Ντούπλεξ Επαγγελματισμός

Η συζήτηση γνωστή σε όποιον έχει προσπαθήσει να ζητήσει αύξηση ή ανέλιξη στην εταιρία. Αφού φας πρώτα στη μάπα τους πανέμορφους μορφασμούς του αφεντικού (ακόμα χειρότερα όταν είναι του άλλου φύλου) αναγκάζεσαι στη συνέχεια να ακούσεις την υπέρτατη σοφία/μαλακία: Θα πρέπει να αποδείξεις πρώτα στην εταιρία ότι αξίζεις.

Και ναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό ισχύει. Αλλά μέχρι πότε; Εκεί είναι και το κλου της βραδιάς. Μέχρι πότε πρέπει να αποδείξεις στην εταιρία ότι αξίζεις; Μέχρι πότε θα πρέπει να ξημεροβραδιάζεσαι άνευ [σσ. Φυσικά και πάντα είναι "άνευ".] έξτρα αμοιβής; Ποιό είναι το όριο που μπορεί ο εργαζόμενος να πει στον εργοδότη "Μπάστα! Σειρά σου να δώσεις κάτι!";

Θεωρητικά από τη πρώτη στιγμή. Γιατί; Γιατί η συμφωνία που γίνεται, το συμβόλαιο αν θέλετε (γραπτό και προφορικό) ισχύει από τη πρώτη στιγμή. Πρέπει να δουλεύω 8-ωρο; Κανένα πρόβλημα. Πρέπει (βάση συμβολαίου) να είμαι σε δικό μου γραφείο; Να το φροντίσεις από τη πρώτη στιγμή.

Εκεί είναι που εμφανίζονται τα καρφάκια στην επαγγελματική σχέση. Η εταιρεία έχει το δικαίωμα να καθυστερήσει κάτι γιατί:

1. Υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες.
2. Είχαμε καθυστέρηση.
3. Είμαστε σε μεταβατική περίοδο.
4. Είναι περίοδος διακοπών.
5. Θα κανονιστεί σε βάθος χρόνου.
6. κτλ...
7. κτλ...
8. και μπλαμπλά...

Ενώ ο υπάλληλος δεν έχει κανένα δικαίωμα. Πρέπει από τη πρώτη στιγμή να δώσει το 100% του! Πρέπει να μπορεί να κάτσει υπερωρίες άνευ (συνήθως) αμοιβής. Είναι υποχρεωμένος να έρχεται νωρίτερα και να φεύγει αργότερα. Το 8-ωρο δεν δείχνει ντεντικέσιον. Πρέπει να δουλεύεις παραπάνω. Τουλάχιστον 10-ωρο αλλιώς δε κάνεις για την εταιρεία [σσ. Δε κατάλαβα. Τι νόμιζες; Ότι σε καλύπτει το συμβόλαιο;]!

Κάντε λοιπόν ότι νομίζετε και ότι λέει η συνείδηση του καθενός. Εγώ δεν δουλεύω στο 100%. Δεν δουλεύω καν στο 80% [σσ. Το ξέρουμε ρε παλικάρι... Πώς γίνεται να δουλεύεις και να γράφεις και στο μπλογκ;;!!]! Γιατί; Γιατί η εταιρεία δεν μου έδωσε ποτέ αυτά που υποσχέθηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε πολλά έκοψε κιόλας. Και καθυστερεί σε πολλά θέματα να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις [σσ. Βλέπε κεφάλαιο Ένσημα.]. Οπότε εγώ γιατί θα πρέπει να προσπαθώ;

Το κίνητρο δεν υπάρχει. Μου λένε συνεχώς "Πρέπει να είσαι επαγγελματίας". ΟΚ. Να είμαι. Αλλά δε θέλω να είμαι μαλάκας. Επαγγελματίας όταν και ο άλλος είναι επαγγελματίας. Όταν ο άλλος είναι γύφτος, ψεύτης και αλήτης τότε γιατί εγώ πρέπει να είμαι επαγγελματίας; Το χρωστάω σε κανέναν; Είναι ο σκοπός της ζωής μου να φροντίζω την εταιρεία κάποιου άλλου και δεν το ξέρω; Δε πάτε να δείτε αν έρχομαι;

Ουφ... Έσκασα. Πάω τώρα γιατί με φωνάζει το καθήκον. Πρέπει να δηλώσω υπερ-αυξημένες, αδούλευτες υπερωρίες [σσ. Εφόσον δε πληρώνουν κάποια, θα πληρώσουν κάποια άλλα...]...