Αλάτι στη πληγή... Αρφ!

Το καλοκαίρι πέρασε πολύ γρήγορα. Συνταρακτικά γεγονότα δεν είχαμε. Ε, λίγες φωτιές, κάτι εκλογές (δε μετράνε και πολύ γιατί ήταν το Σεπτέμβρη), μία προαγωγή μούφα, μια αύξηση για δημόσιο υπάλληλο της Ουγκάντα και μία χυλόπιτα 5 αστέρων, σούπερ λουξ. Κατά τ' άλλα τίποτα ενδιαφέρον.

Βασικά σήμερα βαριέμαι περισσότερο του φυσιολογικού. Με είχε πλακώσει το μαξιλάρι από αργά το βράδυ και μόνο μετά από εκτενή συζήτηση με τον Κρίκετ κατάφερα να πειστώ να σηκωθώ και να έρθω για δουλειά. Χμ... Καλά, όχι για δουλειά. Βρίσκομαι εδώ για να δικαιολογήσω την αύξησή μου. Μου έχει κάτσει στον οισοφάγο και δε κατεβαίνει με τίποτα. Μέχρι και γυρισμένος ανάποδα ήπια νερό, αλλά τίποτα. Μάλλον χρειάζομαι βελονισμό ή ακόμα καλύτερα Ρ-20 να με στρώσει.

Ζωσμένος λοιπόν με όλα αυτά άνοιξα το πρωί το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και μου 'ρθε η πρώτη βιδιά. Ο αγαπητός Γενικός Διευθυντής (CEO για τους αδαής) είχε αποστείλει σε όλους τα νέα της εταιρίας. Το σημαντικότερο από αυτά είναι οι παγκόσμιοι ρυθμοί αύξησης που σε όλους τους τομείς (και το δικό μας) είναι διψήφιοι (10% και άνω...).

Και συνεχίζουμε με τη δεύτερη είδηση που μαθαίνω. Ο τομέας στον οποίο ανήκω εδώ στο Ελλαδιστάν έχει από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, κερδών και "πρεστίζ". Η δεύτερη βιδιά ήταν αναπόφευκτη. Η διάγνωση (με συντριπτική πλειοψηφία) είναι μία: Οξεία Ταπειροκρανίωση με τάσεις φυγής.

Για πες μου κύριε εργοδότα. Πώς θα με κρατήσεις εμένα να δουλεύω για σένα όταν μαθαίνω τέτοια πράγματα; Πώς είναι δυνατόν να μου λες ότι έχεις τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης και εμένα να μου δίνεις (μετά από προαγωγή) αύξηση €30 επί των μεικτών; Τρίαείναι τα πιθανά σενάρια:

1. Θέλεις να με διώξεις. (5% πιθανότητα)
   
2. Πιστεύεις ότι σε έχω τόση ανάγκη που θα ανεχτώ τέτοιες μαλακίες. (10% πιθανότητα)
   
3. Θέλεις να δείξεις μεγάλα κέρδη στο οικονομικό έτος. (80% πιθανότητα)
4. Ουδείς γνωρίζει... (5% πιθανότητα)
   

Το πρώτο σενάριο δε πιστεύω ότι ισχύει γιατί μου έδωσες και μπόνους. Μπόνους-παπαριά, αλλά μπόνους. Γιατί να ξοδέψεις έξτρα λεφτά αν θέλεις να με διώξεις; Γιατί να μου δώσεις και τα €30 εδώ που τα λέμε αν θέλεις να με διώξεις. Εκτός και αν είσαι χαζός και δεν έχεις ιδέα από οικονομικά μοντέλα και το τι σημαίνει κέρδος και τι ζημιά.

Το δεύτερο σενάριο το θεωρώ πιο απτό από το πρώτο. Εδώ σημαίνει ότι είτε δε δίνεις σημασία στο τι συμβαίνει γύρω σου, είτε ότι είσαι αναποφάσιστος. Από τη μία δε μπορεί να μην έχεις καταλάβει ότι δε με λένε ΕΣΑΜ για το τίποτα. Δεν έχω πρόβλημα ούτε τη γνώμη μου να πω ούτε να σου κατεβάσω καντήλια αν νομίζω (δε χρειάζεται να είμαι σίγουρος... πρόσεξέ το αυτό...) ότι κάνεις μαλακία. Από την άλλη το να διαδίδεις ότι χρειάζομαι μπεϊμπισίττερ λόγω συμπεριφοράς και παρόλ' αυτά να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να τσαντίσεις και να με βγάλεις εκτός εαυτού... Ε... Αυτό σημαίνει ότι τα θέλει ο κώλος σου και δεν έχεις ιδέα τι θέλεις γενικότερα.

Το τρίτο σενάριο φαντάζει το πιο πιθανό. Πολύ απλά δε σε νοιάζει τίποτα γιατί θέλεις να δείξεις καλά οικονομικά νούμερα ο κόσμος να χαλάσει. Δεν έχω να σου πω κάτι πάνω σε αυτό. Αν νομίζεις ότι σε συμφέρει χαλάλι σου. Όπως λέει και η παροιμία: "ουδείς αναντικατάστατος". Κατ' εσέ οιοδήποτε δεν του αρέσει μπορεί να την κάνει με ελαφριά πηδηματάκια. Το μόνο σου πρόβλημα είναι ότι η παροιμία δε καλύπτει μία πολύ σοβαρή παράμετρο: ο καθένας μπορεί να αντικατασταθεί, αλλά υπάρχει πάντα κάποιο κόστος. Το κόστος αυτό μπορεί να είναι απαγορευτικό, κάτι το οποίο καθιστά αναντικατάστατο κάποιον. Σκέψου το λίγο...

Το τέταρτο δεν είναι σενάριο φυσικά. Μπορεί να συμβαίνουν χίλια δυο πράγματα τα οποία όμως έχουν πολύ υψηλές πιθανότητες να κρέμονται κάτω από ένα από τα τρία πρώτα ή συνδιασμό αυτών.

Όπως και να έχει το πράγμα εγώ βρίσκομαι στο 50-50 για μεταγγραφή. Η απόδοσή μου έχει πέσει στο μηδέν (και πιο κάτω) και πραγματικά δεν έχω όρεξη να έρχομαι πια στο γραφείο. Πολύ μου λένε ότι είναι φυσιολογικές τέτοιες αντιμετωπίσεις από εταιρίες και ότι υπερβάλλω. Μα πάτε καλά; Λοβοτομημένοι είστε; Αν δε διεκδικήσετε εσείς τα δικαιώματά σας έχετε την εντύπωση ότι θα έρθει κάποιος να σας τα δώσει; Για κουνήστε λίγο το κεφάλι. Έπηξαν; Κύριε, δε μου αρέσει αυτό που μου έδωσες. Δεν έχεις στοιχεία να το υποστηρίξεις. Αν δεν έχεις καλύτερη προσφορά φιλάκια και τα λέμε.

Σύμφωνα με το ποσοστό αύξησης που μου έδωσες, σε περίπτωση που την κάνω πρέπει να σου δώσω prior notice 2.4 ώρες. 2 ώρες και 24 λεπτά. Πιστεύετε ότι δεν είναι επαγγελματικό αυτό, έτσι δεν είναι; Μπορεί. Όσο επαγγελματικό είναι το να δίνεις προαγωγή σε τίτλους και αρχίδια σε λεφτά. Όσο με σκέφτεσαι σε σκέφτομαι. Όσο με γράφεις εγώ θα σε γράφω περισσότερο. Δικαίωμά μου είναι. Δε δουλεύω για τη ψυχή της μάνας μου και δεν σε έχω ανάγκη. Όταν το καταλάβεις έλα να τα πούμε.

Τα λέμε γιατί μου έφερε η μαμά το γάλα μου στα κάγκελα. Με την αύξηση δε μπορώ να αγοράσω μόνος μου...