Δευτέρα 4 Αυγούστου 2008

Η Γενιά της Γραβάτας

Μη μου πείτε ότι δεν τη γνωρίζετε! Είναι παντού γύρω σας. Από τους ανάλαφρους Μάρτυρες του Ιεχωβά μέχρι τους ψυχολογικά-κομμάτια "σύμβουλους επιχειρήσεων", όπου και να κοιτάξεις εκεί βρίσκονται. Μόνο στα φανάρια δεν έχουν ακόμα εκπροσώπους, αλλά σε κανά χρόνο δύο ποιός ξέρει!

Και τι είναι δηλαδή η γραβάτα; Ένα φαλλικό σύμβολο για την "υπεροχή" του άντρα; Μήπως επειδή τα κοσμήματα στο λαιμό του άντρα δεν είναι πολύ in στο χώρο εργασίας; Ή πιθανότατα η άνευ-λόγου επιτυχία μια ηλίθιας άποψης κάποιου σχεδιαστή μόδας; Όπως και να έχει όποτε βάζω γραβάτα μου φαίνομαι σαν τον Φρεντ Φλίντστοουν.

Θα με κάνει η γραβάτα πιο επαγγελματία; Μήπως ο πελάτης θα αισθανθεί καλύτερα αν με δει με γραβάτα; Η γραβάτα με κάνει αυτομάτως σούπερ-ντούπερ-με-έξτρα-πατάτες καλύτερο στη δουλειά μου; Δείχνω περισσότερο σεβασμό σε κάποιον αν φοράω (ή φοράει) γραβάτα;

Σου έρχονται (μεταξύ αυτών και εγώ) οι "σύμβουλοι επιχειρήσεων", παιδάκια που μόλις βγήκαν από το πανεπιστήμιο/κολλέγιο και φόρεσαν ένα κουστούμι και μία γραβάτα [σσ. Τουλάχιστον χαριτωμένου γούστου...] και σου λένε πως να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου, πως να οργανωθείς, πως, πως, πως... Ενώ αυτά δεν έχουν καν καταλάβει τι θα ήθελαν να κάνουν στη ζωή τους. Σου φέρνουν ατελείωτες ντάνες με στατιστικά δεδομένα και δε παραδέχονται με τίποτα το γεγονός ότι η ψυχρή αλήθεια τους κοιτάει στα μάτια με αντικρουόμενα στοιχεία. Και μετά σου δίνουν και το λογαριασμό και σου φεύγει το καφάσι...

Ή ο τελειωμένος μάναχερ στην νεοσύστατη, καταπληκτική εταιρία αιχμής [σσ. Έτος ίδρυσης: 1852. Αντικείμενο Εργασίας: Χωματουργικαί, Λιπάσματα και Τεχνολογία.] με το σανδάλι, τζινάκι φθαρμένο [σσ. Ποιο πολύ δε πάει...], πουκαμισάκι [σσ. Λυγδιασμένο απαραιτήτως από προχτεσινό πίτα-κεμπάμπ με απ' όλα.] και γραβατούλα [σσ. Κόκκινη με λαχανί, πουά ελεφαντάκια.]. Αν δεν πας από εγκεφαλικό, κατά την επανάσταση των αισθήσεών σου, θα τον ξυλοφορτώσεις ή όχι; Θα τον εμπιστευτείς που φόρεσε γραβάτα;

Κατά τ' άλλα πρέπει να φοράμε γραβατούλα παρόλο τους 45 βαθμούς Κελσίου έξω [σσ. Και την παντελή φυσικά έλλειψη κλιματιστικού γιατί "είμαστε οικολόγοι".]. Και λένε εμένα Νεάντερταλ.

Βάλτε γραβατούλα και πουλήστε κύρος. Ούτως ή άλλως στην Ελλάδα είσαι αυτό που λες ότι είσαι. Καμιά φορά και πολλά που δεν είσαι...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Για τους λόγους που αναφέρεις μισώ και εγώ τις γραβάτες.Είναι και αυτές ένα αξεσουάρ υποκρισίας που χρησιμοποιούμε για να κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον και να κάνουμε τον καμπόσο. Εγώ τις έχω απόλυτα συνδέσει με στολή εργασίας, όπως οι άνθρωποι που δουλεύουν στα συνεργεία ή στην καθαριότητα. Άλλωστε οι επιλογές που έχεις για να εκφραστείς είναι ελάχιστες: χρώμα πουκαμίσου, χρώμα γραβάτας και κοστούμι. Για αυτό και όλοι φαίνονται ίδιοι. Το ντύσιμο θεωρώ ότι εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς μας, είναι λάθος να μας επιβάλλεται στολή εργασίας και μάλιστα σε δουλειές που δεν το απαιτούνε στην ουσία (έστω και για βιτρίνα). Εάν θες στην τελική επηρεάζει και την απόδοση των υπαλλήλων που απλά δεν αισθάνονται και τόσο βολικά με μια θηλιά στον λαιμό :)