Picasso

Σαββάτο πρωί. Ωραία μέρα. Δροσούλα ακόμα. Ο ήλιος έχει αρχίσει να ανεβαίνει και τα πουλάκια τιτιβίζουν. Τι απίστευτη ηρεμία!

Σιγά μη κράταγε! ΝΤΡΙΝΝΝ!!!! "Γαμώ την καταδίκη μου!". Ποιός θέλει να τον σώσω από πνιγμό πάλι; Αμυδρά ανοίγουν τα μάτια και κοιτάνε προς την οθόνη του κινητού. Mole... "Φτου σου αφιλότιμη...". Τι θέλει πάλι;

Mole - See you at the Mall σε μία ώρα!
ΕΣΑΜ - The Mole in the Mall... Φταίω εγώ μετά... Τα λέμε εκεί!

Ντύσιμο, πλύσιμο, ξύσιμο και έτοιμος. 5' λεπτά αργότερα παρκάρω το τουτού στο άδειο γκαράζ [σσ. Οι (π)ορδές των καταπονημένων καταναλωτών ξεκινάνε μετά τις 14:00 για κάποιο περίεργο λόγο...] και ανεβαίνω σγα σγα να συναντήσω την προσωποποίηση της κατάρας μου. Τον βρίσκω αραχτό με το στριφτό του [σσ. Ο ΦΜ του έχει κολλήσει πολλά άσχημα κουσούρια...] να με περιμένει σαν γκόμενα στο φανάρι.

Mole - Έρχετε μία φίλη/συνάδελφος και πάμε για ψώνια.
ΕΣΑΜ - Υπολογιστή;
Mole - Όχι...
ΕΣΑΜ - Εσώρουχα;
Mole - Όχι...
ΕΣΑΜ - Σιλικονάτη κούκλα γιατί η γκόμενα δε σου κάθεται;
Mole - Σετ ζωγραφικής!
ΕΣΑΜ - (Φάτσα Ινδού φακίρη που ανακάλυψε ότι το ένα καρφί στο κάθισμα είναι μεγαλύτερο) ...!!! ...!!!
Mole - Μη γελάσεις και μη το γράψεις! ΠΟΤΕ!!
ΕΣΑΜ - (Jim Carrey φάτσα από "Ace Ventura 2") Εγώ; Ποτέ δε θα στο έκανα αυτό! [σσ. Τα δάχτυλα τα εσταυρωμένα δεν τα είδε κανείς...]

Αυτά που λέτε. Αγοράσαμε μπλοκ, μολύβια, ξύστρες, χρώμα, άχρωμα, πλαστελίνη, ξυλομπογιές, κουβαδάκι [σσ. Με ασορτί φτυαράκι παρακαλώ...] και lunch box! Σκεφτόμουν να τους αγόραζα και κασετίνα Τρανσφόρμερς, αλλά θα γινόμασταν ρεζίλι γιατί ήταν η τελευταία και την ήθελε ένας 5-χρονος πιτσιρικάς. Ήδη του είχαμε βουτήξει το γλυφιτζούρι. Δεν έλεγε να το τραβήξουμε και άλλο.

Να δούμε τι καλό θα μας ζωγραφίσει για να διακοσμίσουμε λίγο το χώρο. Το πρώτο του έργο σε draft: