Ο Αίλουρος πριν από μερικές εβδομάδες μας την έκανε για τα ξένα. Συνέντευξη ταχύρυθμη και εκτάκτου ανάγκης (δε περίμενε καν να δει την αύξησή του...). Αυτό μου θύμισε μία γαμάτη εμπειρία πριν από μερικά χρόνια. Ήταν η συνέντευξη που πρέπει να περάσουμε όλοι για να δούμε τα καλά που μας προσφέρει ο κάθε καλός εργοδότης. Όχι τίποτε άλλο, αλλά πρέπει να καταλάβουμε γιατί πρέπει να κατεβάζουμε το κεφάλι και να δεχόμαστε τα πάντα.
Είναι Αύγουστος του 2005 και είμαι σε φάση ανεύρεσης εργασίας. Λίγες μέρες πριν τελειώσει και το φανταριλίκι ήμουν σε πολύ καλά κέφια. Ενώ είχα ήδη "περάσει" τις εξετάσεις για μία άλλη εταιρία ήθελα να δω τι παίζει με την Χάλια Α.Ε. από όπου με είχαν καλέσει. "Δε χάνω και τίποτα" είπα στον εαυτό μου. Ε, έκανα λάθος!
Μετά από μία ωρίτσα για να βρω που ακριβώς βρίσκεται το μέρος (κάπου στη Παιανία πάνω από τη Λαυρίου) παρκάρω επιτέλους και πηγαίνω προς την είσοδο της (ο Θεός να την κάνει) εταιρία. Εκεί το πρώτο σοκ. Το κτίριο [σσ. Ο κόσμος το λέει οικοδομή...] ήταν ένα κατασκεύασμα από μπετόν με μόνο σοβάτισμα στους τοίχους [σσ. Ανοίγουμε Μπαμπινιώτη και βλέπουμε τη λέξη "εργοστάσιο".]. "Γαμάτα!"
Μπαίνοντας μέσα μία μεγάλη αίθουσα είναι το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνομαι. Ένα συνοθύλευμα από μηχανήματα παραγωγής γύρω γύρω και μία πόρτα στο βάθος με φασαρία από, κατά πάσα πιθανότητα, ανθρώπινα όντα. Γραμματεία, υποδοχή και τα τοιαύτα φυσικά είναι μόνο της φαντασίας σας. Τι νομίζατε δηλαδή; Ότι όλα είναι φρουφρού κι αρώματα;
Μη βλέποντας ψυχή προχωράω προς τα ενδότερα. Μπαίνω λοιπόν στο κέντρο επιχειρήσεων. Όποια εικόνα και να έχετε για μικρές Ελληνικές εταιρίες μπορείτε να την φέρετε στο νου σας και θα είναι ελειπής... Φάτσα κάρτα η κλασσική χοντρή γραμματέας ετών 45. Σταρχιδισμός μέχρι αηδίας ρέει από τα μπατζάκια της. Μία ιδέα περιποίησης χάνει τη μάχη μπροστά στο χάος που τη διακατέχει.
Στο αριστερό μου χέρι η δε-θα-μπορούσε-να-λείπει 19 χρονών γραμματέας, που πιθανόν να είναι και ανηψιά του αφεντικού ή του ιπποπόταμου... εεε... της γραμματέας. Ομορφούλα με μια στάλα ομορφιάς που προσπαθεί να ξεφύγει από τα καθιερωμένα. Ένα Cosmopolitan στο γραφείο της και μερικά περιοδικά μόδας στη συρταριέρα συμπληρώνουν την εικόνα της. Ο υπολογιστής μπροστά της φαίνεται να είχε ανοιχτεί τελευταία φορά όταν κυβερνούσε ο Ανδρέας.
Στο βάθος, με μία κανάτα φραπόγαλο ο τελευταίος των Μοϊκανών κάνει τον [σσ. Συγγνώμη για όσους τον έχουν συνάδελφο στο επάγγελμα...] administrator. Φθαρμένο τζιν, λεκιασμένο με καφέ πουκάμισο της γενιάς του Πολυτεχνείου, σπορτέξ με λυμμένο το ένα κορδόνι. Η προσοχή του στρέφεται προς στιγμήν προς τον παρείσακτο και ξανά μανά προς την 19-χρονη που ζαχαρώνει [σσ. Μεταξύ μας και μη διαρρεύσει, ποιές πιστεύετε ότι είναι οι πιθανότητές του; Προσωπικά νομίζω ότι είναι πιθανότερο να έρθει από εδώ ο Ερτογάν, να μας πει ότι έκαναν μαλακίες τις τελευταίες δεκαετίες και παραδίδονται άνευ όρων.].
Μετά από ένα δεκάλεπτο πάνω κάτω χωρίς κάθισμα ή λίγο νεράκι (μιλάμε για Αύγουστο μήνα με θερμοκρασίες που πλησιάζουν τους 40) βγαίνει από το άντρο του ο κυβερνήτης αυτής της μικρής Μπανανίας. Ευτραφούλης, στα όρια του παχύδερμου 50άρης, με τουπέ καρδιναλίου που μόλις κέρδισε τη πρώτη του π*πα. Λιωμένο παντελόνι κοτλέ με ίχνη καμπάνας και ένα καρό πουκάμισο, που πρέπει να είχε δει καλύτερες μέρες στα γυρίσματα της Ομάδας Α, έκαναν τα όνειρά μου πραγματικότητα και το μόνο που ήθελα ήταν να είχα μαζί μου μία κάμερα για τις μετέπειτα εποχές.
Η "συνέντευξη" ξεκινάει με μία πλήρη ανάλυση της εταιρίας. Μετά από ένα τέταρτο, κατά το οποίο ορκίζομαι ότι πρέπει να χασμουρήθηκα μια δυο φορές, μπήκαμε στο βιογραφικό μου. Και έκανες (προσοχή στον ενικό) το ένα και έκανες το άλλο και το δείνα και και και... Περιμένω υπομονετικά το κερασάκι, αλλά τελικά ήταν κουκούτσι.
ΕΣΑΜ - Για τι ακριβώς με θέλετε;Φεύγοντας έφυγα ανανεωμένος. Η ανατριχίλα που είχα ότι θα γίνω σαν τον τελειωμένο "administrator" έφυγε. Είχα κάνει το βήμα για να ξεφύγω. Έχασα βέβαια την 19-χρονη, αλλά ούτως ή άλλως τότε ήμουν ερωτευμένος με την αρραβωνιαστικιά μου. Ο ήλιος έλαμπε ακόμα. Το μόνο που έλειπε ήταν να καλέσω αεροπορικό χτύπημα με ναπάλμ για να εξαφανιστεί αυτή η ποντικοπαγίδα.
Μάστερ οφ δε Γιούνιβερς - Θέλουμε έναν προγραμματιστή για hardware barcode programming.
ΕΣΑΜ - ...Μάλιστα... Φυσικά είδατε ότι δεν έχω καθόλου εμπειρία σε κάτι τέτοιο.
ΜοδΓ - Ναι, αλλά πιστεύουμε (κοιτάζω δεξιά αριστερά να δω το πλυθησμό, αλλά μάλλον έχω μειωπία) ότι είσαστε ο κατάλληλος.
ΕΣΑΜ - ...
ΜοδΓ - Έχετε και πολλή εμπειρία που θα σας βοηθήσει.
ΕΣΑΜ - Ναι... Γιατί όχι. Να δοκιμάσουμε και κάτι καινούργιο. Και τι προσφέρετε;
ΜοδΓ - Προσφέρουμε 500 ευρώ καθαρά χωρίς όμως το ΙΚΑ.
ΕΣΑΜ - Ναι... Ξέρετε έψαχνα για λίγα παραπάνω.
ΜοδΓ - Πείτε μου! Μπορούμε να το διαπραγματευτούμε!
ΕΣΑΜ - Τα τριπλά καθαρά, με το ΙΚΑ πληρωμένο και ασφάλιση, ομαδική ή ατομική.
ΜοδΓ - (με εξακριβωμένο το εγκεφαλικό και θέση στο Τζάνειο) !!! Συγγνώμη!!!;;; Ζητάτε πάρα πολλά!
ΕΣΑΜ - Με έχετε εδώ σχεδόν μία ώρα χωρίς νερό. Με έχετε φωνάξει για μια δουλειά που θα έπρεπε να πάρετε έναν απόφοιτο Τεχνικού Λυκείου [σσ. Με το συμπάθειο παιδιά, αλλά μόνο εκεί μαθαίνουν για hardware barcodes.] και μου προσφέρετε λιγότερα από όσα παίρνει Φιλλιπινέζος καμαριέρος στο Hotel California [σσ. Για την ιστορία το ξενοδοχέιο δεν αναφέρθηκε... Ο Φιλλιπινέζος όμως ναι....].
ΜοδΓ - Χρειαζόμαστε την εμπειρία σας, αλλά με τέτοια εξωφρενικά που ζητάτε θα πρέπει να ψάξετε αλλού.
ΕΣΑΜ - Καλή σας μέρα. Έχω ήδη βρει κάτι με αυτά που ζήτησα. Κρατήστε το βιογραφικό μου αν αλλάξετε ποτέ γνώμη (πιο σίγουρο να παίξω το 2 σε αγώνα Ρεάλ Μαδρίτης - Εθνικός Αστέρας).
Για όποιον ενδιαφέρεται προτείνω να χτυπήσει το κεφάλι του στο τοίχο. Αν συνεχίσει να έχει αυτή την επιθυμία να επαναλάβει μέχρι να του περάσει. Παρόλα αυτά και ενώ δε το συνηθίζω να δίνω ονόματα, η εταιρία αυτή δυστυχώς υπάρχει. Σας αφήνω. Πάω να ζωγραφίσω barcodes. Πληρώνει καλά στο χέρι...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου