Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

ΣΥΓΓΝΩΜΗ!

Θα ήθελα να κάνω μία μικρή κατάχρηση του χρόνου σας αγαπητέ αναγνώστα.

Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την (ελπιζω προσωρινή) έλλειψη έμπνευσης που με διακατέχει. Οι υποχρεώσεις στη δουλειά και στη προσωπική μου ζωή έχουν αρχίσει να κυριαρχούν με αποτέλεσμα να μην έχω το χρόνο ή τη διάθεση για γράψιμο.

Σε συνδιασμό με αυτά, η ψυχολογική κούραση από τη συνεχή γκρίνια με έχει φτάσει σε σημείο που να νομίζω ότι επαναλαμβάνομαι χωρίς νόημα, οπότε και έκρινα ότι δε θα πρέπει να γράψω για κάποιο διάστημα.

Και πάλι συγγνώμη.

[σσ. Αγάμητος είναι ο ΕΣΑΜ και το έχει ρίξει στις φιλοσοφίες...]

Παρτάκι Αποχωρισμού!

Άλλη μία εποχή ήρθε στο τέλος της. Η Mystique μαζεύει τα κουβαδάκια της και την κάνει για άλλη παιδική χαρά. Θα μας λείψει. Ποιόν θα σχολιάζουμε τώρα για το μαλλάκι του; Ευτυχώς που υπάρχει πάντα ο Ράσταμαν να εκτονώνουμε την πίεση.

Για να γιορτάσουμε το γεγονός ο Φατάλιτυ βρήκε μαγαζάκι, με βοήθεια της προϋπηρεσίας του σαν σφίχτερμαν, στο Παναθηναϊκό στάδιο και έκανε μία κράτηση στο όνομα "Ψαρωνουνοπουπάμε". Ώρα προσέλευσης αργάμιση +1 (γιατί είμαστε και Ελληνάρες και φτάνουμε πάντα στην ώρα μας). Με ελάχιστες εξαιρέσεις παρουσιαστήκαμε όλοι μας και ο χαβαλές άρχησε από νωρίς. Το project δεν αναφέρθηκε καθόλου τα πρώτα 1,3 λεπτά, αλλά ως πιστοί ακόλουθοι της εταιρίας είμαστε τίγρεις και συνεχώς μιλάμε για το θύμα [σσ. Βλέπε πελάτη...].

Τι να πρωτοπώ για αυτό το πάρτυ; Το γεγονός ότι ο Τάκος βρέθηκε να συζητάει με τον ΦΜ για το πως πρέπει να παραγγέλνει σουβλάκια [σσ. Για τους Αθηναίους που δεν ξέρουν: Σουβλάκι στη συμπρωτεύουσα είναι το καλαμάκι, ενώ για την Κρήτη είναι το Πίτα Γύρος... καταλαβαίνετε τι έφαγαν... με φράουλες...]; Ή μήπως τη Βέφα να συζητάει με τον ΕΣΑΜ για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να πας από το ένα μέρος στο άλλο με το αμάξι [σσ. Ο ΕΣΑΜ επιμένει ότι το να πάρεις το SAAB του μπαμπά και να τρέχεις σα δαιμονισμένος με σφήνες είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανοίξεις δρόμο...];

Πρέπει να επιμείνω λιγάκι και στα ποτά που είχαν γκάμα από το απλό κόκκινο κρασάκι μέχρι το extra-ordinaire πράσινο ποτό που λόγω ποσοστού αλκοόλ δε θυμόμαστε το όνομά του. Το κέφι μεγάλο όπως και η ποικιλία, αλλά ένα μικρό παράπονο ρε παιδιά: γιατί δεν είχε γκαρσόνες και μόνο αγοράκια μας σερβίρανε; Είπαμε. Έχουμε και κοπέλες στη παρέα, αλλά να μη χαλάμε και τις αρχές μας, έτσι δεν είναι;

Πέραν της πλάκας. Καλά να είναι το κορίτσι εκεί που πάει και να μας γνωρίσει συναδέλφους της [σσ. Το καινούργιο πρόχεκτ είναι στη Σόφια... Κανείς για ταξιδάκι προς τα εκεί;]. Το μόνο που μας στεναχωρεί είναι ότι έφυγε για να ξεφύγει από τον Ούμπερλορντ και τελικά τον βρήκε εκεί. Τι να κάνεις. Η ζωή έχει Αγγλικό χιούμορ!

Την κάνω για να ζητήσω απόσπαση προς Βουλγαρία μεριά από τον Ειρηνοποιό...