Φιλία

Τι θεωρείς φιλία; Ναι. Εσένα ρωτάω. Εσένα που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και δε δουλεύεις. Το ξέρει το αφεντικό σου; Θα μου πεις, ποιός τον *** [σσ. Συγκρατήσου... Σήμερα δε μιλάμε για δουλειά...] και αυτόν; Για πες λοιπόν; Φιλία; Ποιόν θεωρείς πραγματικά φίλο;

Έχουμε ένα άτομο που έχει δύο ας πούμε γνωστούς στη ζωή του:
α. Ο πρώτος γνωστός σε παίρνει τηλέφωνο πολύ συχνά. Μαθαίνει τα νέα σου. Σου φέρνει πάντα δώρο στις γιορτές. Σου θυμώνει όταν χάνεσαι. Δεν έχετε μαλώσει ποτέ. Διακοπές πάτε συχνά μαζί. Διασκεδάζετε μαζί. Ξενυχτάτε μαζί. Είναι ελιτιστής. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Θυμώνει όταν δεν κάνεις τα χατήρια στη γκόμενά του. Το πρόγραμμά σου πρέπει να συμβαδίζει με το δικό του. Στα χειρότερά σου είναι απών.
β. Ο δεύτερος σε ξεχνάει. Σε παίρνει τηλέφωνο μια στο τόσο. Στην αρχή της γνωριμίας σας είχε ριχτεί στην κοπέλα που σου άρεσε. Έχετε τσακωθεί περισσότερες φορές από όσο μπορεί να θυμάται άνθρωπος. Σε έχει γειώσει αρκετές φορές. Είναι εκεί να σε ακούσει για ό,τι και αν του πεις. Έχει κάτσει να ακούσει τη μητέρα σου όταν είσαι στα χειρότερά σου. Κάνει το ψυχολόγο στη πρώην σου επειδή του το ζήτησες.

Τελικά ποιόν θεωρείς φίλο; Εσείς οι αναγνώστες;

Πολλές φορές διατηρούμε φιλίες από συνήθεια. Μπερδεύουμε το συναίσθημα της συνήθειας με αυτό της αγάπης [σσ. Αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων βρε! Κατευθείαν στο πονηρό το μυαλό σας.]. Και φτάνουμε στο σημείο να στεναχωριόμαστε για άτομα τα οποία εν τέλει δεν αξίζουν. Καταλήγουμε σε φιλίες με προϋποθέσεις.

Ένας πραγματικός φίλος δε ζητάει ποτέ ρέστα ή αντίτιμο. Είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί. Αρκεί να του φέρεσαι σαν ίσο.

Πάω να τα ψάλω στον κολλητό μου. Χρωστάει μπύρες...