Επίσκεψη στο ΙΚΑ - Ημέρα 3η

Έρχετε αισίως η μέρα του ραντεβού. Έφτασε η πολυπαθής Τρίτη. Σα Μεγάλη Παρασκευή ένα πράγμα. Δεν είναι Δευτέρα που είσαι ακόμα φρέσκος, ούτε Τετάρτη να πεις "μπήκαμε στη κατηφόρα". Πέμπτη πρακτικά δε μετράει και Παρασκευή μετράμε τα λεπτά για να την κάνουμε. Την Τρίτη όμως δε περνάει ο χρόνος με τίποτα. Έχεις παγιδευτεί στην αρχή της εβδομάδας με 96 ώρες εργάσιμης ημέρας μπροστά σου. Μεγάλη πίκρα.

Μία τέτοια Τρίτη ξεκίνησα να πάω για το (επιτέλους) ραντεβού με το γιατρό του ΙΚΑ. Πανέτοιμος για τα χειρότερα. Μέχρι και βαζελίνη σε βαλιτσάκι ταξιδιωτικό για τις έκτακτες ανάγκες είχα μαζί μου.

Παραδόξως το χάος που επικρατούσε στο Μαρούσι δεν το βρήκα στο Χαλάνδρι. Λες να είναι πιο πολιτισμένοι εδώ; Περίεργο.

ΕΣΑΜ - Καλημέρα σας. Έχω ένα ραντεβού για ορθοπεδικό στις 10:00 σήμερα.
Υπάλληλος ΙΚΑ - Το ΑΦΜ σας;
ΕΣΑΜ - 12345678910-φτουκαιβγαίνω...
ΥπΙΚΑ - Μάλιστα. Μισό λεπτό να σας τυπώσω το χαρτάκι. Είναι στο βάθος του διαδρόμου, αριστέρα. Γραφείο 12.
ΕΣΑΜ - Σας ευχαριστώ πολύ! (Τρελή εξυπηρέτηση... Κάτι δε πάει καλά εδώ. Χμμ...)

Βάθος του διαδρόμου. Αριστερά. Γραφείο 12. Άδεια καθίσματα απ' έξω. "Χμμ... Μάλλον δεν έχει κίνηση σήμερα ή δεν έχει αρχίσει ακόμα." Κοιτάζω τη λίστα. Είμαι τέταρτος. Χτυπάω τη πόρτα και μετά από λίγο την ανοίγω γιατί δεν υπάρχει απάντηση. Το θέαμα επιβεβαιώνει. Ουδείς. Άδειο. Κενό. "Πού είναι άραγε ο ποιητής;"

Τι να κάνω. Ελλείψη επιλογής κάθομαι στη καρεκλίτσα μπροστά από το γραφείο και περιμένω. Σίγουρα θα πρέπει να ανανεώσω το κινητό μου με παιχνίδια. Τα έχω βαρεθεί όλα. Στέλνω ένα δύο μηνύματα και σημειώνω στο μυαλό μου να αγοράσω οδοντογλυφίδες για να κάνω σπιτάκια στην αποικία μυρμηγκιών που βλέπω να μαζεύονται στη γωνία.

Η προσοχή μου περνάει προς τον τοίχο. Αυτές οι χρωματικές επιλογές είναι αηδία. Μα ποιός διαλέγει αυτό το ξεθωριασμένο γκρι με το εμετικό λαχανί! Και γιατί η ριμάδα η λωρίδα στο ύψος πλάτης καρέκλας σε όλους του τοίχους; Πέραν του σχολιασμού χρησιμεύει σε κάτι άλλο; Εικαστική παρέμβαση στη γωνία από πιτσιρικά "ΚΟΥΛΑ ΣΑΓΑΠΟ". Έτσι πως γράφεις μου φαίνεται ότι η Κούλα δεν ανταποκρίνεται. Χμμ... Για δες πως έχει ξεφλουδίσει η απέναντι καρέκλα. Πόσοι να έχουν κάτσει άραγε εκεί; Λες να πιάστηκε η φούστα καμιάς ωραίας κοπελίτσας κάποια στιγμή;

Κοιτάζω το ρολόι. Έχουν περάσει 2.45 ολόκληρα λεπτά. Ο γιατρός άφαντος. Σηκώνομαι να ρωτήσω στη γραμματεία και βλέπω στην άκρη του διαδρόμου μία άσπρη στολή να με πλησιάζει όλο χάρη και ζωντάνια. Όπως λέει και ο Διάολος "Θα προτιμούσα να βλέπω λάσπη να στεγνώνει". Ο γιατρός δεν ήθελε να είναι εκεί και μάλλον τον είχαν ξυπνήσει.

Τελικά είναι ο γιατρός μου. Μπαίνοντας στο γραφείο του με καλεί μέσα:

Dr. Σπουδασαργεντίνη Καιδεσηκωναστείο - Παρακαλώ περάστε [σσ. Ένα συγγνώμη για την καθυστέρησή σας; Κάτιτις να ούμε;].
ΕΣΑΜ - Ευχαριστώ.
DrΣΚ - Τι έχετε;
ΕΣΑΜ - Πονάει ο καρπός μου και...
DrΣΚ - Μάλιστα... Να βγάλουμε ακτινογραφία...
ΕΣΑΜ - Έχω ήδη βγάλει. Είχα πάει στο Ερρίκος Ντυνάν για τις εξετάσεις και εδώ έχω την ακτινογραφία και τις γνωματεύσεις των γιατρών.
DrΣΚ - Και από εμένα τι θέλετε.
ΕΣΑΜ - Να μου επικυρώσετε την άδεια...
DrΣΚ - Α... Δεν μπορώ να το κάνω αυτό; Θα πρέπει να περάσετε από την Υγειονομική Επιτροπή. [σσ. Ο σκύλος το λέει στη γάτα και η γάτα στην ουρά της...]
ΕΣΑΜ - Μάλιστα... Σας ευχαριστώ πολύ!

Την κάνω από το ΙΚΑ γεμάτος ευγνωμοσύνη που τα προβλήματά μου με το ΙΚΑ δεν τελείωσαν ακόμα. Αν είχαν τελειώσει τι θα έκανα με τη ζωή μου; Θα κατέληγα σαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες που περνάνε την ώρα τους στην εφορία.

Για την ιστορία και μόνο, να ξέρετε ότι ακόμα δεν έχω καταφέρει να πάω στην επιτροπή. Μπορεί να περάσω σε καμιά τριανταετία μαζί με το πρώτο bye-bye-bus...