξύνουμε και να κερδίζουμε καρότσια με χρυσά νομίσματα.

Έχω ακούσει (και στη ζωή και στη τηλεόραση) χιλιάδες τρόπους και ιδέες. Κάθε ένας μας έχει καθημερινά και μία. Μπορείς να προσπαθήσεις πια τα πάντα. Από το να πουλάς αέρα (διαφημιστικό χρόνο στο ράδιο) μέχρι το σούπερ-ντούπερ πρόγραμμα για τράπεζα που θα λύνει τα χέρια όλων και το να αγοράζεις ελιές για να φτιάχνεις και να πουλάς λάδι.

Μπορείς να τρέχεις μια ζωή από εδώ και από εκεί για μια δεκάρα (και άντε να τη βρεις τώρα με το euro) ή να κάθεσαι στη βεράντα της πολυτελέστατης βίλας από μία παπαριά που σκέφτηκες ή έκανες κάποτε.

Ο λόγος για αυτή τη λογοδιάρροια είναι ένα site στο οποίο έπεσα (μέσω διαφήμισης του Google). Όποιος το έφτιαξε είναι ή παλαβός ή διάνοια. Εγώ πιστεύω το δεύτερο. Γιατί; Γιατί υπάρχουν άτομα που πάνε και αγοράζουν τις υπηρεσίες του. Όποιος ενδιαφέρεται εδώ και να μας στείλει και γραπτώς τα αποτελέσματα. Οι δικές μας υπηρεσίες (διάγνωση τρέλας) διατίθενται δωρεάν.

Άντε και καλά αποτελέσματα. Εγώ πάω να δω το ωροσκόπιο μου γιατί η Πανσέληνος προχτές μαζί με τον παράδρομο (όλο ανάδρομος θα είναι ο πούστ*ς;) Ερμή μας έχει αλλάξει την πίστη (ψηφίζω Βέρτη τώρα...)!

Ωράριο καθημερινής τρέλας

09:0*	Άφιξη στην ευρύτερη περιοχή του γραφείου. Στο περίπου φυσικά γιατί με τη κίνηση και μέχρι να βρω το κατάλληλο, παράνομο παρκάρισμα (με την αύξηση που πήρα δεν επιτρέπονται τα parking) μας πήρε βράδυ.
09:10 - 10:00	Πολύ σύντομο καφεδάκι με συνοδεία κρουασάν. Πιθανός τσακωμός με γνωστό συνάδελφο που η ζώνη του ονομάζεται "Ισημερινός" (του αρέσει να μου βουτάει τα κρουασάν...). Η ώρα περνάει βασανιστικά με αμπελοφιλοσοφίες.
10:00 - 11:00	Ανάγνωση και διαγραφή ασήμαντων και μη email. Υποπτεύομαι ότι τα email με ανέκδοτα είναι Ελληνική εφεύρεση (μοναδικός τρόπος να νομίζουν ότι δουλεύεις ενώ τα ξύνεις).
11:00 - 12:00	Καθιερωμένη γείωση Ούμπερλορντ. Δεν μπορώ ρε παιδιά. Αν δε του κατεβάσω κανά καντήλι ή δε του ρίξω άκυρο μετά χαλάει το υπόλοιπο της εβδομάδας.
12:00 - 12:30	Παθητικό κάπνισμα δίπλα στα φουγάρα στα σκαλάκια του κτιρίου (γιατί απαγορεύεται το κάπνισμα σε μη ενδεδειγμένους χώρους). Το απίστευτο είναι ότι μετά νιώθω μία απίστευτη ευεξία που δε θα μπορούσα να έχω στο γειτονικό δασάκι.
12:30 - 13:00	Χαλάρωση πριν το μεσημεριανό φαγητό. Καμιά φορά πειράζω τον Ράσταμαν για το καινούργιο του κούρεμα ή χτένισμα. Καλό παιδί, αλλά γυαλίζει τόσο που τυφλώνει πιλότο του διαστημικού λεωφορείου.
13:00 - 14:30	Μισάωρο διάλειμμα για φαγητό. Συν μισάωρο για παραγγελία. Συν μισάωρο για χώνεψη. Μας έχει φάει η ποικιλία στο μενού όμως. Δε μπορώ τόσες επιλογές.
14:30 - 17:00	Συγγραφή στο blog με διαλειμματάκια για Solitaire και πρέφα. Στις τυχερές μου μέρες μπορεί να κάνω και κανένα μπάφο από καλής ποιότητας χαρμάνι Πύργου.
17:00 - 17:59	Μάζεμα σγα σγα για να την κάνουμε... Ουφ πέρασε και αυτή η μέρα...
17:59:48.07	Φωτοβολίδα Ούμπερλορντ για εγκατάσταση νέου patch. Gamo tin katadiki mou, gamo!
18:00 - 18:02	Καντήλια v.1.0
18:02 - 18:37	Εφαρμογή patch. Ελαφρύς καπνός από τα αυτιά.
18:37:30.78	ERROR: Your brain is incompatible with your penis. Please cut one of the two immediately!
18:38 - 18:45	Καντήλια v.2.0 με σκέψη για αναβάθμιση σε Εκκλησία v.0.7
18:45 - 20:20	Ολιγόλεπτη αναμονή για λύση αυτού από τους προγραμματιστές. Νέο, all-time, παγκόσμιο ρεκόρ στο Ναρκαλιευτή.
20:20 - 20:22	E-mail από προγραμματιστές: "Εμείς θα το λύσουμε το πρωί και έχουμε ήδη φύγει από το γραφείο εδώ και μία ώρα." ...
20:22 - 20:30	Καθεδρικός v.4.3 (η έκδοση με τον Πάπα John Paul II και όχι η τελευταία με τον μούφα)
20:30 - 20:31	Επίσημο e-mail του στυλ: "Μας τα έχετε κάνει τσουρέκια, καταλάβατε ή να κάνω και κακά;"
20:31 - 20:34	Αναχώρηση με τη φωνή του Ούμπερλορντ στη πλάτη και πολλαπλές ριπές 10-δευτερολέπτων Εκκλησία v.0.7

Όλα έχουν μια αρχή...

Μετά από παράκληση (γονηπετή τον είχα... για καμιά ωρίτσα...) του ΦΜ ανέρτησα το παρακάτω video. Είναι του National Geographic και δείχνει παραστατικά την απαρχή της δημιουργίας. Enjoy (όχι Milko)!

Εδώ οι καλές Αυξήσεις!!

Πάρε, πάρε, πάρε, πάρε!

Εσείς δεν πήρατε αύξηση; Μα γιατί; Αφού δίνουν σε όλους! Έχει ανοίξει το θυσαυροφυλάκιο του Σκρουτζ και ρέει ο πακτωλός.

Βασικά για γέλια είμαστε. Μαζί με τη προαγωγή περίμενα και την αναμενόμενη αύξηση, αλλά ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Τελική αύξηση επί των μικτών (απομακρύνετε τα μικρά παιδιά γιατί είναι ακατάλληλο το θέαμα): €30! Ολόκληρα! Καθόλου σκόντο! Αφού πρέπει να αγοράσω καινούργιο πορτοφόλι...

Μιλάμε όχι για κοροϊδία. Αυτό το περάσαμε. Μιλάμε καθαρά για προσβολή. Είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα του πόσο μας υπολογίζουν (πληθυντικός γιατί έμαθα ότι είναι γενικό το φαινόμενο φέτος). Και προσπαθούν να χρυσώσουν και το χάπι:

• Υπάρχουν άτομα που πήραν 0% αύξηση [σσ. Και εμένα τι με νοιάζει;].
• Σου έδωσαν μπόνους [σσ. Ναι... δικαιολογίας...].
• Του χρόνου θα πάρεις κανονική αύξηση [σσ. Κάλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι...].

Υποσχέσεις και πάλι υποσχέσεις. Θέλετε να τα πάρουμε με τη σειρά; Κανένα πρόβλημα. Να δούμε πως θα χάνω λεφτά για τον ένα χρόνο μέχρι την επόμενη αύξηση:

1. Η αύξηση είναι κατά πολύ μικρότερη του πληθωρισμού (είτε του πραγματικού είτε του κυβερνητικού), οπότε χάνουν από εκεί αξία τα λεφτά μου.
2. Οποιαδήποτε αύξηση πάρω του χρόνου θα είναι σε πραγματικά λεφτά μικρότερη (καθώς ισχύει: 1.00 * (1 + χ2) < (1.00 * (1 + χ1)) * (1 + χ2) για κάθε χ1 και χ2 θετικά ποσοστά).
3. Όλες οι υπερωρίες που θα κάνω υπολογίζονται με βάση τον καινούργιο βασικό μισθό που σημαίνει πολύ λιγότερα από το αν έπαιρνα αύξηση της προκοπής.

Υπάρχουν πολλοί που μου λένε ότι παίρνω ήδη πολλά. Και ρωτάω εγώ (με το μικρό μου το μυαλό): Έκανα τρελό ντιλ και τώρα θέλουν να με γυρίσουν και να με εξισώσουν με τους υπόλοιπους που δε ξέρουν να πουλήσουν τον εαυτό τους; Συγγνώμη για όποιον θίγω, αλλά όποιος έρθει στη θέση μου να μου πει τι να κάνω. Δεν είμαστε εδώ για αγαθοεργίες, αλλά για να βγάζουμε τα προς το ζειν.

Και με το να πάρω απλά τον τίτλο της προαγωγής δε μου λέει κάτι. Δε τρώγεται η προαγωγή. Χέστηκα για τη προαγωγή αν είναι να μένω στα ίδια λεφτά, αλλά να έχω αυξημένες υποχρεώσεις και πεδίο δράσης. Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά κρατήστε και τη προαγωγή σας και τα όλα σας. Ή, αν θέλετε να έχω την προαγωγή μη περιμένετε και πολλά με αυτή τη κατάσταση. Το κίνητρο για δουλειά έχει πέσει σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν.

Αλλά γιατί παραπονιέμαι; Δεν έχει καθόλου σημασία. Θα μπορούσα να κάνω το καλό παιδάκι και να σκύψω το κεφάλι, να πω "Ευχαριστώ μάστερ" και να συνεχίσω να κάνω τον χαμάλι. Το πολύ πολύ να πεταχτώ σε γνωστή βορεινή χώρα και να ξοδεύω 300άρια ανά βραδιά. Δε θα κάνω κάτι, αλλά μπορεί και να τα δεχτούν στο εξοδολόγιο κάτω από τη κατηγορία "Χαμένος χρόνος"...

"Κανένα κατοσταρικάκι ρε παιδιά;"...

Δε Ντρεντ Τιμ 3 - Άν-σάνγκ Χίρος

Αργάμιση το απόγευμα και η νύστα έχει φτάσει σε βαθμό χειμερίας νάρκης. Κάπου στο βάθος ακούγεται ροχαλητό (ή αυτό ή ξεκολιάστηκε παπάκι με κομμένη την εξάτμιση). Τα βλέφαρα υποβοηθούνται από ζελοτέιπ γιατί θα μας καταλάβουν και τώρα που πήραμε και αύξηση (αρκετή για αγορά ζελοτέιπ) δεν έχουμε καμία δικαιολογία.

Μέσα σε αυτή τη νωχελική ατμόσφαιρα σκέφτηκα όλους αυτούς τους ήρωες που μας περιβάλλουν και που δεν έχουν ακόμη τραγουδιστεί:

---

Χαλίφης: Ο απόλυτος, άπονος άρχοντας του μικρού μας σύμπαντος. Η δύναμή του επί τα πάντα είναι αδιαπραγμάτευτη. Σε περιπτώσεις αναβρασμού ή απόσχιση επεμβαίνει με σιδηρά πυγμή. Είναι γνωστός για την σκληρή τιμωρία που επιφέρει σε ποταπούς αναλυτές μέσω κηρύγματος των αναρίθμητων επαγγελματικών εμπειριών/περιπετειών απείρου κάλλους και βαρεμάρας. Δεν υπάρχει θύμα που να έχει επιβιώσει αυτή την επίθεση.

Άντερντογκ: Ο υποτακτικός με την αιώνια μουρμούρα. Πού τον βρίσκεις πού τον χάνεις κάπου βρίσκεται κρυμμένος και υπονομεύει τους πάντες και τα πάντα. Διαδίδει πολλαπλές φήμες από εδώ και από εκεί, διαφορετικές μεταξύ τους και αγαλλιάζει η ψυχή του στο χάος. Φημολογείται ότι έχει προηγούμενα με τον Ιζνογκούντ, αλλά η αλήθεια δεν έχει βγει παραέξω (τα πολλά μαχαίρια στη πλάτη την κρύβουν). Μεγάλο του ελάττωμα η εχεμύθεια. Οτιδήποτε και να ειπωθεί μέσα στην αίθουσα είναι κατευθείαν πρωτοσέλιδο στον Άλφα Κενταύρου.

Τζίγκολο: Η κρυφή της παρέας. Μουλωχτός μέχρι τα μπούνια. Οι λάτιν χοροί του ξετρελαίνουν τις γυναίκες, ενώ οι ξεβιδωμένοι γοφοί ταράζουν μηχανικό γεφυρών. Με κάτι ασχολείται εδώ μέσα, αλλά, στα χνάρια του Φατάλιτυ, δεν έχουμε ιδέα τι είναι αυτό. Μην του ζητήσετε ποτέ φωτογραφίες. Και να έχει δεν θα σας δώσει. Εκτός και αν είναι της γυναίκα σας… γυμνές…

Tuxedo: Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη στη λέξη «τυπικότητα» θα δείτε τη φωτογραφία του. Χαμογελαστός και πρόσχαρος πάντα. Το κουστούμι έχει κολλήσει πάνω του και έρχεται με ενσωματωμένο σίδερο ατμού. Καθαρός και ευχάριστος κρύβει βρώμικο παρελθόν καθώς προέρχεται από πλησίον έργο με χάλια φήμη και ακόμα χειρότερη οσμή (το κυνήγι ποντικιών ήταν για τα διαλείμματα). Ο συγγραφέας εικάζεται ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα και ψάχνει να βρει τις Duracell.

Dr. Freeze: Το «άλτερ ίγκο» του Σφαχτενέγρο με προϋπηρεσία στις παγομηχανές ήρθε με την βαριά ιδιότητα του γνωριζωταπανταγιατηβασηκαιθαπειραξωοτιυπαρχειοποτεμημουκολλάς που αμέσως τον ανέβασε στο βάθρο για την ανάκτηση της θέσης του Ούμπερλορντ. Χαλαρός με τα πάντα, κυκλοφορεί η φήμη ότι συναγωνίζεται τον ΕΣΑΜ στην απάθεια [σσ. Λες να πρέπει να κάνω κάτι για αυτό;]. Βασικό του ατού το ωράριό του. 9-6 με διαλειμματάκι για φαγητό [σσ. Θεέ!!]!

Ειρηνοποιός: Το καινούργιο απόκτημα του έργου στα υψηλά κλιμάκια με τάσεις συμβιβασμού και απόσχισης. Γνωστός υποστηρικτής του Ιζνογκούντ επέφερε αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων στη περιοχή [σσ. Πίσω έχει ο Χαλίφης την ουρά…]. Μέγας γαλύφης, προσπαθεί παντού και πάντα να χρυσώνει το χάπι, ακόμα και όταν αυτό είναι υπόθετο. Προσπαθεί, μάταια προς το παρόν, να προσδιορίσει τη θέση του στο έργο, αλλά τα σατανικά σχέδια του Ούμπερλορντ, τα σαρδάμ του Translator και τις μηχανορραφίες του Ιζνογκούντ, έχει πραγματικά χάσει το μπούσουλα. Το ότι είναι υπεύθυνος και για τον ΕΣΑΜ… του φτιάχνει πραγματικά την διάθεση…

Σεφ: Το λατρεμένο απόπαιδο της συμπρωτεύουσας που κατέβηκε στην Αθήνα να βρει την τύχη του. Τρελές μάσες με τρελές συνταγές, αναπολεί τα ιερά χρόνια του (μ)ΠΑΟΚ και έχει θεαθεί να φοράει ανάποδα του μπουφάν του. Γκομενιάρης με τα ούλα του, προσπαθεί αν αποπλανήσει γνωστή κορασίδα γειτονικού γραφείου με αλλεπάλληλες καταναλώσεις χυλόπιτας. Στο έργο προσπαθεί να μεταφέρει τα δεδομένα από τη μία άκρη στην άλλη, αλλά όλο του πέφτουν στη διαδρομή. Μέγας κλειδοκράτορας, καταφέρνει να κλειδώσει servers πριν πεις «γαμωτοξεστραβιμουγαμώ!».

Του-τάχα-μάλλον: Ποιο παλιός και από τις λάσπες, ο Τουτ (χαϊδευτικά) έχει τον πλήρη έλεγχο του migration. Παιδεύεται συνεχώς με τα τραπέζια, τα πεδία και τα κελιά, ενώ γύρω του κυριαρχεί μία ανελέητη και περίεργη έλλειψη σπίρτων. Κάτι σαν το Τάνταλο να ούμε, αλλά με σπίρτα. Μεγαλύτερός του φόβος είναι να κάνει τον ΕΣΑΜ γαμπρό του. Επίσης ο δυνατός αέρας, γιατί με τα πτερύγια που έχει για αυτιά…

Τοεραντόρ: Τι να πούμε και για αυτόν; Παντρεύτηκε Ελληνίδα. Τόσες όμορφες γυναίκες στη πατρίδα του και αποφάσισε να κρεμαστεί εδώ. Γκαντέμης από γεννησιμιού, γκαντέμης και από απόφαση. Προσπαθεί συνεχώς να βρει ελεύθερο χρόνο, αλλά τα μπαλάκια σκάνε συνεχώς από Λένιν, Τουτ και Σεφ, ενώ η μόνη του ψυχαγωγία είναι η παρέα του με… Χμ… Δε μπορεί. Με κάποιον θα κάνει παρέα…

Mystique: Το μαλλί της είναι η κατάρα κάθε κομμωτή. Είναι ένα μπέρδεμα έλλειψης σεσουάρ, αναμαλλιασμό από τυφώνα και έκρηξη χαλασμένης χειροβομβίδας. Πολλή καλή κοπέλα, με την ατυχία να έχει τον Χαλίφη πάνω από το κεφάλι της. Καθώς κάθεται δίπλα του είναι η πρώτη που δέχεται τα πυρά και προσπαθεί να τα πετάξει προς τον συνεχώς απών Φατάλιτυ. Καθώς ο τελευταίος λείπει συνεχώς, αναγκάζεται να κάνει και τη δουλειά του. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα το ότι ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να εξαφανιστεί από εδώ (φατσούλα σαν τον Scratch με το βελανίδι…).

The Virgin: Η νεότερη παίχτρια εδώ, με μεταγραφή αιφνιδιασμού, έκατσε επάξια δίπλα στον Translator. Κανείς δε μπορεί να καταλάβει τη λέει, ενώ οι απαιτήσεις της πλησιάζουν τη σφαίρα της φαντασίας. Τρελό ειδίλιο με τον Φόρεστ εξελίσεται καθώς γράφονται αυτές οι αράδες [σσ. Πιθανότατα γιατί ο τελευταίος δε καταλαβαίνει τίποτα όπως και να του μιλάς…] και μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε συνταρακτικά γεγονότα. Το αντικείμενό της αυτή τη στιγμή είναι ψάχνομαι και υπό την καθοδήγηση του Ειρηνοποιού πάει καλά.

---

Αυτοί ήταν οι ξεχασμένοι λοιπόν. Είναι φυσικό να παραπονιούνται πολλοί για αυτά που γράφω [σσ. Για πολλοστή φορά Τάκο… ΔΕΝ σου αλλάζω το όνομα!], αλλά φαντάζομαι έχετε ήδη μάθει την προσφιλή μου πρόταση… Όχι αυτή… Την «Δεν έχει rollback». Ε ρε και να ‘χα 300 ευρουλάκια για κάθε φορά που ζητούσε κάποιος κάτι…

Η Παραγωγή άργησε μία ώρα.

Να 'μαστε πάλι βραδιάτικα να περιμένουμε τους χρήστες να ξεκουμπιστούν από την παραγωγή μας. Θα μου πείτε ότι είμαι παράλογος, αλλά τι να κάνεις βρε παιδί. Στις 11 το βράδυ με πιάνουν κάτι κατήφειες που δε μπορώ να τις εξηγήσω. Τα ψιλοπαίρνω, βαριέμαι, ξύνομαι και προπάντων θέλω να πάω σπίτι να τελειώσω μία συζήτηση που έκοψα το πρωί με το μαξιλάρι μου.

Εντάξει. Το παραδέχομαι ότι έχω ένα μικρό άδικο. Ο πελάτης έχει την παραγωγή για να κάνει τη δουλειά του και εφόσον η δουλειά είναι 24/7 πρέπει να βρούμε το ελάχιστο παραθυράκι με τη λιγότερη δυνατή κίνηση. Καλά ρε! Εσείς πελάτες του πελάτη τι στον ακατανόμαστο παίρνετε τηλέφωνο στις 11 το βράδυ; Δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε; Εκείνη την ώρα πρέπει να λύσετε τα προβλήματά σας; Η λέξη "σεξ" σας λέει κάτι; Είστε όλοι φετιχιστές και σας αρέσει το τηλεφωνικό;


Το προσπερνάμε λοιπόν αυτό. Είμαστε όλοι ωραία και καλά στο γραφείο (τρεις κι ο κούκος) και περιμένουμε τη μεγάλη ώρα. Φτάνει η ώρα, αρχίζουμε και κατεβάζουμε έναν έναν τους servers. Έχει ήδη πάει 11:40 και ΝΤΡΙΝ!!! Χμ... Ο Mole στο τηλέφωνο. Τέτοια ώρα; Μου βρήκε γκόμενα άραγε; Μπα... Δεν είναι Χριστούγεννα, ούτε έχω γενέθλια.

[Ε.Σ.Α.Μ.] - Καλώς τον κι ας άργησε! Τι τρέχει;
[Mole] - (Με ασσύμετρα συγκρατημένο πανικό) Καλησπέρα... εεε... Με πήραν από τον πελάτη και μου είπαν ότι έχουν πρόβλημα με κάποιον server.
[Ε.Σ.Α.Μ.] - (Με απαράμιλλη απάθεια και στωικότητα) Μόνο με έναν;
[Mole] - (Προσομοίωση κατοίκου Ινδονησίας βλέποντας τσουτσουνάμι) Εεε... Έχουμε γενικότερο πρόβλημα;;; (Πρώτα σημάδια πανικού στον ορίζοντα...)
[Ε.Σ.Α.Μ.] - (Κυνικό ύφος καγκουρό που πηδάει) Μόνο πρόβλημα επικοινωνίας. Έχουμε ενημερώσει εδώ και 4 βδομάδες για την προγραμματισμένη μεταφορά των αρχείων του συστήματος και μίας ώρας unavailability.
[Mole] - (Χαλαρωμένη φάτσα φαντάρου που πρόλαβε να φτάσει από τα μαγειρεία στη τουαλέτα...) Α... Και απλά δεν έχουν διαβάσει τις ενημερώσεις τους. OΚ. Καλώς. Thanx ΕΣΑΜ! Καληνύχτα...

Κακή στραβή κι ανάποδη! Δε μου βρήκε γκόμενα. Ενημέρωση; Για ποιο λόγο δηλαδή να με ενδιαφέρει η ενημέρωση; Manager δεν είμαι (φτου, φτου, φτου). Υπεύθυνος για τον πελάτη δεν είμαι. Υπεύθυνος να ενημερώσω από την καλή μου τη καρδιά τον οποιονδήποτε εκτός εγκεκριμένης λίστας δεν είμαι. Οπότε: γιατί δε μου βρήκε γκόμενα;

Ο πελάτης βέβαια ή καλύτερα ο υπεύθυνος που έχει για τις βάρδιες και γενικότερα για τα operations του θα έπρεπε να έχει ενημερώσει τους πάντες ότι το σύστημα θα είχε κρίση ταυτότητας και να μην χρειάζεται να μας ξυπνάνε... εεε... να μας απασχολούν από τις εργασίες μας βεβαίως βεβαίως.

Κατά τα άλλα χρειάζομαι babysitter. Μάλλον μασέρ και ψυχολόγο χρειάζομαι γιατί με βλέπω να ρίχνω τη παραγωγή μόνο και μόνο για να δω αν θα αντιδράσει κανείς. Γιατί, αν δε το παρατηρήσατε, από τη στιγμή που αρχίσαμε να ρίχνουμε τα μηχανάκια μέχρι τη στιγμή που πήραν τηλέφωνο πέρασαν 40 ολάκερα λεπτά. 40 λεπτά χωρίς παραγωγή! Κάποιος γέμισε σάλια και τσίμπλες το πληκτρολόγιο του μου φαίνεται...

Ποιός έχει απόψε υπηρεσία; Χμ! Η Βεφαγκόθ! Από ό,τι θυμάμαι υπάρχει ένα "προγραμματισμένο" προ δευτερολέπτων Galactic Shutdown... Να θυμηθώ να κλείσω και το κινητό...

Αναζητείτε μπειμπισίττερ…

Από ότι φαίνεται χρειάζομαι babysitter γιατί είμαι άτομο με πολύ υψηλό κόστος συντήρησης. Εγώ και Πάγκαλος που τρώει πολύ. Βλέπετε δεν έχουμε όλοι το μεταβολισμό του ΦΜ. Αυτό έμαθα προχτές. Χρειάζομαι συνεχή παρακολούθηση για κάθε βήμα που κάνω. Μπήκα λοιπόν σε σκέψεις για το αν έχουν δίκιο (νομικός όρος: Benefit of the Doubt).

Σενάριο 1ο: Μου δίνεις πλήρη έλεγχο του περιβάλλοντος παραγωγής (μαζί με όλα τα υπόλοιπα περιβάλλοντα ανάπτυξης και δοκιμών). Αυτό μάλλον δείχνει εμπιστοσύνη. Εσείς τι λέτε; Μπορεί να δείχνει και έλλειψη προσωπικού, αλλά την παραγωγή τη δίνεις συνήθως σε κάποιον που εμπιστεύεσαι. Οπότε όταν λες ότι χρειάζομαι τροφό αυτοχαρακτηρίζεσαι μαλάκας, ναι ή όχι;

Σενάριο 2ο: Χρειάζομαι τροφό γιατί πρέπει να παρακολουθείς κάθε μου κίνηση ότι έγινε σωστά, αλλά μου δίνεις τη παραγωγή. Συγγνώμη, αλλά τώρα πέφτεις στη κατηγορία του ηλιθίου. Κάπου κάπου πρέπει να βουτάς και τη γλώσσα στον εγκέφαλο πριν μιλήσεις.

Σενάριο 3ο: Προσπερνώντας τα πρώτα δύο σενάρια ερχόμαστε στο τρίτο που μιλάει καθαρά για micro-management. Φαντάζομαι ότι οι τελευταίες δεκαετίες που πέρασαν από αυτό το πλανήτη και λένε ότι το micro-οτιδήποτε είναι κακό δεν σε άγγιξαν, έτσι δεν είναι; Είσαι υπεράνω εσύ. Πιστεύεις ότι δε πρήζεις τους υφισταμένους σου, σωστά;

Σενάριο 4ο: Που μας φέρνει στο 4. Ο ένας από τους υφισταμένους σου είναι βαμμένος αναρχικός και σου έχει ξεκαθαρίσει: "Μη με πρήζεται με μαλακίες (without due process)!". Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει δηλώσει και ευθέως ότι δεν το έχει σε τίποτα αν τον πρήξετε πολύ να σας παραδώσει το laptop σε μορφή φρίζμπι και να φύγει πριν προλάβετε να ξυρίσετε τις μασχάλες σας. Γιατί λοιπόν να ακούει αυτές τις μαλακίες;

Δεν γνωρίζω αν έχω δίκιο, πάντως αυτά σκέφτομαι και πραγματικά νομίζω ότι Ε.Σ.Α.Μ. και αν είναι διαφορετικά μιας και ο καθένας μας πρέπει να βάλει κάποιες προτεραιότητες στη ζωή του. Η προτεραιότητά μου είναι να κάνω δουλειά και όχι να κάνω το γαλύφη σε όποιον έχει κόμπλεξ κατωτερότητας. Δεν προσελήφθηκα για αυτό και στο κάτω κάτω τις γραφής δε με πληρώνεται αρκετά βρ αδερφέ! Πώς να το κάνουμε;!

Κάθε φορά τα ίδια γίδια. Απαιτήσεις πάνω από απαιτήσεις. Και για ποιο λόγο; Για να νιώσει κάποιος manager καλύτερα; Παλικάρι μου η δουλειά γίνεται, ναι ή όχι; Σου λύνω τα προβλήματα; Έχω γίνει σημείο αναφοράς για την λύση προβλημάτων γενικότερα; Για ποιο γαμώτηκαταδίκη μου λόγο πρέπει λοιπόν να με πρήζεις; Μου λες;

Παρόλα αυτά νομίζω ότι θα ακολουθήσω τη συμβουλή του Ούμπερλορντ. Αναζητείτε λοιπόν μπειμπισίττερ. Κατά προτίμηση με διδακτορικό στο Λογισμικό Ανοιχτού Κώδικα και εμφάνιση… Χμ… Δείτε παρακάτω:

Περιμένοντας τους ΚΩΔΙΚΕΣ...

Καθόμαστε εδώ ομαδικώς περιμένοντας μία παράδοση κώδικα από τους προγραμματιστές μας και μου ήρθε στο μυαλό ένα ποίημα ή μάλλον μερικοί στίχοι ενός ποιήματος.

But at my back I always hear
Time's winged chariot hurrying near;
And yonder all before us lie
Deserts of vast eternity.

Μερικές μέρες νιώθω ακριβώς έτσι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η κλασσική ερώτηση φυσικά είναι αν έφτασα ως εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας. Τι να σας πω. Δε θυμάμαι. Η πλύση εγκεφάλου είναι πλήρης. Με έχει απογυμνώσει και οι μέρες μπλέκονται μεταξύ τους μέχρι που δε θυμάμαι πια ποιος είμαι. Ευτυχώς που υπάρχει και το blog και βγάζω λιγάκι τη πίεση (προς τους άλλους). Τώρα βέβαια δεν μπορώ να πω ότι δεν τα προκαλούν στον εαυτό τους... Μαζόχες φίλοι μου...

Στο γραφείο λοιπόν για άλλη μια φορά περιμένοντας τρίτους να κάνουν τη δουλειά τους. Δύσκολο αυτό. Είναι άπιαστο όνειρο να κατευθύνεις ομάδες που βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες και (κυρίως) υπάγονται σε κάποιον άλλο και όχι άμεσα σε σένα. Προσπαθούμε βέβαια, αλλά δεν τα καταφέρνουμε και τόσο. Δε θα κρίνω το manager μου τέτοια ώρα γιατί για πρώτη φορά (μάλλον) δεν είναι (τελείως) δικό του λάθος (δε πιστεύω ότι με ακούω να τα λέω αυτά!)...

Η όλη φάση είναι τουλάχιστον σουρεαλιστική γιατί για ακόμη μία φορά έχει πιάσει πιλάλα τους από πάνω να γίνει εγκατάσταση βραδιάτικα για να το δώσουμε στον πελάτη πρωί πρωί. Το γεγονός ότι ο πελάτης πρωινιάτικα θα τρέχει με χίλια δυο που έχει ήδη καθυστερήση και μπορούμε να κάνουμε τα δοκιμαστικά μας με την ησυχία μας δεν έχει ενοχλήσει καμία διάνοια εδώ μέσα. Και πάει στο διάολο. Ας κάνουν ότι θέλουν στο κάτω κάτω τις γραφής. Εμένα γιατί με χρειάζονται εδώ! Η απάντηση άμεση:

1. Γιατί πήρες προαγωγή.
2. Γιατί εσένα εμπιστευόμαστε.
3. Γιατί είμαστε ανίκανοι (αυτό το λέω από μέσα μου).

Τι ισχύει εν τέλει; Όλα και τίποτα φυσικά. Απλά είμαι η πρώτη (και από ό,τι φαίνεται και η τελευταία) επιλογή. Και εγώ λέω "ναι". Γιατί; Γιατί έχω ανάγκη τα λεφτά. Γιατί δε θέλω να αρχίσω να κατεβάζω καντήλια δεξιά και αριστερά. Γιατί έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο αδιαφορίας που πραγματικά δε με επιρρεάζει πια.

Θα μπορούσε κανείς να πει "μα καλά, δεν το έχουν καταλάβει ότι είσαι στα πρόθυρα;". Ναι, πράγματι. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα το είχε καταλάβει. Αλλά εδώ μιλάμε για managers. Μιλάμε για άτομα που θεωρούν δεδομένο ότι ζεις για την εταιρία και μόνο ("μέχρι τη τελευταία ρανίδα του αίματός μου" δεν έλεγε ο όρκος στο στρατό;...). Που να καταλάβουν αυτοί ότι ο χρόνος μαζέματος του λάπτοπ και παράδοσης αυτού αρχίζει και γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο μικρός...

Από την άλλη έχει σημασία να φύγω; Αλλού θα είναι καλύτερα τα πράγματα; Δυστυχώς δεν υπάρχει πουθενά κάτι καλύτερο. Όπως λέει και ο λαός "καλύτερα το διάολο που ξέρεις". Και τώρα πια τον ξέρω τον διάολό μου. Έχω μάθει το παιχνίδι. Θα μπορούσα (αν ακολουθούσα και καμία συμβουλή, δική μου και εξωτερική) να εξελιχθώ σε σημαντικό στέλεχος! Αλλά δεν έχει πλάκα ρε παιδιά!

Όλα είναι θέμα αποφάσεων. Εγώ έχω πάρει τις δικές μου. Δουλεύω για να ζω. Δε ζω για να δουλεύω. Το προσωπικό μου κινητό είναι προσωπικό. Το σηκώνω όποτε θέλω και σε όποιον θέλω! Θέλετε να με έχετε 24/7 διαθέσιμο; Δώστε μου κινητό. Θέλετε να τρέχω για τη κάθε μαλακία; Θα ανέχεστε και τη συμπεριφορά μου και το μαλλί μου και την έλλειψη γραβάτας άμα λάχει να ούμε! Άι σιχτίρ από εδώ!

Ουφ. Τα είπα και χαλάρωσα. Πολύ πρήξιμο ρε παιδί μου. Άντε, σας καληνυχτίζω γιατί έχω να σηκωθώ νωρίς το πρωί (μετά από "παράκληση" του Ούμπερλορντ) να πάω να νταντέψω τον πελάτη. Να θυμηθώ να πάρω πάνες...

Ντεθμάτσες!

Σε κάθε εταιρία έρχεται η στιγμή που συζητιούνται οι αυξήσεις και οι προαγωγές. Είναι μία περίοδος που τα πάντα παίζουν και που δε γνωρίζεις το φίλο σου από τον εχθρό σου. Ειδικά αν ο φίλος σου πολεμάει για την ίδια θέση στον ήλιο τότε να προσέχετε. Ψαχτείτε για κανά μαχαιράκι στη πλάτη. Μπορεί να υπάρχει εδώ και καιρό (εγώ πάντως νιώθω μια ενόχληση ανάμεσα στις ωμοπλάτες μετά το μικρό άρθρο για τον Φατάλιτυ…).

Τα παιχνίδια που παίζονται είναι απίστευτα και επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις (και μέσα) που μπορεί να έχει κανείς στη διάθεσή του. Μεγάλες μάχες σας λέω. Το αίμα ρέει άφθονο. Το ρινγκ, τις τελευταίες βδομάδες είδε σκηνικά απείρου κάλους. Ακολουθούν μερικές από αυτές!

---

Βεφαγκόθ vs. Κάγκουρα
Γύρος 1: Ο Κάγκουρας επιτίθεται καβάλα στην κόκκινη αστραπή με το λάπτοπ ανά χείρας. Η Βεφαγκόθ αποκρούει πετώντας τη συλλογή κατσαρολικών Special Vef Edition, ρίχνοντας τον στο πάτωμα.
Γύρος 2: Η Βεφαγκόθ σημαδεύει το κεφάλι του Κάγκουρα με το Holy Τηγάν, αλλά το αρχαίο κράνος τον προστατεύει (με ένα μικρούλη πονοκέφαλο) ικανοποιητικά.
Γύρος 3: Όπως κουδουνίζει ακόμα το κεφάλι του Κάγκουρα η ανήλεη Βεφαγκόθ βγάζει τη μυστική συνταγή Τονόφετα Αλντέντε και του τη χώνει στο στόμα.
Γύρος 4: Νοκ Άουτ από δηλητηρίαση! Νικήτρια η Βεφαγκόθ!

Φατ Μπάσταρντ vs. Τάκο
Γύρος 0: Με πισώπλατη επίθεση ο ήρωας της Κρήτης επιτίθεται με μάχαιρα. Δυστυχώς για αυτόν τα 85 cm λίπους του Φατ Μπάσταρντ σταματάνε τη λεπίδα πολύ πριν φτάσει σε ζωτικά όργανα.
Γύρος 1: Ο Τάκος βγάζει ένα βαρέλι κρασί και τέσσερα στρέμματα ντάκο και τα πετάει στον Φατ Μπάσταρντ. Ο Φατ Μπάσταρντ τα τρώει.
Γύρος 2: Ο Τάκος βγάζει ένα χωριό σύντεκνους, αρματωμένους μέχρι τα μπούνια και τους στέλνει ενάντια στον Φάτ Μπάσταρντ. Ο Φατ Μπάσταρντ τους τρώει.
Γύρος 3: Ο Τάκος πετάει ό,τι έχει και δεν έχει το νησί του Ψηλορείτη, ακόμα και την τάπα που το κρατάει στην επιφάνεια. Ο Φατ Μπάσταρντ τα τρώει όλα.
Γύρος 4: Ο Φατ Μπάσταρντ τρώει τον Τάκο.
Γύρος 5: Ο Φατ Μπάσταρντ φτιάχνει και πίνει ένα μπάφο για να χορτάσει. Νοκ Άουτ από κατανάλωση. Νικητής ο Φατ Μπάσταρντ.

Φατάλιτυ vs. The Mole
Γύρος 1: Ψάχνουμε τον τυφλοπόντικα (κρυφή αποστολή πίσω από τις γραμμές του εχθρού).
Γύρος 2: Ψάχνουμε τον Φατάλιτυ (τον κυνηγάει η αστυνομία για παρεμπόδιση εισόδου σε γνωστό παραλιακό μπαράκι).
Γύρος 3: Ο Mole βρέθηκε να κάνει PR στις κερκίδες με χαμόγελο τρελό (εθεάθη να μιλάει με τους διαιτητές).
Γύρος 4: Νικητής ο Φατάλιτυ μετά από απόφαση των διαιτητών!! Οι τελευταίοι φαινόταν να κοιτάνε με μισό μάτι φουσκωτούς στην άκρη του ρινγκ...

Φράου Ντοκτέρ vs. Αίλουρο
Γύρος 1: Ένα ουράνιο τόξο από κορδέλες ξεχύνεται από τη γωνία της Φράου με κατεύθυνση προς τον κακομοίρη Αίλουρο. Οι κορδέλες τυλίγονται γύρω του και τον πνίγουν!
Γύρος 2: Με εφτά ζωές σαν γάτα που είναι ο Αίλουρος σηκώνεται χωρίς πολλά πολλά και παίρνει το πιο λάγνο ύφος που μπορεί να πάρει άνθρωπος,πεταρίζοντας τα ματάκια του προς τη μεριά της Φράου.
Γύρος 3: Μία ρουκέτα γιαούρτι τυφλώνει τον Αίλουρο!
Γύρος 4: Ένα φορτηγό από procedures και functionalities με οδηγό τη Φράου πλησιάζει επικίνδυνα τον Αίλουρο που δεν έχει καμία ελπίδα διαφυγής.
Γύρος 5: Με την πάντα σωστή δύναμη "delegation of authority" ο Αίλουρος μεταφέρει το πρόβλημά του στον Φατ Μπάσταρντ που τρώει το φορτηγό και τη Φράου!
Γύρος 6: Νικητής ο Αίλουρος με Τιμ Έφορτ.

---

Όπως βλέπετε γίνεται πανικός. Έχουν ήδη παρουσιαστεί κάποια φαβορί, αλλά "μηδένα προ του τέλους κακάριζε" όπως λένε και οι αρχαίοι. Ο υποφαινόμενος φυσικά είναι πολύ σταρχιδιστής για να μπει σε αγώνα με τον οποιονδήποτε (το να έχεις το δάχτυλο πάνω από το delete στη παραγωγή βοηθάει...).

Θα επανέρθουμε με περισσότερα αποτελέσματα με το που είναι διαθέσιμα φυσικά. Μέχρι τότε καλά να περνάτε. Τρέχω τώρα να κάνω ανταπόκριση για έναν εκτός αγωνιστικής αγώνα μεταξύΙζνογκούντ και Ούμπερλορντ!

Δε Ντρεντ Τιμ 2 - Ρεβέντζ Οφ Δε Ιτάλιαν

Πιεστική η μέρα σήμερα. Έχει επιστρέψει όλη η ομάδα και μας έχουν πρήξει γενικότερα με τις φωτοβολίδες τους. Ο καθένας προσπαθεί να καταλάβει τι έχει προκύψει τις εβδομάδες που έλειπε και εμείς (οι low-life scum/analyst) την πληρώνουμε.

Ποιοί είναι αυτοί; Είσαστε λίγο μαζόχες που θέλετε να μάθετε, αλλά τι να κάνω. Ιδού η Ιταλική ομάδα:

---

Wonder Βoy: Επίσης γνωστός και ως Βεζούβιος και Αϊνστάιν. Ο "εξπέρ" της βασικής εφαρμογής εδώ μέσα, είναι ο άνθρωπος στον οποίο μπορείς να πας με ερωτήσεις. Απαντήσεις δε θα πάρεις, αλλά θα έχεις αρκετά να πεις στο ψυχολόγο σου κατά τις εβδομαδιαίες συναντήσεις σας. Σε άκρως απόρρητα τεστ IQ της εταιρίας είναι ο μοναδικός άνθρωπος(;) που σκόραρε χαμηλότερα από τζατζίκι.

Ράσταμαν: Ο υπέροχος γλόμπος της ομάδας με το χαμόγελο πάντα στα χείλη. Κακεντρεχής συνάδελφος τον φωνάζει "Κρανίου Τόπο", αλλά αυτός δε πτοείτε γιατί καταλαβαίνει λιγότερα από όσα δείχνει. Φημισμένος για τις υπέροχες ατάκες του (κάνουν τη κοινωνική ζωή της λάσπης να φαίνεται ενδιαφέρουσα), φροντίζει πάντα να θυμίζει σε όλους ότι είχε για χρόνια Ελληνίδα γκόμενα (είχε ανάγκη η κοπέλα από ηλιακό συλλέκτη από ότι φαίνεται). Η δουλειά του είναι να διαβάζει (μιας και δε δείχνει να κάνει κάτι άλλο αυτή τη στιγμή).

Φόρεστ: Αν και λίγο αργόστροφος, αυτός ο ξανθός δαίμονας ξαφνιάζει τον κόσμο με τη ταχύτητα των χεριών του. Η ταυτόχρονη συνομιλία με 20 άτομα (μέσω MSN και GTalk) είναι για πρωινό. Το πληκτρολόγιο πιάνει φωτιά. Δυστυχώς εκεί σταματάνε οι σούπερ δυνάμεις του. Οι ερωτήσεις του για τη δουλειά αγγίζουν τη σφαίρα της παράνοιας και συνήθως κάποιος χρειάζεται το καλύτερο μέρος της ημέρας για να του εξηγήσει την απάντηση. Προσωπικά προτιμώ να παραδίδω μαθήματα Καποέρα σε τετραπληγικό.

Ούμπερλορντ: Ο απόλυτος μάναχερ! Η επιτομή του κακού! Τα απόλυτα ορθολογιστικά και σχεδιασμένα μέχρι τη τελευταία λεπτομέρεια πλάνα του συχνά υπονομεύονται από τον καταχθόνιο, χαζό υποστατικό του. Η πολεμική του αλαλαγή ("Το μπούλο αδέρφια") ακούγεται συχνά πυκνά στους διαδρόμους του κτιρίου. Όποιος ακούσει το γελάκι του είναι καταδικασμένος σε ατελείωτες ώρες μαλάκυνσης. Φημολογείται ότι κατάφερε να σπείρει το σπόρο του στο κόσμο, αλλά με τις τόσες ώρες που δουλεύει τα λεφτά μου είναι στο γαλατά...

Ψόφιος Κοριός: Ο νωχελικός μέταλμαν είναι το σύμβολο της ησυχίας. Ακούγεται μόνο όταν μπαίνει και βγαίνει από το δωμάτιο. Το μαλλί του (αλά μοντέρνα Ραπουνζέλ) κρύβει τελείως την οθόνη του, αλλά φημολογείται ότι εκεί γίνονται όλα τα μαγικά που στηρίζουν το έργο από την σίγουρη καταστροφή. Υποφέρει από χρόνια τύφλωση καθώς κάθεται ακριβώς μπροστά στον Ούμπερλορντ και τη ραδιενέργειά του.

The Translator: Η ζωντανή μηχανή μετάφρασης. Μιλάει άπταιστα πάνω από 1.000.000 γλώσσες και διαλέκτους. Μοναδικό του μειονέκτημα είναι ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Καθώς είναι ο υπεύθυνος για τα δοκιμαστικά δεν ανησυχούμε καθόλου μιας και τα περισσότερα τα ανάγουμε σε θέμα μετάφρασης. Χαρακτηριστικό του η απίστευτη ηρεμία και το χιούμορ του που δυστυχώς δεν έχω ακόμα καταλάβει για να σας το μεταφέρω εδώ.

Φαμιλιαμάν: Ο καλός αυτός άνθρωπος είναι ο μοναδικός που δουλεύει εδώ μέσα. Όλη η ομάδα στηρίζεται πάνω του και ειλικρινά δε γνωρίζουμε τι θα γινόταν χωρίς αυτόν. Εργάζεται σαν δύο άτομα μαζί ενώ πληρώνεται τα μισά από τον καθένα. Είναι το πρότυπο του Χριστιανού και ξημεροβραδιάζεται για τον πελάτη και την κοινωνία. [σσ: το εν λόγω μούτρο έβαλε το Νονό του να μας απειλήσει, αλλά εμείς δε φοβόμαστε να αναφέρουμε ότι είναι ένας κωλ... ΜΠΑΜ!]

Χόμο Ερέκτους: Πραγματικά δε γνωρίζουμε τι να πούμε για αυτόν. Είναι μία διασταύρωση μεταξύ του Αβερέλ και της προσωποποίησης του ΠΙΚΠΑ. Αναρωτιόμαστε γενικότερα το λόγο ύπαρξής του (γενικότερα) και κατά γενική ομολογία μάλλον οι γονείς του έχασαν κάποιο στοίχημα με τον Γιαχβέ. Ομολογουμένως είναι πολύ καλό παιδί που πάντα σκέφτεται τον συνάδελφό του. Για παράδειγμα, όταν δε καταλαβαίνει την απάντηση που του δίνεις σε ερώτησή του δεν σου το λέει κατευθείαν. Κάνει χρήση του διαθέσιμου χρόνου (ισοδύναμο με το χρόνο που χρειάζεται για τη κατασκευή της Κιβωτού του Νώε) και μετά επανέρχεται με το "Δεν κατάλαβα". Ο τέλειος συνεργάτης!

Λένιν: Μέγας γνώστης βάσεων δεδομένων και αρχιτέκτονας του Ανατολικού Μπλοκ, είναι γενικότερα γνωστός για τη βαρεμάρα που τον διακατέχει (είναι πιο βαρετός από μπογιά που στεγνώνει). Ο συγγραφέας έχει βάσιμες υποψίες ότι οι ικανότητές του στο σχεδιασμό και προγραμματισμό ΒΔ είναι ισοδύναμες με τις απόπειρες του κογιότ να πιάσει το ρόουντράννερ. Το μεγάλο του λάθος στη ζωή είναι που άφησε τον Στάλιν να συνεχίσει το έργο του. Οι φήμες λένε ότι θα τον φέρει και για την αποδήμηση δεδομένων του έργου...

Ιζνογκούντ: "Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη". Αυτή η μικρή φράση χαρακτηρίζει απόλυτα τον μέγα προπονητή. Συχνά ασχολείται με το φαλό του (με ένα λάμδα λόγω μεγέθους) ενώ προσφιλής του έκφραση είναι να στέλνει τους υφιστάμενους και προϊστάμενους στην "Κάτσι" (ψάχνουμε να τη βρούμε στο χάρτη, αλλά που...). Τα σχέδιά του συνεχώς χαλάνε γιατί φωνάζει περισσότερο από πληγωμένο λαγό, αλλά λιγότερο από τρακαρισμένο γατί. Μοναδικό του καλό σημείο η... Η... Χμμ... Εε... Αυτά.

---

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι υπερβάλλω. Η αλήθεια είναι πως ναι. Η πραγματικότητα είναι χειρότερη. Νιώθω σαν ένα ταψί φρέσκο γαλακτομπούρεκο σε συνέδριο χοντρών. Έχω συνειδητοποιήσει ότι ο Θεός έχει τρελό χιούμορ και κέφια. Για να αντιγράψω και ένα μεγάλο ηθοποιό: ο Θεός είναι ένα κακομαθημένο παιδί με μεγεθυντικό φακό και εγώ μυρμήγκι.

Πάω σπιτάκι μου να ηρεμήσω. Ο Ούμπερλορντ με έχωσε για το πρωί. Μάλλον πρέπει να πάρω τηλέφωνο το γαλατά για εκδίκηση [ΦΜ: Γίνεσαι κακός Ε.Σ.Α.Μ. στην ηλικία σου...].

Φράιντεϊ Νάιτ Λάιβ...

Ποια είναι η πιθανότητα να φύγεις από το γραφείο Παρασκευή βράδυ (κατά τις 16:50… μη το παρακάνουμε κιόλας…), να πάτε σπιτάκι σας, αργότερα μπυρίτσα, σχέση και να μην σας ενοχλήσει κανείς για θέματα δουλειάς; Μεταξύ μας, σας προτείνω να πάτε στο Island Σαββάτο βράδυ με νοικιασμένο 2CV και να προσπαθήσετε να μπείτε μέσα με τον κολλητό σας, χωρίς κράτηση και με τουπέ στον πόρτα. Περισσότερο τυχεροί θα είστε, για να μη πω ότι θα σας βάλουν μέσα λόγω χιούμορ και μόνο.

Χτύπησε λοιπόν το ρημάδι το τηλέφωνο μεταξύ ξυσίματος τριαξονικού και Newcastle (έχω φαντασίωση με τις κοκκινομάλλες, τι να κάνουμε!). Ποιος άλλος από τον καλό μας τον Mole που σκέφτεται συνεχώς τον πελάτη και γουστάρει να μου κάνει crash-test νεύρων: "Ε.Σ.Α.Μ.! Τι χαμπάρια; Όλα καλά; Δε πήρα για δουλειά ρε συ! Να ρωτήσω κατά πόσο είναι δυνατό να κάνουμε rollback… Έλα ρε συ! Μη βρίζεις τα Θεία… Όχι ρε… Ούτε τη θεία μου… Άσε τη γενιά μου ήσυχη!".

Καλά. Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Τα βρισίδια δεν τα άκουσε. Αν ήταν δίπλα μου βέβαια μπορεί και να έτρωγε μερικά βρυσίδια, αλλά τα απέφυγε και αυτά. Και όχι, δε γνωρίζω τη θεία του για να τη βρίσω τη γυναίκα. Εντάξει, το παλικάρι παραβίασε μία από τις βασικές εντολές, αλλά είναι συμπαθητικός, ευγενικός και μυρίζει λεβάντα (να μη μιλήσω ότι έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από κόμικ…). Δε θα του πάρουμε και το κεφάλι. Κανένα direct στους σβόλους για παραδειγματισμό, αλλά ως εκεί.

Τι να του πω εκείνη τη στιγμή; Rollback δε παίζει παλουκάρι. Είμαστε στη φάση τηνπουτσισαμεανσυμβεικατικαιπρεπειναπαμεπίσω. Φυσικά στη δουλειά μας δε μπορείς να το θέσεις έτσι. Έβαλα λοιπόν το καλύτερο μου χαμόγελο (η μπύρα βοήθησε αρκετά), χαλάρωσα και άρχισα να του λέω τις επιλογές μας:

1. Κάνουμε full reinstall. Αυτό είναι το πάρτι favorite για απανταχού managers (και wannabe). Φέρνει τον αντίπαλο φάτσα κάρτα με τη θλιβερή αλήθεια (είτε είναι πραγματικότητα, είτε φυσικά και βαριέμαι να το κάνω), οπότε και ερχόμαστε στη δεύτερη επιλογή:
2. Κάνουμε τη δοκιμή στο μοναδικό άλλο περιβάλλον που είναι updated: την παραγωγή! Φαντάζομαι τον Mole να αλλάζει δεκαπέντε χρώματα. Τα πόδια του ήδη δεν τον κρατάνε. Με σιγανή και προσεχτική φωνή με ρωτάει για άλλη επιλογή.
3. Θα μπορούσαμε φυσικά να φέρουμε στα ίσα του το περιβάλλον δοκιμών (γιατί όλα γίνονται). Θα πάρει μερικές μέρες φυσικά μέχρι να είμαστε απόλυτα σίγουροι και ξεχνάμε το βασικότερο πρόβλημα. Εγώ δεν το κάνω! Που σημαίνει:
4. Πιέζουμε τους developers να βγάλουν γρήγορα διορθωτική για να μπει στην παραγωγή πριν καταλάβει ο πελάτης ότι κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της Δετρέχουμεπετάμε Α.Ε.

Εκεί αφήσαμε τη συζήτηση. Δε νομίζω να άντεχε ο συνάδελφος. Φυσικά δεν είναι δικιά του απόφαση, αλλά πρέπει να βρει έναν τρόπο να την πει στον από πάνω. Δύσκολο αυτό. Ο manager μας είναι γνωστός λάτρης των extreme-sport και ένας απόλυτα συγκρατημένος άνθρωπος. Η αυτοκυριαρχία που δείχνει σε περιόδους κρίσης είναι θρυλική, ενώ μέσα στον πανικό κυριαρχεί η φιγούρα του σαν λιμενοβραχίονας (έχει θεαθεί να τρέχει σαν τον Mr. Bean αργά το βράδυ στους διαδρόμους του κτιρίου αλαλάζοντας τη πολεμική κραυγή "Τον μπούλο αδέρφια!").

Δεν είναι φυσικό να συμβαίνουν τέτοιες σκηνές απείρου κάλλους; Είναι σχεδόν βέβαιο από τη στιγμή που δεν τηρείς κάποιους κανόνες διανομής προϊόντος:

• Δοκιμάζουμε με κάθε δυνατό τρόπο για τα πάντα που μπορούμε να σκεφτούμε.
• Δε πιέζουμε τους δοκιμαστές (ειδικά εκρηκτικών μηχανισμών) να κάνουν πιο γρήγορα τη δουλειά τους.
• Περιμένουμε να δούμε ότι όλα πάνε καλά και καταγράφουμε οποιαδήποτε προβλήματα ούτως ώστε να είμαστε σίγουροι από πια έκδοση προέρχονται.
• Έχουμε προβλέψει για τη περίπτωση που πρέπει να κάνουμε downgrade ένα προϊόν σε προηγούμενη (πιο σταθερή) έκδοση και όχι να περιμένουμε για τη τελευταία στιγμή!

Τι από όλα έγινε; Τίποτα απολύτως. Μα τίποτα σας λέω! Και είναι πιο πιθανό να εξηγήσετε σε μαϊμού να χρησιμοποιεί το απόλυτο εργαλείο του κάθε manager (το θεϊκό ΔυναμοΔείκτη) παρά να γίνουν κάποια στιγμή τα παραπάνω. Πώς να το κάνουμε; Είμαστε μαζόχες. Ναι για εμάς λέω. Τους ποταπούς αναλυτές και συμβούλους που αφήνουμε τους ακέφαλους καβαλάρηδες να μας καταπατάνε όταν κάτι πάει στραβά. Παλικάρι, σε είχα προειδοποιήσει ότι αυτό, έτσι πως το πάς και το θέλεις, θα μας σκάσει στα μούτρα; Ε, ωραία. Κάτσε τώρα στο αγγούρι και άσε τις αγριοφωνάρες γιατί και πάλι από εμένα κρέμεσαι να σε γλυτώσω.

Δύο επιλογές έχω αυτή τη στιγμή. Να τους γράψω κανονικότατα και να μου πρήξουν τα φρύδια ή να βρω μια λύση και να μου πρήξουν τα φρύδια που δεν την είχα σκεφτεί από πριν εμφανιστεί το πρόβλημα. Χμμ… Λέω να ακολουθήσω τη τρίτη οδό. Να βρω τη λύση, αλλά να τους γειώσω προς Πυραμίδες μεριά μέχρι να ιδρώσουν και τα αυτιά τους. Εσείς τι λέτε; Πυραμίδες; Πρήξιμο; Ή μήπως Πυραμίδες-Μπανάκι; Χμ… Δύσκολη επιλογή…

Το "Πιστεύω" του Νεοέλληνα...

Ευχαριστούμε τον αγαπητό Κάγκουρα για την ευγενική του προσφορά στην εύρεση αυτού του σηματοδότη στην ιστορία της Ελλάδος.

Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.

Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ωστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.

Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.

Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.

Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν.

Ντιμπέιτ 2007

Περίεργη μέρα σήμερα. Αναμένουμε όλοι το περίφημο ντιμπέιτ των έξι (επικρατέστερων;...) πολιτικών αρχηγών. Από ό,τι κατάλαβα οι υπόλοιποι δε φαίνεται να έχουν καμία ελπίδα (σύμφωνα με τους δημοσιογράφους) και αυτό είναι και το κλου της βραδιάς. Οι Έλληνες από ότι φαίνεται θα ψηφίσουν μία από τα ίδια. Και δεν έχει καν σημασία ποιός θα βγει. Είτε μπλε είναι, είτε πράσινη η καινούργια κυβέρνηση (γιατί γελιέστε αν βγει κανείς άλλος) δε θα αλλάξει τίποτα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ανθρωπάρια όλοι τους και ακόμα περισσότερο εμείς που τους ψηφίζουμε.

Ναι, και εμένα βάζω μέσα στο καμίνι. Είμαι δειλός. Δε θα πάω να ψηφίσω, όπως δε πάω να ψηφίσω τα τελευταία 7 χρόνια. Δεν έχει νόημα. Και φέτος δεν έχει καθόλου νόημα και το λευκό. Από αυτές τις εκλογές το λευκό (η επιλογή δηλαδή του δεγουσταρωταμουτραολωνσαςκαιαντεκαιγαμηθείτε) δε παίζει πια γιατί συμψηφίζεται με το άκυρο! Γαμώ; Δε γουστάρετε; Πάτε να ψηφίσετε. Εγώ βενζίνη, ταλαιπωρία, χρόνο, νεύρα και τα τοιαύτα δε χαλάω. Θα πάω για μπάνιο με όποιον θέλει να έρθει.

Παραθέτω την άποψή μου για τους υποψηφίους.

Μπλε - Ανίκανοι και άφαντοι από παντού. Είναι "λίγοι" ρε παιδί μου! Πώς να το κάνουμε; Ανδρείκελα χωρίς ραχοκοκαλιά. Δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τίποτα. Ξεκίνησαν οι πυρκαγιές και εξαφανίστηκαν. Έστειλαν 40 πυροσβεστικά οχήματα να προστατέψουν το καζίνο (το λίκνο του πολιτισμού μας) ενώ καιγόταν η Πάρνηθα! Και το μόνο που βγήκαν και είπαν ήταν συγγνώμη!! Η αλλαγή όμως στο άρθρο 24 (για την αποχαρακτήριση των καμένων δασικών εκτάσεων) συνεχίζεται ακάθεκτη. Μέχρι και η ΕΕ μας ζήτησε (με νόμο) να μη γίνει η αλλαγή. Και θέλετε ψήφο;

Πράσινοι - Να ξεκινήσω από την πρώτη 8ετία; Να πάω στη δεύτερη; Στο γεγονός ότι τον αρχηγό τους τον έχω περισσότερο ικανό για ταξιθέτη σε υπαίθριο θέατρο σκιών παρά για οτιδήποτε άλλο μετράει καθόλου σαν άποψη; Ρωτάνε που πήγαν τα κονδύλια και γιατί δεν είχατε 10.000 πυροσβέστες και γιατί... Δηλαδή εσείς όταν ήσασταν κυβέρνηση τι κάνατε; Οι βίλες του μπαμπά και της μητριάς πώς χτίστηκαν; Με τον ιδρώτα του προσώπου σας; Και θέλετε ψήφο;

Κόκκινοι - Χμμ... Και αναρωτιόμουν τι πάει στραβά. Κοιτάζω το παγκόσμιο χάρτη και ψάχνω να βρω κόκκινο. Κοιτάζω προς τη βότκα και δε βλέπω τίποτα. Προς ρύζι. Τίποτα και εκεί. Στα πούρα. Μπα... Ακόμα και στους γείτονες με τον αετό στη σημαία δε βλέπω κάτι που να φέρνει έστω προς το ροζ. Μόνο εδώ, στο Ελλαδιστάν, στο τελευταίο οχυρό του πολιτισμού βασιλεύει ο Μαρξ. Τουλάχιστον χαρακτηριστικοί μπορούν να βαφτιστούν. Δε διαβάζουν καν! Γιατί το λέω αυτό; Αν διάβαζαν λιγάκι θα είχαν πετύχει στο μικρό μανιφέστο του Μαρξ ότι ο Κομμουνισμός θα πετύχει μόνο όταν αποτύχει ο καπιταλισμός. Αυτό ακόμα δε φαίνεται στον ορίζοντα πάντως. Αν δε γνωρίζετε τι γίνεται γύρω σας πώς να σας στηρίξω ρε παιδιά; Ψήφο είπαμε θέλετε;

Λοιπά χρώματα - Εδώ δε ξέρω. Πρώτα από όλα δεν έχουν καθόλου θητεία και όπως φαίνεται από το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος δε θα αποκτήσουν και ποτέ. Από την άλλη, θα μπορούσα να κρίνω από το πρόγραμμά τους, αλλά το μόνο που λένε ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει χάλια. Δε μου λένε τι θα έκαναν διαφορετικά και πως θα το έκαναν αυτό (γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας και τις υποχρεώσεις της προς την κοινωνία της και την ΕΕ). Εσείς τι θέλετε;

Γενικά συμφωνώ με όλους τους. Όλα όσα λένε (όλοι) είναι σωστά. Και καλύτερη παιδεία θέλω (να μάθω και εγώ επιτέλους ορθογραφία και συντακτικό). Και αναδάσωση θέλω. Και να πέσει ο πληθωρισμός θέλω. Και φτηνή βενζίνη. Και (πάρα πολύ) καλύτερους μισθούς θέλω. Και να εξασφαλίσω την σύνταξή μου. Και να έχω νοσοκομειακή κάλυψη. Και, και, και, ...

Αλλά βαρέθηκα να σας ακούω όλους να μου λέτε ψέματα και βαρέθηκα να σας βλέπω να μου λέτε συγγνώμη για τις μαλακίες σας και τις προηγούμενης/επόμενης κυβέρνησης. Βαρέθηκα να μου μιλάτε "βελτίωση" και "όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα" ενώ από το παράθυρο βλέπω καμένη την Πεντέλη και τον Υμηττό από την ανικανότητά σας. Στ' αρχίδια μου αν καεί και η Ολυμπία και ο Παρθενώνας ο ίδιος αν δε μπορώ αύριο να πάω τα παιδιά μου στην εξοχή γιατί δε θα υπάρχει ένα ζωντανό δέντρο να δουν τι σημαίνει ζωή. Σας σιχάθηκα που εξαιτίας της κατάντιας στην οποία μας φέρατε (και σας αφήσαμε... να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) σκέφτομαι σοβαρά να μην κάνω οικογένεια γιατί δε θέλω να δω τα παιδιά μου να πεινάσουν ούτε μία μέρα. Σας βαρέθηκα! Και βαρέθηκα και να παραπονιέμαι γιατί φταίω και εγώ.

Κάντε ντιμπέιτ. Μιλήστε. Ανοίξτε τον οχετό για ακόμα μία φορά. Πείτε για μία ακόμα φορά τις μαλακίες και τα κούφια λόγια σας. Απαντήστε στις ανούσιες ερωτήσεις των δημοσιογράφων (για να μη ξεκινήσω με αυτούς...) με τις κονσερβοποιημένες απαντήσεις σας. Εγώ λέω να πάω να δω καμιά "ποιοτική", "αγαπητική" ταινία του γνωστού, καραφλού πρωταγωνιστή. Περισσότερο νόημα έχουν οι ατάκες του και παρόλο που το σενάριο είναι μονότονο (αυτό το μέσα-έξω συνεχώς δε το αντέχω ρε 'σεις) τουλάχιστον δε νιώθεις ότι σε φορμάρανε ασάλιωτο.

Καλή συζήτηση λοιπόν το βράδυ και σας εύχομαι όλους σας ευχηθεί "δύναμη και υγεία" ο μπλε επίτιμος πρόεδρος! Και όπως είπαμε. Τα λέμε στη παραλία, γιατί προτιμώ να μου καρφώνουν τη γλώσσα στο τραπέζι της κουζίνας κάθε μέρα για πρωίνο παρά να χρειαστεί να επιλέξω μεταξύ αχρήστων.

INTERLUDE: Puck

Το συγκεκριμένο κομμάτι από γνωστό ποιητικό έργο είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, από τα καλύτερα που έχουν γραφεί γενικότερα. Δείτε το σαν μία ανάπαυλα από την καθημερινή μας τρέλα.

If we shadows have offended,
Think but this, and all is mended,
That you have but slumber'd here
While these visions did appear.
And this weak and idle theme,
No more yielding but a dream,
Gentles, do not reprehend:
if you pardon, we will mend:
And, as I am an honest Puck,
If we have unearned luck
Now to 'scape the serpent's tongue,
We will make amends ere long;
Else the Puck a liar call;
So, good night unto you all.
Give me your hands, if we be friends,
And Robin shall restore amends.

Δε Ντρέντ Τιμ

Σήμερα έχω κέφια. Φωτιές δεν έχουμε (θα χτύπαγα ξύλο, αλλά το μόνο που έχει απομείνει είναι η μελαμίνη του γραφείου). Ναυάγια δεν έχουμε (οι πλοιοκτήτες κόβουν τα δρομολόγια, οπότε πέφτουν τα στατιστικά). Η γνωστή, κοντόχοντρη, κόκκινη κυρία δεν είναι Πρωθυπουργός (και οι δημοσκοπήσεις βοηθούν σε αυτό). Άρα όλα καλά!

Νομίζω ότι είναι καιρός να σας γνωρίσω τους άμεσους συνεργάτες μου. Όλοι τους καλά παιδιά και σίγουρα με πολύ χιούμορ (το γεγονός ότι με ανέχονται τους τελευταίους μήνες είναι παράδειγμα ανδρείας). Με managers δε θα ασχοληθώ. Αρκετά ακούν κάθε μέρα...

---

Φατ Μπάσταρντ: Καπνιστής με συνείδηση. Σκέφτεται πάντα τους συναδέλφους που δεν καπνίζουν και προσπαθεί να καταλαμβάνει πάντα το σημείο με τη μέγιστη απόδοση καπνού. Είναι γνωστός για την ταχύτητα κατανάλωσης φαγητού, ταχύτητα που συναγωνίζεται στα ίσα τον Οβελίξ σε μεγάλες πείνες. Πολύ καλός στο support (συναδέλφων και πελατών). Μοναδικό μελανό σημείο του: παράξενη μαύρη ουσία και φυλλαράκια γνωστού φυτού στα τσιγάρα του.

Βεφαγκόθ: Η απόλυτη νοικοκυρά με γκοθ ανησυχίες. Θα την βρείτε συχνά στη κουζίνα να καίει μελιτζάνες ακούγοντας Metallica και φορώντας μαύρο γυαλί αλά Τζάκι. Γνωστή για τις πειραματικές τις συνταγές που σκοτώνουν ζώντα οργανισμό στα 200 μέτρα. Τελευταία τις επιτυχία: σπαγγέτι με τόνο και φέτα άνευ σάλτσας. Μεγάλο της ελάττωμα η λατρεία για το hardware (εθεάθη να καρφώνει δικά της καλώδια τροφοδοσίας σε κολώνα της ΔΕΗ). Η κολεξιόν της φέτος περιλαμβάνει utility belt και μπότες εργασίας. Μονωμένες.

Κάγκουρας: Ο απόγονος του ΘΒ οργώνει τους δρόμους της πρωτεύουσας με τη πειραγμένη (στον εγκέφαλο) Βέσπα του. Το κόκκινο θηρίο υποτάσσεται κάτω από τις προσταγές του αφέντη του. Μέγας μαθηματικός με εκπληκτικές ανακαλύψεις στο ενεργητικό του (το "Εύρηκα" είχε ήδη χρησιμοποιηθεί οπότε και κάνει χρήση του "Γιούρια"). Σπαταλάει τρελές ώρες στη δουλειά (χωμένος στην οθόνη, κάνοντας ότι δουλεύει) χωρίς να ξέρει γιατί. Τα βράδια μπορείτε να τον βρείτε να παίζει Trivial Pursuit για ξένες σειρές.

Φατάλιτυ: Κίνδυνος / θάνατος στους δρόμους. Η μαύρη άμαξα με τα 400 άλογα και 5 ελέφαντες χαράζει νέους δρόμους όποτε ο οδηγός ακουμπάει το γκάζι. Σεκιουριτάς από τους λίγους, γνωστός και ως γκαραζόπορτα στους κύκλους της νύχτας. Τρελή κατανάλωση χυμών τον κρατάει σε τέλεια φυσική κατάσταση (με συχνές στάσεις στη τουαλέτα). Ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι κάνει στην εταιρία...

The Mole: Ο μυστικός, undercover πράκτορας στο τμήμα επιχειρήσεων του πελάτη (Call Center). Λάτρης της διπλωματίας με γλώσσα που κάνει μασάζ στα αυτιά των αντιπάλων (σούπερ-έξτρα προπόνηση από το φτιάξιμο στριφτών...). Σε υποστήριξη συνεργατών είναι πρώτος καθώς τα προβλήματα γίνονται αλοιφή στα χέρια του (έχει περισσότερα Reject προβλημάτων από τη M$ σε καλή μέρα). Μυστήριο αποτελεί το χρώμα του δέρματός τους καθώς μεταβάλλεται ανάλογα με τη διάθεση, την ώρα και τη θέση των πλανητών στο στερέωμα.

Αίλουρος: Η ικανότητα του να αποφεύγει τη δουλειά είναι μυθική. Στα 30 προβλήματα που σκάνε στο email του "αναγκάζεται" (για λόγους PR και μόνο) να κάνει το 0.5 (το οποίο και αναθέτει στον πελάτη!). Αφοπλίζει τους πάντες και τα πάντα με το συνεχές, εκτυφλωτικό του χαμόγελο (το δανείζει για διαφημίσεις της Colgate), ενώ η επιδόσεις του στο ψαροντούφεκο και τη συλλογή τηλεφώνων από αιθέριες υπάρξεις δεν έχει προηγούμενο. Μοναδικό του μελανό σημείο είναι ότι είναι πολύ μαλθακός και δε προχωράει σχεδόν με καμία (τστστς).

Φράου Ντοκτέρ: Το τελευταίο απόκτημα της ομάδας. Οργανωμένη σαν την Ιερά Εξέταση. Αποστομωτική σαν πωλητής πάγου σε Εσκιμώους. Οι στιλιστικές της προτάσεις δίνουν καινούργιο νόημα στη λέξη "μόδα", ενώ οι μόνιμες κορδέλες σε διάφορα μέρη του σώματός της χρησιμοποιούνται κατά κόρον για την εξόντωση αντιφρονούντων πελατών. Η συντήρησή της μόνο με γιαούρτι είναι αντικείμενο έρευνας από τα ινστιτούτα διαίτης και καλλωπισμού.

Τάκος: Μαυροφορεμένος κρητίκαρος με μεγάλα κέφια και μεγάλες τάσεις θλίψης. Το μπουκαλάκι με τη ρακί είναι ενσωματωμένο στο τσαντάκι του λάπτοπ και το πουρφάν σε συνεχή χρήση. Το αντικείμενο της δουλειάς του όλο το ακούμε, αλλά ποτέ δε το βλέπουμε. Φημολογείται ότι είναι μυστικός εκπρόσωπος γνωστής εταιρίας βρώσιμης ύλης καθώς η συλλογή του από πακέτα κράκερ είναι φαινομενικά ανεξάντλητη. Προσπάθειες βύθισης του νησιού έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Ε.Σ.Α.Μ.: Γνωστός σταρχιδιαμουτοπροβλημασουξυνομαιτώρα με συγγραφικές φαντασιώσεις. Η δουλειά του φαινομενικά περίπλοκη (για τους άλλους) που στην πραγματικότητα θα μπορούσε να γίνει από μαϊμού... παραπληγική... με κλειστά τα μάτια. Λάτρης του junk-food προσπαθεί (αποτυχημένα) να γοητεύσει το αντίθετο φύλο. Το μεγάλο του όπλο το χιούμορ του. Μαύρο, κυνικό, τσακίζει κόκαλα καλύτερα από καρυοθραύστη. Φημολογείται (χωρίς κανένα στοιχείο) ότι υπονομεύει τον manager του.

---

Αυτή είναι η ομάδα! Παραδόξως δουλεύει και με πολύ καλά αποτελέσματα μάλιστα. Ευτυχώς που έχουμε και άτομα που πραγματικά δουλεύουν γιατί μας έβλεπα όλους στο δρόμο. Τουλάχιστον τώρα μερικοί από εμάς μπορούν και κάθονται. Δε λέω εμένα. Όπως βλέπετε δεν έχω χρόνο ούτε για κατούρημα. Άντε για κανά καφεδάκι. Να γράψω και καμιά αράδα στο blog μου. Ε, και μια δυο ωρίτσες διάλειμμα για φαγητό. Το πολύ να έρθω στις 11:00 για δουλειά βρε αδερφέ! Κουράζομαι (να ξυπνάω...) σας λέω!

Υ.Γ. Ελπίζω οι λατρευτοί μου συνάδελφοι να εκλάβουν τα παραπάνω ως χιούμορ (πειρακτικό βέβαια) και τίποτα παραπάνω. Τρέφω βαθιά εκτίμηση και σεβασμό για όλους και χαίρομαι που μπορώ και συνεργάζομαι μαζί τους. Μοναδικός μου φόβος είναι μη με εγκαταλείψουν και μείνουν μόνοι τους... :-)

Πυρ, Γυνή και Θάλασσα

Τελικά φέτος είναι η χρονιά της καταστροφής. Χρειάζεται να σχολιάσω τα γεγονότα των τελευταίων βδομάδων; Κάηκε η Πελοπόννησος και η Εύβοια. Οι καταστροφές μεγάλες. Ο θάνατος καραδοκούσε παντού. 65 νεκροί σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Μερικά εκατομμύρια στρέμματα δάσους κάηκαν (δε καταφέραμε περισσότερα γιατί είχαμε τους Γάλλους δασοκομμάντο που μας χάλαγαν τα σχέδια και έσβηναν τις εστίες), δεκάδες χιλιάδες αιγοπρόβατα ψημένα (οι βουκολικές φαντασιώσεις κομμένες) και περιμένουμε τις πλημμύρες!

Το ποιος φταίει δεν έχει και τόση σημασία. Άκουσα διάφορα σενάρια. Πρώτα απ’ όλα οικοπεδοφάγοι. Τώρα θα έχουν απίστευτες εκτάσεις να χτίσουν. Δεύτερο από τα υπόλοιπα (και προσφιλές σενάριο του "λατρευτού" μας κυβερνόντος κόμματος) είναι η "ασύμμετρη απειλή". Εξωτερικές δυνάμεις του σκότους έχουν βάλει στο σημάδι την Ελλαδίτσα μας. Η CIA τα έχει πάρει στο κρανίο με τη συμφωνία με τη Ρωσία για τον αγωγό φυσικού αερίου και έστειλε τους πράκτορες 00-Φτου-και-βγαίνω (παραλλαγή της βρετανικής MI5) να μας καταστρέψουν. Ένα τρίτο σενάριο (που έχει γερές βάσεις) είναι η δήλωση του πιο γκαντέμη ανθρώπου εν ζωή.

- Πού θα πάτε διακοπές φέτος κύριε Πρόεδρε;
- Λέγαμε με τη Μαρίκα να κάνουμε ένα γύρο της Πελοποννήσου...

Άκουσα και ένα σενάριο από την αξιολάτρευτη καφετζού του ορόφου μας ότι τα έκαψαν όλα αυτά για να μετακινήσουν τα κρυμμένα ΑΤΙΑ από τη σπηλιά του Νταβέλη σε ασφαλέστερο μέρος (μαζί με το πτώμα του Έλβις Πρίσλεϋ και του Τζίμυ Χόφα).

Την ίδια στιγμή έχουμε και τα απίστευτα σκηνικά στις θάλασσές μας με τελευταίο το κωμικοτραγικό ναυάγιο στη Σαντορίνη. Λέτε να χαιρέτισε το καράβι ο επίτιμος πρόεδρος του μπλε κόμματος; Να του πούμε να τα κόψει αυτά. Κάθε χρόνο κάτι βυθίζεται και αντί να έχουμε έμπειρους και εκπαιδευμένους καπετάνιους και πληρώματα σε σύγχρονα πλοία, έχουμε ναυτικούς που δε μπορούν να διαβάσουν ναυτικούς χάρτες (η ξέρα υπήρχε σημειωμένη από την εποχή του Νώε) πάνω σε πλοία που έχουν δει την Ακρόπολη στα μπετά. Ατυχήματα έτοιμα να γίνουν. Και με την υπέρ-πληρότητα κάθε φορά είναι θαύμα που δεν έχουμε θρηνήσει εκατοντάδες νεκρούς.

Τα χειρότερα όμως δεν είναι αυτά. Είναι η ανικανότητα στο σύνολό μας σαν κοινωνία να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις. Από τη μία η Κυβέρνηση (στο σύνολό της) σε θέματα crisis management μένει με το crisis στο ένα χέρι και το … στο άλλο. Το μόνο που είδαμε ήταν περιοδείες από όλους τους πολιτικούς που το μόνο που ήξεραν να πουν είναι: "Να τις σβήσετε." ή "Αν ήμασταν εμείς κυβέρνηση αυτά δε θα γινόντουσαν.". Από την άλλη το σώμα της Πυροσβεστικής προσπαθούσε ακέφαλο να κάνει κάτι. Μάταια μιας και οι δύο ισχυροί άντρες τις είχαν κλειδωθεί στις τουαλέτες τους μαζί με το Centennial Playboy.

Στη μέση φυσικά υπήρχαν οι κατακαημένοι (στη κυριολεξία) ψηφοφόροι που έφτασαν σε απίστευτα επίπεδα χαζομάρας. Χαρακτηριστικό σκηνικό; Η φωτιά στα δέκα (10) μέτρα από τη μάντρα του κήπου και η τρελή ατάκα έρχεται: "Δε μας είπαν να εγκαταλείψουμε!"! Γιατί ρε πυρηνικέ φυσικέ να στο πει κάποιος; Βλέπεις την είκοσι μέτρα φλόγα να σου χτυπάει την πόρτα, όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικοί σταθμοί και περιπτεράδες να σου λένε ότι η πυροσβεστική (ή άλλη βοήθεια) δεν έρχεται, οι προσευχές δε πιάνουν τελευταία στιγμή (εκτός και αν πάρετε στο 090-THEOS με χρέωση 2.000 €/sec), η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 1200 ˚C και εσύ περιμένεις κάποιον να έρθει να σου πει φύγε; Δηλαδή έχουν πήξει τελείως; Κάτσε να καείς! Τι άλλο να σου πω;

Και συνεχίζουμε επί του θέματος. Εμείς δε φταίμε για τις φωτιές που καίνε ακόμα και σήμερα; Ας πούμε ότι οι χιλιάδες τόνοι σκουπίδια που πετάμε στα δάση και στις άκρες του δρόμου δε παίζουν ρόλο (ναι κυρία μου, και το μικρό χαρτάκι πειράζει και το σταχτοδοχείο κύριε μου που αδειάζεις από το παράθυρο σε κάθε φανάρι και χωματόδρομο). Ας πούμε επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωραφιών που έχουν καταντήσει δάση από ξερόχορτα δε παίζουν ρόλο. Το ότι έχουμε παραδείγματα χωριών που πήραν τι κατάσταση στα χέρια τους και γλύτωσαν τα χωριά τους (Γεράνι, Μύστρο, Γυμνό, κτλ.) δεν παίζει ρόλο; Το ότι ήρθαν 60 Γάλλοι δασοκομμάντο, σταμάτησαν τις πυρκαγιές σε Ταΰγετο και Πάρνωνα και με το που έφυγαν και μας άφησαν υπεύθυνους για να μην έχουμε αναζωπυρώσεις είχαμε πάλι πυρκαγιές δε μετράει; Δε μας βγάζει ανάξιους;

Στη Μάνη με το που βγήκαν για περιπολίες με τα όπλα έπαψαν και να υπάρχουν καινούργιες εστίες. Στη Κρήτη τα ίδια. Και η ερώτηση είναι η εξής: έχεις περίπου 120.000 στρατό, μεγάλο μέρος του οποίου βρίσκεται κοντά στις καμένες περιοχές. Πριν τις πυρκαγιές και καθώς σου έχουν πει ότι υπάρχει κίνδυνος, δε μπορείς να βάλεις περιπολίες; Και έστω ότι δεν το σκέφτεσαι. Είναι δύσκολο τη δεύτερη μέρα (που είχαμε 79 νέα μέτωπα) να τις βάλεις τότε; Μονάδες οπλισμένες να σταματάνε και να κάνουν ελέγχους. Ακόμα και στη περίπτωση που ξέφευγε η κατάσταση, θα είχαμε περισσότερα θύματα;

Κατά τα άλλα στείλαμε ολόκληρο σύνταγμα της Πυροσβεστικής και του στρατού για την πυρκαγιά στην Αρχαία Ολυμπία. Δε μας αξίζει να έχουμε τέτοια μνημεία! Εγώ νιώθω ντροπή που είμαι Έλληνας με αυτή τη κατάσταση. Οι αρχαίοι Έλληνες θα προτιμούσαν να τα κάψουν μόνοι τους τα μνημεία αν ήξεραν σε ποιούς θα τα παρέδιδαν. Αξίζουν δηλαδή τα μνημεία περισσότερο από τους 65 νεκρούς και τα εκατομμύρια (στη κυριολεξία) στρέμματα δάσους που κάηκαν; Τα υλικά φτιάχνονται ξανά. Το δάσος δε ξαναφτιάχνεται. Το χάσαμε. Ακόμα και οι αρχαίοι Αθηναίοι παράτησαν την Αθήνα στις φλόγες των Περσών για να επανέρθουν δριμύτεροι και να ξαναστήσουν το πολιτισμό τους. Κάπου έχουμε κάνει λάθος επιλογή αξιών, δε νομίζετε;

Για όλα φταίμε εμείς. Οι επιλογές μας, οι ψήφοι μας που πάνε συνεχώς στους ίδιους καραγκιόζηδες, το μέσον που στηρίζουμε σε όλες τις πτυχές τις ζωής μας για να μας βοηθήσει, η θέση στο δημόσιο που κυνηγάμε για να μπορούμε να τα ξύνουμε μια ζωή και να πληρωνόμαστε, η απραξία μας σε θέματα που μας αφορούν, κτλ. Η λίστα είναι ατελείωτη. Το ίδιο και η ανευθυνότητα. Δε φταίμε εμείς. Φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι.

Πυρ, γυνή και θάλασσα λοιπόν κύριοι και κυρίες. Και για όποιον ψάχνει να βρει το «γυνή» στα όσα μας συμβαίνουν ας φανταστεί γνωστή κόκκινη, κοντόχοντρη πολιτικό να βγαίνει πρωθυπουργός. Εγώ πάντως ανατριχιάζω στη σκέψη…

Καλή ψήφο να έχετε και να βγει ο βουλευτής σας που θα σας φτιάξει!

Υ.Γ. Γενικά δεν έχω χρώμα πολιτικής παράστασης. Πιστεύω ότι και οι 300 κηφήνες θα έπρεπε να καούν ζωντανοί για παραδειγματισμό. Φέτος λέω να τα βάψω μαύρα. Τουλάχιστον θα είμαι ένα με τη φύση...