Μετακόμιση Α.Ε.

Εχθές ήταν μία ιδιαίτερη μέρα. Εχθές μετακομίσαμε σε καινούργια γραφεία! Ο πελατάκος μας, επειδή μας προσέχει τα μάλα [σσ. Φτου να μη σε ματιάξω...] αποφάσισε ότι χρειαζόμαστε καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ο 6ος όροφος με θέα την μαύρη Πεντέλη και το καταπράσινο δάσος Συγγρού [σσ. Αυτό πώς μας έχει ξεφύγει;] δε μας άρεσε. Ούτε τις τσαχπίνες υπάρξεις του διαδρόμου (είμαστε άνθρωποι με 100% ντεντικέσιον στη δουλειά) θέλαμε γιατί μας αποσπούσαν.

Να 'μαστε λοιπόν στον ισόγειο παράδεισο, ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους χωρίς παραθύρια και σκεπή! Είναι ψιλοτάβανο! Αν κοιτάξεις καλά βλέπεις το Θεό... Άσπροι τοίχοι, ψεύτικα γραφεία, ματ χρώματα και μία υπέροχη φασαρία από τα συνεργεία γύρω μας (γιατί είμαστε ακόμα στα μπετά βεβαίως βεβαίως). Φαντάζομαι ότι η φαντασία σε χρώμα είναι ελαφρώς περιορισμένη. Όταν ο θεός έφτυνε "γούστο" κάποιος ποιητής εδώ μέσα κρατούσε ομπρέλα.

Αυτά που λέτε. Περιορισμένης ευθύνης και βούλησης. Είμαστε πάλι 30 νοματέοι σε ένα χώρο που θυμίζει έντονα γραμμή παραγωγής σε εργοστάσιο. Όσοι έχουν δει τη γνωστή ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν θα καταλάβουν τι εννοώ. Το μόνο που μας λείπει είναι η έντονη μυρωδιά από ρετσίνι και καουτσούκ. Βέβαια, ένας πολύ καλός και ευσυνείδητος υπάλληλος του πελάτη καπνίζει πούρα (και στις απαγορευμένες περιοχές) και μας φέρνει στα ίσα μας.

Παράθυρα πουθενά. Έχουμε μια υποψία για το που βρίσκεται ο ήλιος, αλλά ως εκεί. Ξημέρωσε; Βράδιασε; Βρέχει; Χιονίζει; Πολυτέλειες... Δε μας χρειάζονται αυτά. Εμείς είμαστε κομμάντο. Οι τελευταίοι πραγματικοί ναύτες υποβρυχίου. Δε μας χρειάζονται τέτοια αστεία πράγματα όπως ηλιαχτίδα ή πράσινο. Σηκωνόμαστε πριν την ανατολή. Ξυπνάμε τα κοκκόρια. Ερχόμαστε για δουλειά με το δίλιτρο σέικερ του φραπέ (και ένα εσπρεσσάκι στις γιορτές) και δουλεύουμε αμείλικτα. Φτύνουμε κείμενα, κώδικα και αρχιτεκτονική από τον πισινό μας, ενώ κρατάμε ένα χαμόγελο πορσελάνι στον πελάτη.

Οι γραβάτες μας σχηματίζουν ουράνιο τόξο καθώς τρέχουμε και λύνουμε το ένα πρόβλημα μετά το άλλο. Το κινητό έχει ενσωματωθεί στο DNA μας [σσ. Μας απαγάγουν με το κιλό οι εταιρίες κατασκευής κινητών για να ερευνήσουν τη μετάλλαξη.]. Ακόμα και στον ύπνο μας μπορούμε δώσουμε απάντηση σε οιοδήποτε θέμα μας τεθεί. Διακοπές; Χα. Ας γελάσω! Εμείς δε χρειαζόμαστε διακοπές. Θα ξεκουραστούμε όταν πεθάνουμε και αφού έχουμε κάνει knowledge transfer στο επόμενο μοντέλο. Και βέβαια δε πεθαίνουμε μέχρι να πει ο πελάτης ότι κάνει δεκτά τα πάντα και είναι ευχαριστημένος. Μη με κάνετε να επαναλαμβάνω τα προφανή. Έχω πιεσμένο πρόγραμμα. Για τέτοιες ερωτήσεις το βιβλιαράκι "Δε πεθαίνω κουφάλα νεκροθάφτη. Η ιστορία ενός Consultant" θα σας καλύψει πλήρως.

Μεταφέραμε λοιπόν τα πάντα μόνοι μας. Μέχρι και τις καρέκλες. Κόψαμε τα γραφεία στα μέτρα μας και κάναμε και μία ανάλυση για την καλύτερη διασπορά φωτεινής ενέργειας στο χώρο εντός και εκτός κτιρίου. Μέχρι και η Βεφαγκόθ έβγαλε τα (πλαστικά) πηρούνια και έφτιαξε τα καλώδια δυκτίου και τα πριζάκια. Σιγά μην εμπιστευτούμε τον πελάτη! Ακόμα και ανιχνευτές σήματος τηλεφώνου φέραμε για να δούμε που έχουμε καλύτερη λήψη να αφήσουμε εκεί τα ώτα μας!

Πολλή κούραση. Με την λίμπρα. Ευτυχώς που τα έχω κόψει αυτά και έρχομαι στη δουλειά κατά της 10+. Με κουράζει βέβαια η διαδρομή γιατί τώρα είναι 500 μέτρα παραπάνω από το σπίτι, αλλά τη να κάνω. Μετά την αύξηση χαλάλι τους. Εδώ με πληρώνουν. Θα παραπονεθώ εγώ;

Τα λέμε αργότερα. Πάω να καθαρίσω κανένα παρμπρίζ στο φανάρι να διπλασιάσω την αύξησή μου...