Ντιμπέιτ 2007

Περίεργη μέρα σήμερα. Αναμένουμε όλοι το περίφημο ντιμπέιτ των έξι (επικρατέστερων;...) πολιτικών αρχηγών. Από ό,τι κατάλαβα οι υπόλοιποι δε φαίνεται να έχουν καμία ελπίδα (σύμφωνα με τους δημοσιογράφους) και αυτό είναι και το κλου της βραδιάς. Οι Έλληνες από ότι φαίνεται θα ψηφίσουν μία από τα ίδια. Και δεν έχει καν σημασία ποιός θα βγει. Είτε μπλε είναι, είτε πράσινη η καινούργια κυβέρνηση (γιατί γελιέστε αν βγει κανείς άλλος) δε θα αλλάξει τίποτα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ανθρωπάρια όλοι τους και ακόμα περισσότερο εμείς που τους ψηφίζουμε.

Ναι, και εμένα βάζω μέσα στο καμίνι. Είμαι δειλός. Δε θα πάω να ψηφίσω, όπως δε πάω να ψηφίσω τα τελευταία 7 χρόνια. Δεν έχει νόημα. Και φέτος δεν έχει καθόλου νόημα και το λευκό. Από αυτές τις εκλογές το λευκό (η επιλογή δηλαδή του δεγουσταρωταμουτραολωνσαςκαιαντεκαιγαμηθείτε) δε παίζει πια γιατί συμψηφίζεται με το άκυρο! Γαμώ; Δε γουστάρετε; Πάτε να ψηφίσετε. Εγώ βενζίνη, ταλαιπωρία, χρόνο, νεύρα και τα τοιαύτα δε χαλάω. Θα πάω για μπάνιο με όποιον θέλει να έρθει.

Παραθέτω την άποψή μου για τους υποψηφίους.

Μπλε - Ανίκανοι και άφαντοι από παντού. Είναι "λίγοι" ρε παιδί μου! Πώς να το κάνουμε; Ανδρείκελα χωρίς ραχοκοκαλιά. Δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τίποτα. Ξεκίνησαν οι πυρκαγιές και εξαφανίστηκαν. Έστειλαν 40 πυροσβεστικά οχήματα να προστατέψουν το καζίνο (το λίκνο του πολιτισμού μας) ενώ καιγόταν η Πάρνηθα! Και το μόνο που βγήκαν και είπαν ήταν συγγνώμη!! Η αλλαγή όμως στο άρθρο 24 (για την αποχαρακτήριση των καμένων δασικών εκτάσεων) συνεχίζεται ακάθεκτη. Μέχρι και η ΕΕ μας ζήτησε (με νόμο) να μη γίνει η αλλαγή. Και θέλετε ψήφο;

Πράσινοι - Να ξεκινήσω από την πρώτη 8ετία; Να πάω στη δεύτερη; Στο γεγονός ότι τον αρχηγό τους τον έχω περισσότερο ικανό για ταξιθέτη σε υπαίθριο θέατρο σκιών παρά για οτιδήποτε άλλο μετράει καθόλου σαν άποψη; Ρωτάνε που πήγαν τα κονδύλια και γιατί δεν είχατε 10.000 πυροσβέστες και γιατί... Δηλαδή εσείς όταν ήσασταν κυβέρνηση τι κάνατε; Οι βίλες του μπαμπά και της μητριάς πώς χτίστηκαν; Με τον ιδρώτα του προσώπου σας; Και θέλετε ψήφο;

Κόκκινοι - Χμμ... Και αναρωτιόμουν τι πάει στραβά. Κοιτάζω το παγκόσμιο χάρτη και ψάχνω να βρω κόκκινο. Κοιτάζω προς τη βότκα και δε βλέπω τίποτα. Προς ρύζι. Τίποτα και εκεί. Στα πούρα. Μπα... Ακόμα και στους γείτονες με τον αετό στη σημαία δε βλέπω κάτι που να φέρνει έστω προς το ροζ. Μόνο εδώ, στο Ελλαδιστάν, στο τελευταίο οχυρό του πολιτισμού βασιλεύει ο Μαρξ. Τουλάχιστον χαρακτηριστικοί μπορούν να βαφτιστούν. Δε διαβάζουν καν! Γιατί το λέω αυτό; Αν διάβαζαν λιγάκι θα είχαν πετύχει στο μικρό μανιφέστο του Μαρξ ότι ο Κομμουνισμός θα πετύχει μόνο όταν αποτύχει ο καπιταλισμός. Αυτό ακόμα δε φαίνεται στον ορίζοντα πάντως. Αν δε γνωρίζετε τι γίνεται γύρω σας πώς να σας στηρίξω ρε παιδιά; Ψήφο είπαμε θέλετε;

Λοιπά χρώματα - Εδώ δε ξέρω. Πρώτα από όλα δεν έχουν καθόλου θητεία και όπως φαίνεται από το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος δε θα αποκτήσουν και ποτέ. Από την άλλη, θα μπορούσα να κρίνω από το πρόγραμμά τους, αλλά το μόνο που λένε ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει χάλια. Δε μου λένε τι θα έκαναν διαφορετικά και πως θα το έκαναν αυτό (γνωρίζοντας την οικονομική κατάσταση της χώρας και τις υποχρεώσεις της προς την κοινωνία της και την ΕΕ). Εσείς τι θέλετε;

Γενικά συμφωνώ με όλους τους. Όλα όσα λένε (όλοι) είναι σωστά. Και καλύτερη παιδεία θέλω (να μάθω και εγώ επιτέλους ορθογραφία και συντακτικό). Και αναδάσωση θέλω. Και να πέσει ο πληθωρισμός θέλω. Και φτηνή βενζίνη. Και (πάρα πολύ) καλύτερους μισθούς θέλω. Και να εξασφαλίσω την σύνταξή μου. Και να έχω νοσοκομειακή κάλυψη. Και, και, και, ...

Αλλά βαρέθηκα να σας ακούω όλους να μου λέτε ψέματα και βαρέθηκα να σας βλέπω να μου λέτε συγγνώμη για τις μαλακίες σας και τις προηγούμενης/επόμενης κυβέρνησης. Βαρέθηκα να μου μιλάτε "βελτίωση" και "όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα" ενώ από το παράθυρο βλέπω καμένη την Πεντέλη και τον Υμηττό από την ανικανότητά σας. Στ' αρχίδια μου αν καεί και η Ολυμπία και ο Παρθενώνας ο ίδιος αν δε μπορώ αύριο να πάω τα παιδιά μου στην εξοχή γιατί δε θα υπάρχει ένα ζωντανό δέντρο να δουν τι σημαίνει ζωή. Σας σιχάθηκα που εξαιτίας της κατάντιας στην οποία μας φέρατε (και σας αφήσαμε... να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας) σκέφτομαι σοβαρά να μην κάνω οικογένεια γιατί δε θέλω να δω τα παιδιά μου να πεινάσουν ούτε μία μέρα. Σας βαρέθηκα! Και βαρέθηκα και να παραπονιέμαι γιατί φταίω και εγώ.

Κάντε ντιμπέιτ. Μιλήστε. Ανοίξτε τον οχετό για ακόμα μία φορά. Πείτε για μία ακόμα φορά τις μαλακίες και τα κούφια λόγια σας. Απαντήστε στις ανούσιες ερωτήσεις των δημοσιογράφων (για να μη ξεκινήσω με αυτούς...) με τις κονσερβοποιημένες απαντήσεις σας. Εγώ λέω να πάω να δω καμιά "ποιοτική", "αγαπητική" ταινία του γνωστού, καραφλού πρωταγωνιστή. Περισσότερο νόημα έχουν οι ατάκες του και παρόλο που το σενάριο είναι μονότονο (αυτό το μέσα-έξω συνεχώς δε το αντέχω ρε 'σεις) τουλάχιστον δε νιώθεις ότι σε φορμάρανε ασάλιωτο.

Καλή συζήτηση λοιπόν το βράδυ και σας εύχομαι όλους σας ευχηθεί "δύναμη και υγεία" ο μπλε επίτιμος πρόεδρος! Και όπως είπαμε. Τα λέμε στη παραλία, γιατί προτιμώ να μου καρφώνουν τη γλώσσα στο τραπέζι της κουζίνας κάθε μέρα για πρωίνο παρά να χρειαστεί να επιλέξω μεταξύ αχρήστων.